Een zomer die alles veranderde

122

We kwamen aan op een afgelegen plek, waar er in de verte een soort van huisje was. Mijn vader was intussen al wakker en het was bijna 17 uur. Anouar en mijn vader stapten af, maar ik bleef in de auto zitten. Anouar kwam terug en deed de deur open. "Ewa stap af?!" zei hij. "Ik durf niet" "Weshmen je durft niet! Stap af" zei hij en trok me de auto uit. Met tegenzin, volgde ik hem. We liepen het huis binnen en er stonden overal mannen. Ik schat ze allemaal 25+. Ze waren allemaal breed, heel breed. Mijn vader en Anouar groette ze en ik bleef verlegen voor de deur staan. "Dit is mijn dochter die ons gaat helpen" zei mijn vader. Hun blikken wendde allemaal af naar mij en op dat moment wou ik gewoon door de grond zakken. Ik schonk ze een klein glimlachje en gaf ze allemaal een hand. Ze waren met een stuk of 10. "Waar zijn de anderen?" vroeg mijn vader. Wow zijn er nog anderen? "Die komen morgen pas chef" antwoordde een van hen.

"Leyla kom" zei me vader. Ik volgde hem en de anderen. We liepen een kamer in waar er alleen maar geweren en wapens waren. Nu pas besefte ik hoe serieus dit is. Versteld stond ik te kijken hoe iedereen wapens en geweren in zijn broekzak stopte. Mijn vader kwam naar me toe en gaf me een geweer. Trillend nam ik die aan. "Wat moet ik hiermee?" vroeg ik bang. "Dit is voor het geval dat" "Maar ik ga toch niemand.." "Ssshht Leyla, hou hem nu maar" Ik draaide me om en liep naar buiten. Zonder mijn wil, rolden de tranen naar beneden. Waarom? Waarom dit allemaal. Waarom laten ze me hier aan mee doen? Dit is veels te gevaarlijk. Ik heb hier geen ervaring mee. Ik heb nog nooit in het echt een geweer gezien en nu moet ik ermee werken? Ik weet niet eens wat ik moet doen, ik ben de enigste meisje hiertussen. Ya Allah help me, wat is dit! Stel er overkomt mij of mijn vader of broer iets? Allah y hfedd. En weet mama het? En Younes dan... De tranen bleven maar naar beneden rollen, tot ik een hand op mijn schouder voelde. Ik draaide me om en zag een onbekende jongen. Waarschijnlijk 1 van mijn vaders mannen. "Gaat het?" vroeg hij lief. Ik knikte en veegde mijn tranen weg. "Zeker?" "Ja" zei ik zacht. Hij kwam naast me zitten. "Waarom huil je dan?" Ik trok mijn schouders op. Genoeg redenen om te huilen, dacht ik. "Is Hassan je vader?" Ik knikte. "Weet je wat er aan de hand is?" vroeg hij. "Mijn toekomstige schoonzus is ontvoerd?" Hij knikte. "Jou broer Anouar heeft het er heel moeilijk mee" zei hij. "Ken je hem dan?" vroeg ik. "Ja, hij is een goeie vriend van me" "Ik heb jou nog nooit gezien?" zei ik. "Nee inderdaad, ik werk in het geheim voor je vader" "Jullie allemaal?" "Ja" "Ik wist niet eens dat mijn vader mannen had en al helemaal niet van deze situatie" "Jawel hoor, dat hoort erbij als je een bekende man bent met een groot bedrijf. Overal heb je haters en misguners" Ik knikte. Hij heeft wel gelijk. "Mohim ik heet Mehdi en als je me nodig hebt, dan ben ik er voor je" zei hij en ging weg. Ik bleef nog even alleen nadenken en ging daarna ook naar binnen.

"Ik heb honger papa" zei ik. "Ja wij allemaal schat" zei hij. "Geef me geld, ik haal wel te eten" zei ik om iets nuttigs te doen. "Nee ik laat jou niet alleen weg gaan" "Ewa kom dan mee" "Ben nu even bezig, maar hier pak geld en zeg tegen Mehdi dat hij mee gaat met je" zei hij. "Waar is hij?" "Ik weet niet zoek hem" "Maar.." Hij draaide zich om en ging verder aan het werk. Ik wou niet storen, dus begon ik Mehdi maar te zoeken. Hij heeft me gezegd dat als ik hem nodig had, ik hem moest helpen en ik heb nu honger dus dit is noodzakelijk oke.

