Tutkulu Mücevher (Tamamlandı)

Yılbaşı - Özel

Multi medya: Zeynep'in elbisesi..

Zeynep

31 Aralık 2017 - sabah 06.00

Sabah gözlerimi açtığım da dün gecenin izleri vardı bedenim de hem yorgundum hemde bir o kadar dinlenmiştim. Yatakta kedi gibi gerneştikten sonra sağıma döndüm ve Kemal yüz üstü yastığa sarılmış bir vaziyette uyumaya devam ediyordu. Çıplak omuzlarına dudaklarımı dayadığım da boynuna doğru yavaş yavaş öperek boynuna yaklaştım ve dudaklarım boynunda buluşmasıyla üstüme çıkıp bana bakmaya başlamıştı. İkimizin de çıplak olması aramız daki tutkuyu tekrar artırmıştı, sabah öpücüğünü dudaklarıma bırakırken istemsizce kendimi ona bastırdım ve bu duruma dudaklarımı öperken gülmesi beni utandırmıştı. Aylardır evleydik ama hala onunla birlikte olurken utanıyordum;

"Birileri sabah sabah yaramazlık mı? Yapmak istiyor yoksa"

"Tek ben mi? İstiyormuşum"

"Evet" öyle mi Kemal bey, onu üstümden atıp yataktan bir füze edasıyla kalkıp sabahlığımı üstüme geçirdim ve banyoya geçtim.

Sabah sabah beni sinir etmesen olmuyor Kemal, düşün sıcak suyu açıp biraz daha ısınmasını bekledim ve kendimi sıcak suyun altına attım. Kapı çalsada cevap vermedim, kolum daki saate baktığım da bugün yılın son günü olduğunu fark ettim ve biz bugün de kavga etmenin yolunu bulmuştuk. Ne kadar da tatlı bir çiftiz tamam ben biraz algınlık yapmış olabilirim. Tamam biraz değil baya bir alınganlık yaptım ama yaşadığımız onca şeyden sonra kendimi yeni yeni toparlamışken bunu normal görmeli neticede. Zeynep neresini normal görmeli aylardır adamın burnundan getirdin şimdide öyle! Neyse duştan çıkınca biricik kocamın gönülünü alayım ben.

Aslında hep merak ettiğim ve hiç bir zaman yapmadığım şeyi yapabiliriz bugün dışarda eğlenebiliriz hem ikimizi de iyi gelir en azından artık iyi olduğumu ona kanıtlamış olurum. Hızlı bir şekilde yıkanıp banyo dan çıktığım da oda da benden başka kimse yoktu, üzerime rahat bir şeyler giyip aşağı indiğim de. Herkes aşağı daydı masa da oturmuş beni bekliyorlardı öylesine utanmıştım kı onları bekletmiştim;

"Ben özür dilerim hazırlanmam uzun sürdü"

"Sorun değil evladım geç kocanın yanına otur" Annem baktığım da bundan pek hoşnut kalmamıştı her daim böyle toplanmalar da kimseyi bekletmemizi istemez bu defa toplandığımız dan habersizdi o da bir etken olabilirdi ancak kimse bunu düşünüyor gibi durmuyordu.

Bir yandan çay servisi başladığın da hepimiz aynı notayı çalarcasına tek bir nota dan kahvaltı yapıyorduk. Babamlar kendileri konuşurken ara ara Kemal katılıyor annemler de kendi aralarında dialog eşlik etmeye çalışıyordum. Zehra fazlasıyla suskundu, okullar laboratuvar o olay derken onu boşlamıştım. Dersleri nasıldı acaba ama yüzün deki ifadeye bakılırsa dersler den çok canını sıkan başka bir şey var gibiydi o an aklıma gelen şey tüm gençleri mutlu edecek gibiydi. Kahvaltının bitmesini dört gözle beklemeye başlamıştım, hem Zehra için de bir değişiklik olurdu hemde benim için ikimiz için de bir ilk olacaktı bu düşündüğüm şey. Hem Sevim de onunla ilgilenmediğimi söylüyordu, bu gece hep beraber olacaktık işte, yüzüm deki sırıtışı hepsi fark etmiş olacak kı bana bakmaya başlamıştı ve bir şey söylememi bekler gibiydi;

"Ne oldu benim güzel gelinim, uzun zamandır yüzün de böylesine güzel bir gülümseme görmemiştik"

"Hep beraber olmamız beni mutlu etti anneciğim o kadar"

"Sen hep gül güzel kızım özledik gülümsemeni" tekrar kahvaltıya dönmüştük.

Herkes masadan kalktığın da çalışanlara yardım ederek masayı topladık Zehra'yla üç farklı cezve de kahve pişirmeye başladığım da sıkıca bacağımda iki kol hissettim elim deki kaşığı bırakıp Atlas'a döndüm;