Tutkulu Mücevher (Tamamlandı)

Sümüklü!

Kemal

Evin önüne park ettiğimde başımı sağa doğru çevirdiğim de uzun zamandır sessizliğinin nedenini bulmuştum çoktan tatlı uykunun kollarına teslim olmuştu ve o kadar masum uyuyorduki içim de kalan küçük sinir kırıntısını dahi içimden yok etmişti. Arabadan inip onun kapısını açtığımda yavaşça onu kucağıma almaya çalıştım, gözlerini açar gibi olmuştu hızla kollarını boynuma sardığında onun gül kokusu burnuma gelmiş ve bedenimi alevlendirmişti. Ona sahip olmak istesem de bedeni yorulmuştu ve bunun için bana kızmıştı, bedenindeki morluklar ona şiddet uygulamışım gibi görünsede ona acı vermiyordu ama onun canını sıkmaya yetmişti.

Arabanın kapısını ayağımla kapatsam bile kapıya geldiğim de nasıl açacağımı kara kara düşünürken onu uyandırıp bir kaç saniye bana yaslanmasını teklif etmek daha mantıklıydı en azından kapıyı açana kadar daha sonra tekrar uykunun şehvetli kollarına geri dönebilirdi. Evlendiğimiz den bu yana onun yemek yemediğini görmeye başladığım gerçeği yarın onu patlayana kadar doyurma isteğini peşinde getirmişti. Seslendiğim de hafifçe aralanmıştı gözleri;

"Sevgilim seni şimdi yavaşça indircem kapıyı açmam gerekiyor"

"Açmasan olmaz mı? Ben uyumak istiyorum"

"Sokakta mi kalalım"

"Kalalım aşkım"

"Zeyno şaka mi? Yapıyorsun"

"Kemal bidi bidi konuşma uykumu açıyorsun" dediğinde gözleri kapalı bir sırıtış vardı yüzünde, onu indirmeye çalışsamda boynuma sıkıca sarılmıştı.

"Hadi karıcım"

"Kalalım dedim ya Kemal"

"Hay sabır ya Allah" bir iki adım geri çıkıp bir basmak merdivenden inip basamağa oturduğumda yerini fazla rahat bulmuş olacak kı iyice yerleşmişti ve hareket etmeye de pek niyetli değildi. Belimi yaslayacak yer arar olmuştum, ama boşluktan başka bir şey yoktu. Nefesi boynuma değerken kucağım da biran bebeğimizi taşıyor gibi hissetmeye başlamıştım. Belki de kızımız da onun gibi inatçı ve bir o kadar da güzel olacaktı, ben bu hayaller aleminde dolaşırken Zeynep uyumaya devam ediyordu. Onun için çocuk istemem çok erkendi okulla aynı anda gitmeyeceğini söyleyip duruyordu ama o yapardı çünkü hep güçlü kadındı ama bunun için onu zorlayamamda. İyi bir anne baba olmamız için her iki tarafta buna hazır olmalıydı, üstelik son zamanda yaşadıklarımız onun güvenini fazlasıyla sarsmış durumdayken.

Bu konu da fazlasıyla ben hatalıydım, çünkü bir kadında yaşadığım hatayı tüm kadınlara pay etmiştim üstelik pay ettiğim kadın, bir tek beni seven, beni öpen ve sadece benim olan bir kadın.

Bu düşüncelerle kendime ya kızarak ya da hayallere dalarak sabah etmiştim ve bedenim fazlasıyla uyuşmuş gibiydi, biraz da olsa Zeyno kendine gelmeye başlamıştı öte bir yandan, şafak sökerken kucağım da kedi gibi gerneşiyordu gözlerini açtığın da, gözlerimin içine bakarken sıcacık gülümsemesiyle uyuşan bedenimin ağrısını almış gibiydi;

"Günaydın kocacığım"

"Günaydın uykucu ve huysuz şirin"

"Şirineye ne oldu?"

"Hmm güzel soru, o pamuk prenses masalına terfi etti, üstüne üstelik yetmemiş gibi pamuk prensesin elmasını yedi ve ebedi uykuya teslim oldu"

"Kocacığım sabah sabah saçmalamak için fazla enerjik değil misin?"

"Valla karıcığım senin uyurken illa dışarda kalalım demenden sonra yorgunluk beni bu hale getirdi" şaşkınlık içinde cevaplayıp kucağımda oturur hale gelmişti.