Deze zomer leren Younes en Leyla elkaar kennen. Meteen bloeit er iets tussen die 2, maar haar nicht Siham komt daar tussen. Zij zorgt ervoor dat Leyla problemen krijgt met de familie, haar moeder, en Younes zelf. Maar zoals al bekend is, wat bij elk...
Ik trok een strakke jeans rokje aan en stak daar mijn zwarte off shoulder blouse in. Mijn haren deed ik in een strakke donut. Ik werkte mijn lippen nog een beetje bij en mascara mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Ik besloot om nog een beetje bronzer aan te brengen op mijn wangen, zodat mijn kaaklijn er strakker uitkwam. Ik keek in de spiegel en vond dat ik er nog deftig uitzag.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Terwijl ik aan het twijfelen was, welke schoenen ik moest aandoen, kwam Nafissa naar binnen. Ze bekeek me van top tot teen en floot. Ik moest lachen. "Ik voel het al, deze avond word een topavond" zei ze. Ik glimlachte, laten we dat maar hopen. "Welke schoenen moet ik er nu bij aandoen???" vroeg ik. "Doe je lage witte converse aan" "Hmmm" Ik deed ze aan en toen ik in de spiegel keek, paste ze er perfect bij. "Voila ik ben klaar!" zei ik. "Safe ik ook" zei Nafissa die opstond. Ze liep de trap af, terwijl ik nog snel wat parfum spoot en mijn witte fossil horloge aandeed.
Ik liep de trap af en Nafissa keek me zuchtend aan. "Klaar?" "Jahaa" Ik nam de autosleutels van de zwarte bmw en we liepen naar buiten. "Naar waar gaan we?" vroeg ik. "Iets gaan drinken?" "Waarom ook niet" Ik deed mijn gordel aan en begon te rijden met luide muziek. Nafissa snapte alles en we zongen luid mee. Dit noem ik dus een begin van een leuke avond.
Snel gezegd : Het was een top avond, we hebben gelachen en volop genoten. Dit was wat ik vroeg, een leuke avond, niet moeilijk toch. Na een lange avond, besloten we om terug naar huis te gaan. In de auto was het ook echt nice met die luide muziek. Af en toe kwamen er wat knapperds naast ons rijden, moest ik Younes niet in mijn gedachtes hebben, had ik allang gefixt.
We reden mijn straat in en automatisch, zette ik de muziek wat zachter. We reden de oprit op en ik parkeerde de auto naast de anderen. Terwijl ik nog mijn berichten aan het lezen was, stapte Nafissa af. Ik stapte ook af en zag Nafissa me aankijken. "Wat?" "Is dat niet Ilyas voor de deur?" vroeg ze. "Wat? Dat meen je niet?" zei ik zacht. "Ja wollah het is hem" zei ze. Ik keek goed en zag hem inderdaad voor de deur zitten. Hij keek ons niet eens aan. Uhmmm oke? Hoezo zit hij daar net als een zwerver. "Hij huilt ofzo" zei Nafissa. "Echt niet" "Jawel wollah kijk" Toen hij ons opmerkte veegde hij snel zijn tranen uit en stond op. Wollah op dat moment, ook al heeft hij me veel aangedaan en haat ik hem, had ik medelijden met hem. Ben tenslotte ook maar een mens met een hart. Nafissa deed de deur open en ik liep naar hem. "Wat is er?" vroeg ik. Z'n ogen waren rood meskin. Hij durfde me niet eens aan te kijken. Oke er is echt iets met hem en omdat hij een goeie vriend is van mijn broer, wil ik hem wel helpen. "Ik had even iemand nodig en wist niet waarheen ik moest, dus kwam ik maar naar hier" zei hij. "Hicham?" "Die is niet thuis en ik weet niet wat ik moet doen" "Wat is er dan?" Hij keek naar de grond en ik zag dat er weer tranen begonnen te vloeien. Ik geef wel eerlijk toe, kapot cute als een jongen huilt. "Awww kom op niet huilen" zei ik. "Kom behda naar binnen, want geen zin om hier te blijven staan" zei ik. Idk of dit wel een goed idee is. We liepen naar binnen en ik sloot de deur. Ik ging naar de woonkamer en bood hem plaats aan. "Ik kom zo" zei ik terwijl hij ging zitten. Ik ging naar Nafissa, ik wist dat ze in de keuken was. "Is hij binnen?" vroeg ze. Ik knikte. "Hoezo?" "Kom op doe nou niet zo hard, je ziet meskeen dat hij huilt" "Ja dus?" "Stop aub, ik ga hem helpen oke" "Oke maar ik ga naar boven" "Saaf" zei ik en liep terug de woonkamer in. Ze kan hem echt niet af.
