Een zomer die alles veranderde

136

"Hallo?" hoorde ik hem zeggen. Mijn hart maakte een sprongetje. Ik keek haar met grote ogen aan en zij lachte. Ze duwde de telefoon tegen mijn oor. "Hallo???" zei hij opnieuw. "Ja..aa" zei ik zacht. "Leyla?" "Ja" "Wat moet je?" zei hij bot. "Uhm weet je wat laat maar!" zei ik en legde af. "WAT DOE JE?!" riep Sanae. "Heb je niet gehoord hoe hij deed?" "Maar je moest verder spreken" "Nee! Ik ben zijn hond niet! Dafuq heb ik verkeerd gedaan? Kan ik er iets aandoen dat ik zomaar weg moest. Omg echt zo hinderlijk deze jongen. Mohim gn ik ga slapen" zei ik boos en duwde mijn hoofd in mijn kussen. Tazz nooit meer probeer ik nog tfoe.

Ik was zo boos dat ik meteen in slaap viel. De volgende morgen werd ik wakker. Ik keek rond me heen en het eerste wat in me opkwam was mijn moeder! Ik stond snel op en liep meteen naar beneden. Daar zat mijn moeder met Lina te ontbijten. "MAMAAA!" riep ik en liep naar haar toe. Ze stond op en we knuffelden elkaar voor de dood, net hetzelfde bij Lina. "Ligt Sanae nog te slapen?" vroeg me ma. "Jup ze is echt moe meskina" "Ja meskina, laat haar rusten" zei ze. Ik knikte en nam een hap van mijn moeders lekkere pannenkoeken. Even later hoorde ik iemand de trap aflopen. Ja ja mijn grote mongool Abdel was daar. Ik stond in een ruk op en sprong in zijn armen. Hij begreep er niks van. "Hele jaar haat je me, kom je nu opeens met liefde" "Hou je mond, je hebt me ook gemist" zei ik. "Echt niet" Ik keek hem flauw aan en hij schoot in de lach. "Kom kom kleintje" zei hij en trok me terug in zijn armen. Met z'n vieren aten we onze ontbijt. Anouar kwam er na 10 minuten ook bij zitten, dan kwam Sanae en als laatst mijn vader.

Na het ontbijt ruimden Sanae en mijn moeder de tafel op. Wollah ik had echt geen zin. Ik zat in de zetel samen met Lina en Abdel. Ik vertelde ze hoe ik die mannen had geslaan en hoe stoer ik me voelde. "Tazzz hou je mond, jij loopt al weg als je een mini spinnetje ziet" "Wollah vraag aan papa en Anouar" "Uhuu" zei hij flauw. Ik had nog de hele tijd met hun zitten praten. Daarna ging Anouar, Sanae thuis gaan afzetten bij haar ouders. Msaken die moeten haar wel heel hard gemist hebben.

Ik nam een heerlijke douche en liep mijn kamer in. Ik zat wat tv te kijken en mijn gemiste series, toen mijn moeder kwam. "En hoe was het?" vroeg ze terwijl ze naast me kwam zitten op het bed. "Eerlijk? Het was echt leuk" "Serieus?" "Ja in het begon was ik er echt tegen, maar nu mis ik alles en iedereen" "Haha, wij hebben jou hier echt dodelijk gemist" "Ja ik jullie ook! Er was geen dag dat ik niet aan jullie dacht" "Ohhh" Ze knuffelde me. "Ik heb daar een jongen Mehdi leren kennen" zei ik. "Mehdi M***" "Ja hij, ken je hem?" vroeg ik. "Ja heb hem al een paar keer gezien toen hij klein was" "Raar, ik kan me dus totaal niks herinneren van hem" "Nee jij was nog klein" "Ja maar hij is echt zoo lief!! Hij heeft me een brief gegeven" zei ik. "Oelalala" "Nee haha is gewoon een vriend. Ohjaa je laat me eraan denken, maar ik moest hem sturen zodra ik thuis was" Ik haalde snel het briefje erbij en tikte zijn nummer in. Ik belde hem, maar hij nam niet op. Waarschijnlijk is hij druk bezig. Ik stuurde hem een appje, als hij het leest gaat hij wel antwoorden. Ik had nog van alles en nog wat verteld aan mijn moeder. Over mijn ervaringen en over Salma en over hoe ik 2 mannen op de grond heb gekregen en die dingen. Je weet wel die trotse momenten over mezelf.

