Een zomer die alles veranderde

106

Leyla :

Dagen waren voorbij gevlogen en we waren inmiddels al zaterdag. Vandaag gaat Anouar dus Sanae's hand vragen. Ik stres gewoon in zijn plaats he wejow. Anouar was zo nerveus vandaag. Hij was opgestaan om 8 en heeft niks anders gedaan dan stressen. Hij ging naar binnen en buiten, herhaalde 10 keer hetzelfde en werd boos voor niks. En Abdel hahaha meskeen, hij kon het nog altijd niet geloven dat zij broer binnenkort gaat trouwen. "Waarom? Waarom laat je me alleen achter met deze mongolen?" zei hij. "Eeh nta hou je mond! Het is eerder dat hij ons achterlaat met jou!" zei me vader. Wollah ik ging stuk, net de woorden die ik wou zeggen. Abdel kon niks zeggen, maar keek mij wel dodelijk aan. Ik hief mijn schouders op en keek hem met die jnoenblik (If you know what i mean) aan.

16:00

Om 18 moesten we daar zijn, dus iedereen begon zich nu al klaar te maken. De ene zat in de badkamer, de andere zijn outfit uitkiezen en zo had iedereen zijn ding te doen. Mijn 2 tantes, Hakima en Salwa, zouden ook komen om mee te gaan. Nafissa jammer genoeg niet pff. Maar bij hun komst, zouden we dan vertrekken inshallah.

Ik had me gelukkig al gister avond gedoucht, dus moet ik me nu geen meer zorgen maken. Alleen twijfelde ik nog tussen een paar jurkjes, maar ging uiteindelijk voor de witte. Hij was net hetzelfde als op de omslag, maar dan aan elkaar geplakt. Dus je zag me buik niet. Mohim ik trok die aan en deed er een gouden ketting op. Mijn haren krulde ik en ik deed nog wat make up op. Ik deed mijn gouden horloge aan en mijn witte loubous. Ik was klaar, maar wou mijn kamer niet uit. Ik trok een spiegelfoto en stuurde die naar me nichten en Younes. Amper 2 seconden later antwoordde hij al. "Wowwow wat ziet mijn meisje er knap uit!!" "Thanks bae" "Maar uh? Gaan daar mannen zitten? Anders ik kill jou als je zo loopt naast hun?" "Die zitten appart, dus die gaan me niet zien" zei ik om hem gerust te stellen.

"LEYLAA KOM NAAR BENDEN, WE VERTREKKEN ZOOO!" riep me ma van benden. Snel spoot ik nog een luchtje en deed een lange beige jas aan. Ik ging me kamer uit, trok snel mijn schoenen uit en rende de trappen af. Galti Hakima en Salwa waren er al. "Aww wat zie jij er mooi uit kind" zeiden ze. "Thanks galti" zei ik en gaf ze allebei een kus. Anouar kwam nerveus de trap afgelopen en er werd luid gejoeld enso. Ik keek rond me heen en zag iedereen netjes en deftig opgemaakt, je weet wel. Pas nu besef ik dat binnenkort mijn broer het huis uitgaat, echt zo emotioneel dit. Ik ging bijna huilen, maar lol ik heb niet halfuur voor spiegel gestaan voor niks he. Mohim na al die slaat oe slaam en gejoel stapten we eindelijk de auto's in, oow naar Anvers. Ik en Abdel gingen mee met Anouar, die letterlijk vloog naar Antwerpen. We waren er als eerste en hebben dan nog zo'n kwartiertje op de rest zitten wachten. Eh wollah die kwartier, Anouar had ons gek gemaakt, helemaal stressen enso hahaa meskeen.

De anderen waren intussen ook al aangekomen en we stonden voor de deur. Er werd aangebeld en Anouar had een bosbloemen in zijn handen vast. Er werd teken gedaan naar mij dat ik naast hem moest gaan staan. Als ik jullie maar zeg dat ik totaal geen zin had, maar ik moest wel, is me broer. Verlegen ging ik naast hem staan en de deur werd geopend door een vrouw. Waarschijnlijk haar ma ofzo. We liepen naar binnen en Anouar gaf haar een kus op d'r hoofd. "Welkom mijn zoon" zei ze. We liepen naar binnen en iedereen volgde. Ik wachtte op me ma zodat zij als eerst de woonkamer inliepen.

