Een zomer die alles veranderde

80

Younes :

Ik liep de macdo in, opzoek naar Rayen en Himad. Pfff waar zouden ze nu weer zitten. Snel doorzocht ik de eerste verdieping met mijn ogen, maar hier zaten ze niet. Sowieso boven. Gehaast liep ik naar boven en daar zag ik ze buiten zitten. Ik liep naar ze toe en ging naast Himad zitten. "Waar was je?" vroeg hij. "Bij Leyla" antwoordde ik. "Wie is Leyla?" "Lang verhaal" zei ik en keek naar Rayan die me doordringen aankeek. Himad weet nog niks. Niemand weet eigenlijk iets alleen Rayan, Ayoub en Achraf. Maar zij denken dat Leyla iemand is gelijk de anderen, dat ik met haar ga spelen en dat het niet serieus is, maar neen. Met Leyla wil ik serieus doen ja.

Leyla :

Ik kwam thuis aan en parkeerde de auto. Ik stapte af en zag  mijn moeder de deur al openen. "Leyla" zei ze opgelucht toen ze me zag. Ik liep naar haar toe en knuffelde haar. "Het spijt me mama" was het eerste wat ik tegen haar zei. "Is niks lieverd, je bent terug dat is het belangrijkste" zei ze en sloot de deur achter me dicht. "Ja mama, ik zei je al maak je geen zorgen" "Denk je dat ik me geen zorgen ga maken nadat ik zag hoe woest je het huis verliet?" Ik zuchtte luid. "Wat was het probleem?" Ik trok mijn schouders op. "Is het om wat ik je heb gezegd?" vroeg ze. "Jaa" "Leylaaaa! Ik zei toch dat ik het niet geloofde" zei ze. "Ja weet ik, maar de hele familie geloofde het wel! Ik wil niet vals verschuldigd worden voor niets" "Pfff wat is het probleem toch tussen jou en Siham?" "Weet je wat het probleem is mama? Dat ik de jongen kon krijgen die zij wou, maar nee zij moet altijd de beste zijn he" zei ik boos. "Gaat dit allemaal om een  jongen?" vroeg ze. Ik zweeg. Ze heeft gelijk, dit hele gebeuren gaat om een jongen... "Antwoord?" Ik knikte. "Dus je maakt ruzie met je nicht, hele drama met familie voor een jongen?" "Zoals jij het verwoord, klinkt het wel erg ja" "Het is ook erg!" "Nee mama dat is het niet. Het is gewoon Siham die de slet uithangt en het dan op mij komt steken" "Wie is die jongen be3da?" "Een jongen..." "Ken je hem?" "En lieg niet, ik zie wel dat er iets aan de hand is" vervolgde ze toen ze zag dat ik twijfelde. "Oke het is een jongen die ik hier heb leren kennen" zei ik. "En?"

Ik had haar hele situatie uitgelegd en ze keek me knikkend aan. "Als het waar is wat je zegt, dan is het inderdaad Siham's schuld" "Natuurlijk is het haar schuld, denk je dat ik dit uit mijn duim zuig" "Nee dat zeg ik niet" "Al bij al, ik heb het afgehandeld met haar" zei ik. "Het blijf je nicht Leyla" "Ja inderdaad, maar daar dacht ze niet aan he toen ze met Younes afsprak en mij zwart maakte? Nou nu heb ik ook 0 medelijden met haar" "Pfff wat een jongen wel niet kan doen..." "Het is niet zijn schuld, maar die van haar. Moest zij minder de hoer uithangen dan zou er geen enkel probleem geweest zijn" "Laten we dit allemaal achter de rug houden, hmdlh je bent veilig thuis en wat er verder gaat gebeuren zien we wel" Ik knikte. "Mohim ik ga slapen, slaapwel hbiba en Leyla beloof me, als er de volgende keer iets is, dat je het me gewoon zegt en dan kunnen we dat samen oplossen safe?" "Ja shokran mama" zei ik zacht. Ze gaf me een kus op mijn hoofd en liep naar boven. Ik bleef alleen achter in de woonkamer en er vloeiden vanzelf tranen naar beneden. Mijn moeder is een schat. Ik huil uit geluk en verdriet. Nja soms heb je gewoon van die momenten...

Ik liep na een tijdje ook naar boven en gingen lekker in me bedje liggen. "Eindelijk" zei ik zacht tegen mezelf. Ik kreeg een berichtje binnen van Younes. 'Nog wakker?' vroeg hij. 'Jaa' 'Ben net thuis' zei hij. 'Nu pas?' 'Ja was met Rayan' 'Nicee' 'Wat ben je aan het doen?' 'Net me bed ingekropen jij?' 'Hopen dat ik naast je lag' 'Wauw subtiel Younes' 'Ja ja is me tweede naam' 'Klootzak is je derde' 'Oke hier heb je me' 'Weet ik' 'Zin om te bellen?' Ik kreeg zelf de tijd niet om te antwoorden, of hij belde al.