Tutkulu Mücevher (Tamamlandı)

Uyan Sevgilim

Kemal

"ZEYNEP" çığlığımla birlikte gözlerimi açmıştım yine aynı kabusla uyanmıştım, apar topar dönüp Zeynep'e baktığım da uyuyordu. Belki de onun bu suskun hali sürekli kabus görmeme neden oluyordu. Her seferinde bu kadar gerçekçi gördüğüm kabuslar ödümü koparıyordu gerçek çıkacak diye. Bebeğimizi kaybedeli üç hafta olmuştu ve bu uç hafta zarfın da hep onun cansız bedeni ile karşılaştığım rüyalar ve her seferinde bunu görmem ayrıntısıyla ölümle eşdeğerdi işte.

Bir insan her gün sevdiğini kaybetmekle sınanmak kaç defa daha öldürebilir ki beni, ona sıkıca sarıldığımda bana doğru dönmüş ve burnunu boyunuma dayamıştı gördüğüm kabuslardan habersiz öylece uyuyordu. Gece çok geç yatmıştı ama onu uyandırmam da lazımdı sabah kı sınavının zor olduğunu söylüyordu;

"Zeynep, sevgilim uyan"

"Kemal bir kaç dakika daha uyusam"

"Sınavına iki saat kaldı bitanem uyandırmam söylemiştin ya"

"O kadar oldu mu?" Oldu sevgilim öyle oldu ki geceler bana sabahları zindan etti.

"Kemal sen bana az önce de seslendin mi?"

"Hayır sevgilim" gördüğüm kabusları ona anlatmaya ölesiye korkuyorum çünkü bazen gerçek olmasından ölesiye korkuyorum.

Üstelik bu rüya diğerlerinden daha gerçekçiydi üstelik bugün toksikoloji sınavının olması beni daha da tedirgin hala getirmişti, yanağıma küçük bir buse bırakıp kalktığında günler, haftalar sonra ilk kez öpüyordu yoksa bu bir işaret miydi?! Allahım deliriyorum bana bir çıkış yolu göster yalvarırım.

Yataktan çıkıp, giyinme odasına geçmişti üzerine geçirdiği tayt ve kapüşonlu ile yanıma geldiğinde rüyam daki kıyafetlerinin aynısıydı;

"Zeynep çıkar bunları"

"Neden Kemal çok rahatlar"

"Hayır sevgilim çıkar hem sınav dan sonra gitmemiz gereken bir yer var"

"Ben gelmesem eve gelip uyumak istiyorum"

"OLMAZ" yataktan sıçrar gibi kalkmıştım.

"Kemal sakin ol ben uyandırdığından bu yana panik hallerin beni endişelendiriyor"

"Sakinim ben canım sadece" yutkunmuştum "bebeğimizi kaybettiğimiz den bu yana okul dışında hiç bir yere gitmemen seni daha çok yıprattığını düşündüm ve açıkçası sahilede bir restoran da rezervasyon yaptım hem arkadaşlarımızla olmamız belki iyi gelir diye düşündüm" adam akılı bir yalan bile bulamıyorsun Kemal!

"Kemal" susmuştu derin bir nefes alıp eklemişti; "sadece bana zaman ver içim deki ona olan yasım henüz bitmedi ve eğlenmek içimden gelmiyor. Ben özür dilerim ama gitmeyelim lütfen sınavdan sonra yapmak istediğim tek şey uyumak" olmaz Zeynep bu rüyalar bana bir işaret ve bu defa seni tek bırakmayacam.

"Benim için sevgilim, bizim için sadece bir gün olsun bu odadan çık ve tekrar yaşamaya başla" yanıma doğru gelip kucağıma oturup bana sıkıca sarılmıştı.

"Benim canım kocam ben zaten yaşıyorum ve ölmek gibi bir niyetim yok her seferinde bana ölüymüşüm gibi muamele etmene gerek yok. Evet ilk zamanlar çok kötüydüm ve seni çok korkutum bak iyiyim ama eğlenmek istemiyorum sende bunu anlasan sevgilim olmaz mı?"

"Zeynep" gözlerim dolmuştu bana mavi gözleriyle bakarken gözlerimin önüne rüyam daki cansız yatan kanlar için deki hali geliyordu; "Olmaz beni kırma"

"Peki Kemal bu kadar istiyorsan gelecem ama benden eğlenmemi bekleme"

"Tamam sevgilim" derin bir nefes aldığımda bu durumdan bir haber olan arkadaşlarımıza haber vermem gerekiyordu onu geçtim önce restorana rezerve yapmam gerekiyordu; "hadi maş maş derse çalışıyorsun bende bir duş alıp geliyorum yanına"