Een zomer die alles veranderde

149

Younes keek me glimlachend aan en kwam naar me toe. Ik stond daar nog steeds stokstijf te kijken naar wat er allemaal gaande was. Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en iedereen begon luid te joelen. Ik keek naar mijn moeder die me met betraande ogen aankeek en een brede glimlach. Hoe blij ik ook was, mijn hart brak bij het zien van mijn moeder. Ik liep naar haar toe en nam haar in mijn armen. Ik voelde hoe ze snikte tegen mijn schouder aan.

Ik draaide me om en zag iedereen zitten. Omg dit is gewoon de grootste verassing ooit. Ik wist niet waar ik moest beginnen. Ik liep naar de moeder van Younes en gaf haar 4 kusjes. Zijn vader en broertje idem. Ik liep naar mijn tantes en bedankte hun voor hun komst. Daarna werd er wat gepraat en eten op tafel gelegd. Ik liep naar de keuken en maakte etay. De bel ging en meteen sprintte ik naar de deur. Dit is zeker Nora of Ilham. Ik trok de deur open en zag Nora staan. "BEN IK TE LAAT?!" vroeg ze meteen. Ik knikte. "TFOEEE!! IK WOU DIT ECHT NIET MISSEN HE! IK WOU JE REACTIE ZIEN!" "Jij was hier van op de hoogte?" "Natuurlijk! Iedereen wist het, maar we moesten onze mond houden" "Omg jullie hebben me gewoon depressief gelaten zonder iets te zeggen?!" "Ewa ja, nu ben je niet meer zo depressief geloof ik?" "Nee omg, dit is echt de mooiste verassing ooit!" zei ik. We liepen naar de woonkamer en ze groette iedereen. Ondertussen ging ik terug naar de keuken en ging verder met de etay.

Ik bracht het naar binnen en iedereen keek me aan. Mensen kunnen jullie het geloven dat Younes mijn hand is komen vragen? Ik wacht hier al maanden op en het is nu opeens onverwachts gekomen. Ik nam plaats tussen mijn moeder en tante, toen de bel weer ging. Ik wou opstaan, maar me moeder hield me tegen. "Ik ga wel" zei ze.

Ik zag Ilham naar binnen komen  en ze keek me aan met een big smile. Als ik kon was ik nu naar haar toegelopen, maar dat kan nu niet. Mijn vader kwam niet veel later ook naar binnen. Hij groette iedereen en ging toen naast Younes zijn vader zitten. Blijkbaar kenden ze elkaar via werk. Dat is dan ook goed nieuws he. Toen werd het opeens stil en waren alle ogen gericht op Younes en mij. "Zo, dus mijn dochter gaat trouwen met Younes ****" zei mijn vader. Ik knikte verlegen. "Ben je er klaar voor om haar te handelen?" vroeg me pa aan Younes. Hij lachte. "Ja natuurlijk" zei hij. Ik begon te lachen.

Younes en ik liepen eventjes naar de tuin. Van het moment dat we alleen waren, sloeg ik hem. "Auw wat is er?" "Wat is er? Wat is er? Jij laat me een hele week depressief en jij lag gewoon op je gemakje thuis?" zei ik boos. "Haha ewa sorry, ik wou je verassen" Ik zuchtte. "Geef toe, je had niet verwacht he" "Helemaal niet mongool! Ik had al plannen om zaterdag vroeg op te staan en naar jou toe te komen" "Awww zo lief van je, maar ik ben naar jou gekomen, is toch beter?" zei hij. "Nou mongool, bedankt hoor" "Graag gedaan lieverd" "Maar ik heb je wel gemist omg!" zei ik. "Ik ook, weet je hoe moeilijk het was om te liegen? Ik wou zo graag naar je toe komen en zeggen dat het allemaal goed is afgelopen el hamdoulilah" "El hamdouililah, maar ik vind het wel schattig dat je dit hebt gedaan" Hij trok me in zijn armen en knuffelde me. Oh shit wat voelde dit goed aan.

"Besef Leyla, we gaan trouwen!" zei hij toen ik me terug trok. "Ja omg, kan het niet geloven fuckers" "Ik wel, ik zie ons toekomst al voor ons" "Oh haha met 3 kindjes in een mooie villa toch" zei ik. "Juist ja, de eerste jongen die we gaan hebben, noemen we Naoufel" "En het eerste meisje noemen we Firdaous" "Ah we zijn zo klaar om te trouwen" zei hij. Ik lachte. "Inderdaad" zei ik zacht. "Maar wanneer wil je eigenlijk verloving?" vroeg hij. "Dat weet ik echt niet" "Als het aan mij ligt, volgende week al" zei hij. Ik begon te lachen. "Laweh, mijn broer is vorige week verlooft, geef mijn ma nog de rust" zei ik. "Volgende maand dan" "Inshallah waarom niet" "Inshallah! Kan niet wachten" "Weyema ik ga dan als verloofde meisje naar school hahaha" "Jaa" "Maar trouwen doen we nu nog niet he, ik moet eerst stoppen met school" zei ik. "Ja dat weet ik, maar als we al verloofd zijn, vind ik het goed" "Inderdaad"

"Kom we gaan naar binnen, het begint donker te worden" zei ik en stond op. "Leyla wacht" zei hij en trok me terug. Hij friemelde wat in zijn zak en haalde er een zwart doosje uit. "Oh nee Younes!" zei ik en deed mijn handen voor mijn gezicht. Hij opende het doosje en nam mijn hand. "Met deze ring, beloof ik dat ik altijd aan je zij blijf. Ik zal je respecteren als mijn moeder, voor je zorgen als mijn zusje en van je houden als een echte man" zei hij terwijl hij de ring rond mijn ringvinger deed. Ik had tranen. "Younes omg ik hou van je!" zei ik en drukte mijn lippen tegen de zijne.

We liepen naar binnen en ik voelde me zo trots om die ring te dragen. We liepen weer de woonkamer in. Hij ging bij Rayan en Himad zitten, die ondertussen al aangekomen waren en ik naar Nora en Ilham. "Ik zie die ring al van 20 km shinen rond je vinger!" zei Nora en nam mijn hand. Ik begon te lachen. "Hij is kapot mooi!" zeiden ze terwijl ze hem bewonderden. "Bedankt" zei ik. Nora trok me in een knuffel. "OMG IK BEN ZO BLIJ VOOR JE!" riep ze. "IK OOK!" riep Ilham. Ik gaf haar een kus en we spraken nog verder over ditjes en datjes.