Een zomer die alles veranderde

187

Leyla :

 Ik hoorde de deurbel gaan en sprintte meteen naar beneden. Nafissa is er!!! Beneden aangekomen, zag ik dat mijn moeder de deur al open had gedaan. Ik sprong in haar armen, alsof ik haar al maanden niet heb gezien. "Wollah meisjes altijd overdrijven, je zag haar gister nog" zei Abdel die samen met Ilyas op de bank zat. "Ja dus? Heb ik jou iets gevraagd?" "Nee, maar ik heb recht op meningsuiting" "Oke je hebt je mening nu gegeven, hou je mond nu" "Nee wesh, waarom zou ik mijn mond houden voor jou" "Omdat er toch alleen maar onzin uitkomt" "Uit jou mond komt er alleen maar poep dus hou jij beter je mond" "HAHAHAHAHAHA WHUUUTT??" Iedereen ging stuk van het lachen. Echt typisch Abdel praatjes. "Wollah broer, hoe gewoon je mond" zei Ilyas die in een deuk lach. Wollah ik kwam ook niet meer bij. Je moest zijn hoofd zien wayaaww. Mohim Nafissa groette iedereen en mijn moeder riep ons aan tafel om te eten. Ik zat naast mijn moeder en Nafissa, rechtover Ilyas en Abdel. "Wat heb je gemaakt?" vroeg ik. "Lasagne" "Omg ik had daar net zo zin in!" riep ik blij. "Ok hou je mond nu" zei Abdel weer onnodig. "Ik heb jou..." "SHHHTT JULLIE 2! KUNNEN JULLIE NIET VOOR 1 KEER ZWIJGEN" riep me ma. "MAAR HIJ BEGON" zeiden we tegelijk. Ik keek hem met een dodelijke blik aan, maar al snel werd de lasagne geserveerd en ging mijn aandacht er volledig naar.

Aan tafel was het echt gezellig. We hadden echt zo hard gelachen. Me moeder had een paar dingen verteld van mij en Abdel toen we klein waren. Letterlijk iedereen had tranen haha. "Waar zijn Anouar en papa eigenlijk?" vroeg ik. "Die zijn nog aan het werk, ze komen later pas" "Ah oke"

Na het eten, ruimden we de tafel op en gingen de jongens op de play spelen. Ik en Nafissa gingen naar boven. "Omg zag je hoe Ilyas je daarnet de hele tijd aankeek?" zei Nafissa meteen toen ze de deur dichtdeed. (Ilyas is btw die jongen op omslag) Ik rolde met mijn ogen en ging zitten op mijn bed. "Nee ik zag het niet" zei ik bot. "M3ayek jongee!" "Ewa laat hem kijken toch" "Hij is hier wel vaak he" zei ze terwijl ze naast me kwam zitten. "Ja zijn moeder ligt in het ziekenhuis en hij blijft nu een tijdje bij ons logeren" "Ah meskina, hoezo?" "Ik heb toch al verteld dat ze kanker heeft..." "Omg ja! Meskina Allah y chafiha" "Ameen" "Wollah vroeger mocht ik die jongen echt niet, maar hij valt best wel mee hoor" zei ze. "Ja wollah, hij is echt super lief" "Maar euhh hoe zit het nu tussen jou en Younes" Ik keek haar met grote ogen aan. Ze weet natuurlijk nog niks...