Hij zat daar nog steeds naar de grond te staren. Hij had een polopetje aan wat hem echt wel schattig stond met een Adidas training. Ik ging naast hem zitten en vroeg of hij wat wou drinken. "Nee bedankt" zei hij zacht. Wollah zo heb ik hem nog niet gekend, alsof er een andere Ilyas naast me zat. Ik ontdekte een nieuwe kant van hem, de gevoelige kant. "Wil je het erover hebben of niet?" Hij zweeg. "Oke mohim ik ga even mijn pyjama aandoen en dan kom ik terug" zei ik. Hij knikte. Ik liep naar boven en trof Nafissa op het bed aan. "Is hij al weg?" "Nope" "Wat heeft hij dan?" "Wollah meh ik weet" "Heeft hij nog niks gezegd?" "Nope" Ik trok snel mijn pyjama aan en ging naar beneden.
Hij zat nog steeds in dezelfde positie. Ik wou echt weten wat er met hem was. Ik ging naast hem zitten en hij keek me niet eens aan. Ik deed de tv aan om de stilte een beetje te verbreken. "Gaat het?" vroeg ik alweer. Hij knikte. "Dankje" zei hij zacht. "Is graag gedaan, maar vertel op dan" "Kijk.." zei hij met een brok in zijn keel. "Zeg maar" Hij kon niet praten want de tranen bleven maar naar beneden glijden. Ik legde mijn handen op zijn schouders. "Gaat het?" Hij barste in tranen uit en legde zijn hoofd op mijn schouders. Ik hoorde en voelde hem snikken en nam hem vast. Meskeen, ik vergat alles wat hij me ooit heeft aangedaan en troostte hem. Ik aaide met mijn handen over zijn rug. "Niet huilen, kalm en vertel me gewoon wat er is" probeerde ik hem te troosten.
Hij ging weer recht zitten en veegde zijn tranen weg. Hij keek me aan. "Zeg maar" zei ik zacht. "Kijk... Ik ben vandaag te weten gekomen dat mijn moeder kanker heeft" zei hij. "WAT??" zei ik geschrokken. Ik voelde een steek in mijn hart, alsof het over de mijne ging. Ik ben echt gevoelig. Hij keek me aan en ik zag dat hij zich sterk probeerde te houden. "Ja ze heeft kanker en keert morgen terug naar Belgie omdat ze daar onderzoeken moet doen enzo" "Awww ilyas ik weet niet wat ik moet zeggen..." "Niks, je hebt niks te zeggen, maar snap gewoon dat ik het moeilijk heb nu" "Natuurlijk snap ik je, Ilyas echt het spijt me ik wist het niet" "Nee geen probleem, je kon het niet weten" zei hij en hield mijn hand vast. Ik keek hem aan. "Het komt wel goed inshallah" zei ik. "Dat betwijfel ik.." "Geloof erin en hou je sterk" "Probeer ik ook" "Weet dat als er iets is, je kan komen oke" "En daar nog over..." zei hij. Ik keek hem aan. "Het spijt me oke, het spijt me dat ik je domme dingen heb aangedaan, maar ik hou van je Leyla oke en ik was wat bezitterig, maar het spijt me" Ik zweeg even. Zijn excuses klonk oprecht. "Het is je vergeven, we beginnen opnieuw, alleen flik zulke dingen nooit meer oke, we kunnen ook gewoon vrienden blijven" zei ik. Hij glimlachte. "Je bent de beste" zei hij en omhelsde me.
