Tutkulu Mücevher (Tamamlandı)

kına gecesi - 1

Zeynep

Kına gecesine hazırlık sabah saat - 7.30

Multi medya: Zeyno'nun kınalığı..

Gözlerimi açtığımda güneşin parlaklığı odamın içini çoktan doldurmuştu, bugün büyük gündü ve annemin benim çocukluğumdan bu yana hayal ettiği düğünümün ilk adımıydı. Belki de çocukken benim de hayallerimin arasındaydı diyecem, kendimi bildim bileli eğitime adamıştım, Kemal'den başka kimseyi sevmemiş ve dudaklarıma hiç bir erkeğin dudaklarını değirmemiştim. Düşünüyorumda herşeyin bir sebebi varmış, hayatım boyunca evleneceğimi düşünmezdim en azından Kemal'e.

Birden bire bu düşüncelerimden sıyrılmıştım, güçlükle odamın kapısının açılmasıyla ve peşinden üstüme ağırlığın çökmesi bir olmuştu. Atlas gelmişti odama benim küçük prensim, beni belki de ailemden ayrılmamdan daha çok üzen bir şey varsa o da benim küçük adamımın kokusunu istediğim zaman alamayacak olmamdı;

"Abla uyandın mı?"

"Uyandım küçük adamım"

"Annem diyor ki bugün senin son gecenmiş"

"Evet bebeğim, bugün son gecem"

"Neden gidişini kutluyorsun o zaman" bu açıdan hiç düşünmemiştim.

"Çünkü bebeğim, mutlu olmak için gittiğim için ağlamak yerine gülüp oyunuyoruz"

"Ama ben mutlu değilim abla sen gitme"

"Ama bu defa Kemal abin üzülür"

"O zaman Kemal abim gelsin bu eve sen gitme"

"Bebeğim Kemal abin burada rahat edemez ama ne yapalım biliyor musun? Sen her istediğin de bize gel kal olmaz mı?"

"Olur ablam o zaman anneme söyleyeyim benimde son gecem bugün"

"Ah benim büyümüşte, küçülmüşüm"

"Ooo, ablalı kardeşli bensiz yatak partisi öyle mi?" Kolumu açmıştım ona doğru.

"Sende gel benim sırdaşım" koşarak yatağa gelmişti.

Bir yandan birbirimizi gıdıklıyor, diğer yandan gülüyorduk onlardan ayrılacağımın düşüncesi yüreğime öküz gibi oturmuştu. Sahı öküz demişken benim duygusuz öküzüm ne yapıyordu acaba.

Annemin sesi ile birlikte hepimiz bir durulmuştuk, ama küçük adamım o kadar gıdıklanmanın etkisinde kalmıştıkı gülmeye devam ediyordu, gülüşüne kurban olduğum tekne kazıntısı;

"Eee gelin hanım çık artık yatağından, çocuklar sizde ablanızı rahat bırakın daha çok işimiz var. Hazırlanacak çok şey var"

"Anne bugün benimde son gecem"

"Bu da nereden çıktı küçük bey"

"Ablamla bende gidecem"

"Oğlum hiç olur mu?"

"O zaman ablam da gitmesin"

"Atlas!" Annemin naif sesinden nasıl öyle güçlü bir panter çıkıyor aslında diğer bir merak konum, Atlas yüzünü düşürerek kalkmıştı yataktan. Bizde onun üzüntüsü ile birlikte kalkmıştık.

Kahvaltıya oturduğumuzda hepimiz süt dökmüş kediden bir farkımız yoktu, benim hemen herşeyim taşınmıştı bu üç gün içerisinde ve servetler verilerek gelinlik, düğün için kumsal, kına gecesi için otel elbiseler derken akıp gitmişti zaman. Bu zaman zarfında Kemal'ın bana o mükemmel sürprizi dışında görüşmemiz olmamıştı. Özlemiştim duygusuz öküzümü.