"Is er iets?" vroeg ze. Ik keek naar de grond en zweeg. "Leyla vertel! Wat is er?" "Het is voorbij" zei ik terwijl ik haar met betraande ogen aankeek. "VOORBIJ? WAT IS ER VOORBIJ?!!" zei ze geschrokken. "Younes ennn iikkk..." zei ik stotterend. Geen enkel woord kwam er deftig uit. "Leyla aub, vertel me wat er is gebeurd?!" Ik keek haar aan en de tranen rolden al naar beneden. "Oh schat" ze trok me in haar armen. Ik snikte luid. "Hoe bedoel je het is voorbij?" Ik trok me terug en haalde diep adem. Ik veegde mijn tranen weg en keek haar aan. "Gister is Siham gekomen met 'bewijs' dat ze zwanger was van Younes" begon ik. Ze keek me geschrokken aan. "WAT?" riep ze. "Ja en ik was echt zo overstuur, ik dacht niet na en ik ben echt dom geweest..." zei ik terwijl ik weer naar beneden keek. "Waarom? Wat heb je gedaan?" "Ik ben hem kwijt, Nafissa, ik ben hem kwijt!" zei ik huilend uit woede! "Ik ben zo dom en koppig! Pfffff" "Kalm, vertel me rustig wat er is gebeurd" probeerde ze me te kalmeren. "Al die tijden samen, al die keren dat ik je mijn liefde heb bewezen, laat je nu allemaal vallen door een domme nicht van jou waarvan je weet dat ze ons uit elkaar probeert te halen? Bedankt Leyla, bedankt om zoveel vertrouwen in mij te hebben! Je wist al te goed, dat ik bloedserieus met jou was, anders had ik nooit jou hand zo snel komen vragen, maar mohim als dit zo bestemd is" "Dit waren zijn laatste woorden" zei ik. Nafissa hield haar handen voor haar mond. "Wow heftig" Ik knikte en huilde het weer uit op haar schouder. "Ben er echt niet goed van, het was net zo goed..." zei ze. "Ja, allemaal door die Siham tfoe ik haat haar zo hard! Wollah als ik haar te pakken krijg, wollah hta ik maak haar af" zei ik boos. "Je hoeft niks te doen, ik doe het wel voor je! Tfoe 3la walgelijk wijf" zei Nafissa boos.

Nadat ik een beetje was uitgehuild, veegde ik de tranen weg. "Schat, ik begrijp je volledig, maar toch vind ik dat Younes gelijk heeft. Je moet Siham niet geloven, je weet dat ze jullie uit elkaar wil, dus ze gaat er ook alles voor doen. Wie zegt dat die bewijzen echt zijn? Aub bel hem en probeer met hem te praten" "Dat is hem juist! Hij heeft me geblokt, ik kan hem nergens meer bereiken en trouwens, tis niet dat ik Siham geloof, maar hij heeft me gewoon te tijd niet gegeven om na te denken en te bekomen. Hij was meteen al weg en..." Ik voelde de tranen weer opkomen. "Ssshhtt" suste Nafissa me en tikte op mijn rug. "Ik fix wel via Rayan oke?" "Bedankt" zei ik en gaf haar een knuffel.

Younes :

"Asalamoe alaykoum" zei ik toen ik mijn huis binnentreed. Ik rook de heerlijke kookkunsten van mijn moeder tot hier. Er verscheen meteen al een glimlach op mijn gezicht. Ik liep naar de keuken en zag haar druk bezig daar zo. "Salam yema" zei ik. "Walikoum salam, ben je er al?" "Jaa" zei ik en gaf haar een kus op haar hoofd. "Zo vroeg?" "Ja, ben wat vroeger gestopt omdat ik me niet zo lekker voelde" "Ah Lah y chafiek" "Ameen mama" "Ik ben bijna klaar met het eten" "Is goed, ik ga intussen snel een douche nemen" zei ik. "Oke" Ik liep de keuken uit en ging  richting de badkamer.

Ik trok een psg trainingspak aan en zette mijn haren een beetje goed met gel. Ik spoot nog een luchtje en liep naar beneden. Mijn moeder had net het eten op tafel gelegd. Ik ging aan tafel zitten en sloeg Bilal op zijn achterhoofd. "Wat doe jij hmar" zei hij boos. "Wat zei je" zei ik terwijl ik hem vasthield bij zijn nek. "Younes! Laat hem met rust" zei me moeder die er ook bij kwam zitten. "Ja laat me met rust, gamin" Ik keek hem flauw aan en begon te eten.

*beltoon* Souhail belde me. Ik nam op. "Yo broer" zei hij. "Yoo" "Cava?" "Hmdlh met jou?" "Hmdlh, wat aan het doen?" "Eten waarom" "Heb je zin om ons te komen joinen bij Samir thuis?" "Ja, ik eet en kom" "Saaf tot straks" "Ciao" en ik legde af. (Dit hele gesprek was in het frans btw)

"Mama, ik ga naar Samir, bedankt voor het eten, was lekker beslema" zei ik en ging snel naar buiten. Ik trok snel mijn Nikies aan, nam mijn zwarte Nikepet en de autosleutels en liep naar buiten. Ik besloot om de zwarte golf 7 te nemen. Ik stapte in en startte de motor. Meteen speelde 'petit jaloux' van Lacrim. Ik schuurde de oprit af en reed richting Samir.

Vandaag nog een deeltje?