Tutkulu Mücevher (Tamamlandı)

Aşk madurları kulübü.

Dipnot: facebook grubumuz kurulmuştur, Ms. Niz ve kitapları'na sizleri bekliyorum, orada görüşmek dileğiyle :)

Kemal

Zeynep'le konuştuğumda evdekilerin herşeyi öğrendiğini söylemiş ve Zehra'nın iyi olmadığını söylemişti durum bizdede farklı değildi. Ufuk'un biranlık dikkatsizliği tüm camiaya yayılmıştı evlendiklerini amcamların herşeyi öğrenmesi babam kadar istekli olmadıklarını gördüm Çalışkanoğlu'larına karşı anlamadığım tek şey neden iki sevenin kavuşması bu kadar çıkmazlık yapmalarına neden oluyordu.

Sevmek, sevilmek ne zamandır bizim aile için önemsizdi ya da amcamlar ne zamandır sınıf farkına bakar oldu. Para evet önemli ama insanlığı kaybettirecek kadar değil, üstelik yönetim kurulu başkanı benken Ufuk'un holding ayrılmasına izin verecek hiç değilim amcamın unuttuğu en önemli şeydi belkide.

Ufuk sinirle kapıyı vurup çıktığında peşinden bende çıkmıştım ilk kez onu bu denli sinirli ve çıkmazda görüyordum. O sıra Zeynep aradığında en iyi şeyin bizim eve gitmemizdi, yolda ilerlerken gece Zeynep'in bana olan sürprizinide yalan olduğunu fark etmemde uzun sürmemişti.

Arabaya bindiğimizden bu yana adam akılı sigara içmeyen Ufuk ardı arkası gelmeden yakıyordu. Sinirlerine hakim olamıyordu izinsizce çekilen ve yayınlanan fotoğraflar için bir çare arıyor gibiydi ve açıkçası çekeni iyi günler beklediği hiç düşünülmüyordu bir İlkeroğlu sinirlenirse yapacakları şey karşısında herkes kaçmalı. En azından bu benim düşüncem.

Arabayı, biricik sevgilimin arabasının yanına park ettiğimde otoparkta bulunan asansöre doğru ilerlemeye başlamıştık. Asansörün gelmesini beklerken bir türlü gelmemesi Ufuk'u dahada sinirlendiriyordu birazda düğümelere basarsa bozulması kaçınılmazdı. Kapısı açıldığında hızla bindi peşinden bende öyle dairemizin bulunduğu kata geldiğimizde sinirinden boğa gibi nefes alıyordu. Kapının açılmasıyla koşar adımlarla daireye doğru yürümeye başladı kapıyı çaldığında açanın kim olduğunu göremedim ama Ufuk kendine sıkıca çekip sarılmasından anladım o ki Zehra'ydı;

"Yeter kapıda sarıldığınız yol açında bizde karımıza sarılalım"

"Kemal zaten çocukların canı sıkın sende böyle yapma!"

"Böyle başlarına buyruk davranırlarsa olacağı oydu"

"Kemal"

"Tamam Zeynep sustum" bana sıkıca sarıldığında daha fazla bizimkileri üzmemek için üstlerine gitmemiştim koltuğa geçtiğimde tutkulu mücevherim bana kahve getirmişti o kadar yorulduğumu fark edememiştim dahi.

Dördümüzü de kahvelerimizden yudum alırken bu çıkmazlığı nasıl, çıkar hale getireceğimizi arıyorduk. O an birden bire ayağı kalktı Ufuk;

"Buldum ben" bir yandan Zehra'nın kolundan tutmuş kaldırmaya çalışıyordu.

"Neyi buldun Ufuk"

"Zehra bizi ancak bir bebek kurtarır onu yapmaya gidiyoruz" patavatsız kuzenim Zehra'yı utanmasına neden olmuştu kız kırmızıdan artık morarma evresine geçmişti elini sertçe kendine çektiğinde Zeynep'le gülmemek için kendimizi zor tutuyorduk.

"Ufuk bulduğun fikri bizsizde bulabilirsin hem bir ihtimal daha düzgün birşeyler bulabilirsin mesela şu haberleri bir kaldır denizler durulsun sonrası benim babamın işi"

"Kemal amcamın bizi kabul edeceğini nereden biliyorsun"

"Çünkü o benim babam eminim kabul edeceğinden"

"Öyle diyorsan pekala Kemal"

"O zaman bugün siz burada kalın bizede yavaşça kaçalım"

"Hiç gerek yok Kemal ben otelden oda tutmuştum"