'Jooo Leyla, hmdlh dat je veilig bent aangekomen. Was al aan het wachten op je berichtje' stuurde Mehdi een uur later. 'Haha ja sorry ben gister inslaap gevallen, maar ben dus home nuu' 'Ewa 3la slamtek' 'Lah i selmek' 'Hoe is het daar?' vroeg hij. 'Maar saai... Ik mis jullie!' 'Wij missen jou ook' 'Pfff!' 'Kom face time dan' zei hij.  'Oh ja!' We hadden nog gefacetimed en ik had iedereen terug gezien. Ah wat deed dit goed. Later ging hij weer naar zijn kamer. "Ewa hoe zit het nu tussen jou en Younes?" vroeg hij. Ik zuchtte en rolde met mijn ogen. "Niet goed raad ik?" "Nope" "Hoezo niet?" "Ewa gister heb ik nog proberen bellen, doet hij kk droog. Ewa dan niet he" "Geef hem tijd' "Hier tijd!" zei ik terwijl ik mijn middelvinger toonde. Hij begon te lachen. "Laat me weten wanneer het goed is gekomen" "Mag je nog lang wachten" "Ja dat zeggen ze allemaal en volgende dag is het weer goed" "Nee wollah deze keer niet. Klaar hij moet leren datie niet boos moet worden voor niks. Als ik iets verkeerds doe, wereldnieuws. Als hij iets verkeerds doet, is het 'niet zo erg'. Hij mag nu lekker achter mij lopen, ik heb genoeg gedaan" zei ik boos. "Haha meskinnn, hij gaat echt nog afzien met jou" Ik keek hem flauw aan.

Ik had een halfuurtje met hem gefacetimed, daarna moest hij weg. Ik keek verder naar mijn serie en deed daarna mijn tv uit. Ik lag in me bed met me licht uit en bekeek mijn snaps. Ik bekeek die van Younes, hij had het blijkbaar heel gezellig met zijn vrienden buiten. Oke als hij zo wilt doen, maar wollah deze keer loop ik echt niet achter hem. Ik legde mijn telefoon weg en liep naar beneden. Anouar was pas thuisgekomen en zat met Lina tv te kijken. Ik ging er gewoon bij zitten en keek mee. Me ma bracht nog wat etay en sneukels. "Anouarino, wanneer is je verlovingsfeest nu?" vroeg ze. "Nog altijd op de geplande datum" "Serieus? Gaan ze het niet verplaatsen?" "Nee Sanae wil niet" "Maar ze heeft haar rust toch nodig?" "Ja dat zei ik ook, maar ze zegt dat ze tegen volgende week wel genoeg gerust heeft" "Saaf wat zij wil" zei me ma. "Maar als het al volgende week is, ik heb geen jurkje geen niks?" kwam ik ertussen. "Morgen is het zaterdag, dan gaan we wel gaan kijken naar leuke jurkjes" zei me ma knipogend. "Shoppingdayyy!" riep ik. "Lang geleden he" Ik knikte en was helemaal enthousiast. Eindelijk me normale leventje back, shoppen, luieren, eten...

Om 1 uur ging ik slapen. Ik ben echt blij dat ik weer thuis ben met me fammm, maar Younes irriteert me echt. Ook al probeer ik het te vergeten, ik kan het niet. Het doet pijn dat hij zo afstandelijk en grof doet? Hij doet niet eens de moeite om te luisteren, neen dat is te veel gevraagd natuurlijk. Ik heb genoeg achter hem gelopen, nu is het zijn beurt!