Ik had het hele huis doorzocht, tjonge wat was dit een groot huis. Ik moest nog 3 kamers af. Ik klopte en deed voorzichtig de deur open. Ik zag hem daar liggen op een groot bed voor de tv in zijn blote bovenlijf. Wow eerlijk is eerlijk, hij is knap. Daarnet zag ik hem niet zo goed omdat we buiten in het donker zaten. Nu zie ik hem wat beter. Hij heeft bruin haar, kastanjebruine ogen, is lang en gespierd en heeft een mooi stoppelbaardje. Toen hij me zag, ging hij uit reflex rechtop zitten. "Uh sorry stoor ik..." zei ik en richtte mijn hoofd naar beneden. "Nee nee, kom maar binnen" zei hij. "Nou uh ik wou je eigenlijk vragen of je met me mee wilt wat te eten halen?" "Ja natuurlijk!" zei hij en stond op. "Ok ik wacht beneden goed?" "Ja ik kom" zei hij. Ik sloot de deur achter me dicht en liep naar beneden. Ik trok mijn schoenen en jas aan en zag Mehdi de trap aflopen. Hij keek me aan en glimlachte. Ik glimlachte terug en zag hem naar mijn vader gaan. Hij zei iets en daarna keek mijn vader me aan. Hij knipoogde naar me en Mehdi kwam naar me toe. "Zijn we?" vroeg hij. Ik knikte en liep samen met hem naar buiten.

We stapten een Audi in en reden weg. Ik moest denken aan Younes. Als hij weet waar ik nu ben en met wie, kilt hij me. Pfff ik heb hem niks laten weten. Hij is nu zeker heel bezorgd. Ik maak me echt al de hele dag zorgen om alles en nog wat... "Hoe heet jij eigenlijk?" vroeg Mehdi. "Leyla" antwoordde ik. "Ah mooie naam" "Dankje" zei ik lief. "Hoe oud ben je?" "17" "Hmmm" "Jij?" vroeg ik. "22" Ik knikte. "Hoelang werk je al voor mijn vader?" vroeg ik. "Uhmm toch wel een jaar of 5" "5? Wow dus je werkt al sinds je 17 voor mijn vader?" Hij knikte. "Vind je dit niet gevaarlijk?" "Nee, ik vind het leuk" "Dus je vind het leuk om met maffia's om te gaan en met geweren rond te lopen?" Hij knikte lachend. "Dat vind ik leuk ja, jij niet dan?" "Uh neee?" "Waarom ben je hier dan?" "Omdat ik moest van mijn vader" "Ben je bang?" "Natuurlijk! Ik weet niet eens hoe je een geweer moet gebruiken en jullie zegen tegen mij dat ik die gevaarlijke maffia's moet afleiden?" Hij begon te lachen. "Toen ik voor het eerst begon te werken, was ik ook bang voor het kleinste ding, maar nu? Nu durf ik alles" "Jij bent een jongen, dat is anders" "Dat maakt echt niet uit" "Jawel, want dit is mijn werk niet" "Nee inderdaad, maar er gaat je niks overkomen" "Hoe weet jij dat nou zo zeker? Ik kan dood gaan ofzo" Hij begon luid te lachen. "We zijn er allemaal om jou te beschermen en trouwens, je gaat het goed doen" "Nee pfff jullie zeiden toch dat het gevaarlijke mannen waren?" "Ja maar we gaan je ook niet zomaar laten gaan. Je gaat nog trainen en hard worden" "Ik ben een zacht persoon oke, ik ga niet hard worden" zei ik. Hij keek me raar aan en schoot daarna in de lach. Ik moest er zelf ook om lachen. Omg hahaha wat bezielt mij. "Nee wollah, je gaat het wel leren. Maar denk je dat je vader je naar hier had gebracht als je niet nodig was? Hij weet heus ook wel dat het gevaarlijk is, maar we hebben je echt nodig" Ik zuchtte. "Laten we maar hopen dat dit goed afloopt" zei ik. "Nog eens, we zijn er om jou te beschermen" zei hij en keek me aan. Ik glimlachte en keek daarna naar buiten.

Meer en meer begonnen er huizen en mensen te verschijnen en ik begon weer leven te zien. Eindelijk. We reden door tot in een straat vol met pitta's en snackzaken. Hij parkeerde midden in de straat en we stapten af. Iedereen die hem aankeek, keek weg of groette hem vriendelijk. We liepen een snack binnen en alle ogen waren gericht op ons. Ik verstopte me soort van achter hem. We deden ons bestelling en wachtte ongeveer 5 minuten. Daarna stapten we de auto terug in, richting het huis. Het was ongeveer 20 minuten van de stad. "Morgen is je eerste trainingsdag" zei hij. "Mijn eerste wat?" vroeg ik helemaal verward. "Je weet waarschijnlijk niks he?" zei hij. "Niks over?" Hij begon te lachen. "We zijn van plan om ze donderdag aan te vallen, dus je hebt 4 dagen de tijd om te trainen. Donderdag moet je er klaar voor zijn" "Maar ik weet niet wat ik moet doen?" "Dat hoeft ook niet, dat moet je donderdag pas weten, maar in die 4 dagen ben ik jou coach en ga ik je harder leren zijn" Ik slikte moeilijk en keek bang uit het raam. "Leyla je moet niet bang zijn, je gaat dit kunnen oke? 4 dagen is ruim genoeg voor jou" "Toch ben ik bang" zei ik. "Dat hoeft niet, denk aan je broer die er helemaal kapot van is. Stel jij gaat trouwen en een week voor je trouw word je man ontvoerd?" Ik moest meteen aan Younes denken en slikte een grote brok weg. "Ja, ik doe het voor mijn broer!!" zei ik zelfzeker.