We zaten in de woonkamer en de mannen in de salon hiernaast. Zo meteen gingen Anouar, de vader van Sanae en haar broers hierzo komen voor zeg maar islamitisch te trouwen enso, je weet wel. Weyemaa ik schaamde me kapot erg, Gaan ze islamitische dingen doen en ik zit hier zo in een strak jurkje. Wollah nu wou ik naar huis, me training aandoen en dan weer terugkomen. Mohim dus Anouar en de vader van Sanae en haar broers kwamen binnen. Ze gingen naast Sanae zitten en toen begon het. (Ik zelf weet niet hoe je islamitisch moet trouwen, ik bedoel ik weet niet hoe je dat precies doet, ik weet dat je soerat El Fatiha moet zeggen ofzo? Maar voor de rest weet ik het niet).

Anouar en Sanae waren nu islamitisch getrouwd. Wat was ik blij voor hen, maar ergens deed het me wel pijn. Hij gaat ons huis verlaten, pfff dat gaat moeilijk worden. We kregen nog wat te eten en te drinken en er werd nog besproken wanneer ze verloving en trouwfeest gingen geven. Pas laat in de avond gingen we weg. In de auto hielden Anouar, Abdel en ik een serieus gesprek over trouwen enso. Echt raar om ons hier zo serieus te zien doen haha.

Thuis aangekomen, deed ik meteen me pumps uit en plofte neer op zetel naast me ma. "Kom kom hier mijn zoon" zei ze tegen Anouar. Hij deed zijn schoenen uit en kwam tussen ons zitten. "Luister, je bent nog mashallah een jonge man en hmdlh ik ben blij dat je meteen aan trouwen hebt gedacht en niet haram relatie bent aangegaan, maar weet dat dit moeilijk is. Het is een grote verandering in je leven. Je moet je aanpassen, werken, voor je vrouw zorgen... Ik hoop dat je niet binnen paar maand weer terug moet komen om te zeggen dat je gaat scheiden safe a weldi? Alstublieft wees een goeie man voor haar, respecteer haar als je moeder en behandel haar als je zus! Ze gaat tenslotte de moeder zijn van jou kinderen inshallah en onder haar voeten ligt de janah voor jou kinderen" zei me ma. Wollah ik kon dit niet aan en de tranen vloeiden gewoon naar beneden. Ik keek Anouar aan die ook rode ogen had en hij nam me vast in zijn armen. *Even een emotioneel moment tussen de fam* Maar Abdel moest zo nodig alles weer komen verpesten. "Wesh hij gaat gewoon in een ander huis wonen, niet datie gaat dood gaan" Me ma stond als ninja op, nam haar chenkla en begon gewoon achter hem te lopen. Wollah die beeld he ik ging helemaaaal stuk. Al die tranen die ik zojuist heb gelaten, veranderden in tranen van het lachen. Eerlijk vinden jullie dit normaal dat een moeder achter haar 20 jarige zoon moet aanlopen. Zehma 20 jaar, oud, volwassen, zelfstandig en deze hmar hier is kinderachtiger dan Lina.

We hoorde me ma nog van alles en nog wat schreeuwen en ik en Anouar gingen gewoon dood van het lachen. Het viel weer stil en ik keek hem aan. "Wollah mama heeft gelijk, wees goeie man en behandel haar zoals jij wil behandeld worden" "Zeker zusje, ik hou gewoon echt van haar en ben echt blij hamdoulilah dat ik iemand heb gevonden zoals haar" Awww wat cute! Ik knuffelde hem en hij mij. Me ma kwam er weer bij zitten en ze was helemaal buitenadem. "Wollah die Abdel he! Ik laat hem nooit trouwen! Ik doe geen enkele vrouw dit aan el hmar wollah als ik hem pak!" zei ze. Alweer gingen ik en Anouar helemaal stuk.

Ik had al die strakke kleren en hoge pumps uitgetrokken en zat nu gewoon in me luchtige pyjamajurk, zaliggg! Ik lag op me bed en moest denken aan mijn moeders woorden. "Ik ben blij dat je meteen aan trouwen hebt gedacht en niet haram relatie bent aangegaan" Die woorden lieten me denken aan Younes. Hij wil ook trouwen en wat ik en hem nu doen is eigenlijk ook haram. Maar ik ben nog veel te jong om te trouwen. Ik moest toen weer denken aan Younes zijn woorden. "We kunnen ook gewoon islamitisch trouwen en als je klaar bent met je studies, kunnen we officieel doen" Pfff ben echt helemaal verward nu. Aan de ene kant wil ik wel hlel doen en trouwen enso om mijn deen te vervolledigen, want ben niet echt heilig dat weet ik van mezelf, maar aan de andere kant wil ik niet omdat ik nog veel te jong ben. Ik ga nog naar school, moet ik dan als 'verloofde' meisje naar school? Pffff ik zat echt helemaal verwikkeld in me gedachtes toen plots Younes belde.