Een zomer die alles veranderde

125

Nou ja meisje, ik zou eerder zeggen vrouw. Ze zag er zo rond de 20-21 uit. Heel erg opgemaakt, strakke kledij en fake haar. Ze was helemaal in het zwart en rood gekleed. Ze keek me van top tot teen aan en kauwde net een koe op haar kauwgom. "Salma?" hoorde ik iemand achter me zeggen. Ik draaide me om en zag Mehdi staan. Hij keek haar aan alsof hij net een spook had gezien. "Moet jij hier zijn?" vroeg ik vriendelijk. "Ja anders zou ik hier toch niet staan tsss" zei ze bitchy. Ik kreeg jnoen, maar besloot om er niet op in te gaan. "Hou jij je bezig met dat wijf die zelf geen opvoeding heeft gehad" zei ik tegen Mehdi kijkend naar Salma. Hij knikte en keek haar nog steeds geschrokken aan. "Wie was dat?" vroeg mijn vader toen ik terug aan tafel ging zitten. "Een of ander Salma" "Salma? Heb jij gezegd dat ze moest komen?" vroeg Khalid aan mijn vader. Mijn vader knikte zonder iets te zeggen.

Mehdi kwam naar binnen, gevolgd door Salma die nog zich nog steeds als een bitch gedroeg. Ugh wat vind ik zulke wijven irritant! Niet eens respect of vriendelijkheid tazzz. Ik at verder want kon haar niet eens aankijken. "Salma is er" zei Mehdi en ging zitten. Hij was opeens heel stil en rustig. Wie is dat en waarom doet iedereen zo raar? Mohim ik wil het zelf niet begrijpen of weten.

Ik was klaar met mijn bord en stond op. Ik legde mijn bord in de lavabo en ging terug naar de woonkamer. De meerderheid was klaar, dus begonnen ze ook maar op te ruimen. Salma zat op de bank nog steeds als een koe op haar kauwgom te kauwen en met haar gelnagels te spelen die even fake waren als haar. Mohim jnoenwijf. Omdat ik niks te doen had, besloot ik om de afwas te doen en de keuken op te ruimen.

"Wollah chokran Leyla dat je dit allemaal doet" zei Aymen die de keuken kwam inlopen. "Ben niet een vrouw voor niks toch haha" zei ik terwijl ik zijn bord aannam. "Je hebt sommige vrouwen... net als Salma bijvoorbeeld" zei hij zacht. Ik begon te lachen. "Wie is dat eigenlijk?" vroeg ik. "Zij werkte vroeger bij ons, maar ze werd al snel ontslagen" "Waarom?" "Zie je niet hoe ze erbij loopt?" "Ja maar ondanks haar looks, kan ze toch nog werken?" "Nee, je vader heeft trouwe werkers nodig die goed werk leveren niet zoals haar op hun luie kont zitten en dan verwachten dat ze betaald worden voor niks" "Aaah wat doet ze hier dan?" "Dat weet ik niet, je vader wou haar spreken" "Hmmm" zei ik. Ik deed verder met de afwas en ruimde de keuken op.

Iedereen was een beetje verspreid in het huis. Het lijkkt hier net een reality show, waar we allemaal in 1 huis moet leven en dan op grote missie moet gaan ofzo. Ik ging naar de woonkamer en stak de tv aan. Alles was in het Frans. Gelukkig is mijn Frans goed door Younes. Anders had ik het hier nog saaier gevonden. Ik bleef zappen tot ik Spongebob zag. Net een klein kind keek ik naar tv. Mijn vader kwam de woonkamer ingelopen en riep ons allemaal bijeen. Salma stond naast hem en keek me grinnikend aan. Dat ze haar maar niet speciaal voelt. Iedereen kwam naar de woonkamer, alleen Anouar niet. "Salma gaat  vanaf vandaag met ons thuis blijven" zei hij. Overal hoorde je gezucht en commentaar. Alleen Amor keek haar blij aan. "Waarom?" vroeg ik. "We hebben haar nodig" "Ja dat zeggen je altijd! Mij had je toch ook nodig?! Waarom zit ik hier? Op wat wachten jullie nog als Sanae gevangen zit? Tfoeee in plaats daarvan ga je nog een hoer aannemen ook" zei ik boos en liep naar boven. Ik liep naar mijn kamer en sloeg de deur hard dicht. Tranen vloeiden naar beneden. Hoe kan je leven in 1 2 3 veranderen? Ik zit hier al 3 dagen en het enige dat ik weet is dat ze me nodig hebben om ze af te leiden. Ik weet niet eens WIE ik moet afleiden, HOE ik ze moet afleiden en WANNEER. Ik weet NIKS! En mijn vader vind dit heel normaal dat hij zijn dochter hier in betrekt en dat zijn zoon vol verdriet zit te wachten. Weet mijn moeder hier wel van?

Er werd op de deur geklopt. Het was mijn vader. Boos keek ik weg. "Leyla" zei hij. "Nee heb geen zin om te praten nu" zei ik. "Toch ga je luisteren" zei hij terwijl hij de deur achter zich dicht deed. Ik zuchtte en hij kwam op me bed zitten. "Luister Leyla ik weet dat je het moeilijk hebt hiermee, maar denk aan je broer, je broer waarvan zijn geliefde is ontvoerd door MIJN bedrijf" "Papa dat snap ik best, dat je Sanae terug wil, maar waarom ik? Heb je niet genoeg aan je mannen?" "Luister lieverd, ik zou je hier nooit maar dan ook nooit in betrekken als het niet noodzakelijk was" "Vertel me dan, waarom ben ik zo noodzakelijk?" "Omdat ze je niet kennen, ze weten niet wie je bent en dat is juist wat we nodig hebben. Ik kan toch moeilijk Khalid of Amor naar ze toe sturen? Dan gaat ze iets doorhebben. Van jou zouden ze het nooit verwachten" "Maar ik weet zelf niet wat ik moet doen en stel ze ontvoeren mij?" "Nee daar werken we nu aan! We hebben nog 3 dagen de tijd om dit allemaal uit te stippelen en het enige wat ik van je vraag is geduld" zei hij terwijl hij mijn gezicht aaide. "Maar papa, ik ben bang, stel er overkomt mij iets of Anouar?" "Anouar is oud genoeg en heeft genoeg ervaring en jij, ik weet dat dit je eerste keer is en we zijn er allemaal voor je, niemand gaat je wat aandoen" stelde hij me gerust. Ik zuchtte. "Ik weet dat ik hard ben de laatste tijd, maar dat moet, ik moet hard zijn. Denk je dat ik het niet moeilijk heb? Lina, Abdel en je moeder die nu alleen thuis zitten? Jij die je slecht voelt? Sanae die gevangen genomen is, Anouar die daar kapot van is... Ik heb genoeg zorgen aan mijn hoofd en heb geen tijd voor verdriet" Ik begon te huilen en gaf hem een knuffel. "Het spijt me" zei ik snikkend. "Geen probleem schat, het spijt mij dat ik je hierin heb meegetrokken, maar je broer heeft je nodig. Wees er voor hem" "Ik zal er voor hem zijn!" zei ik terwijl ik mijn tranen wegveegde. Hij gaf me een kus op mijn hoofd. "Dankje Leyla, ik hou van je" zei hij.

"Papa" zei ik. Hij draaide zich om. "Waarom blijft die Salma hier?" "Ik weet dat je haar niet echt mag, maar jullie zullen moeten samenwerken" Ik rolde met mijn ogen en hij begon te lachen. "Even op je tanden bijten en dan hoef je haar nooit meer te zien" zei hij voor hij de kamer verliet.