Tutkulu Mücevher (Tamamlandı)

Sevgili - 1 ♥️

Zeynep - Şubat 14 2018

Yatağın içerisinde kedi gibi gerneşmeye başladığımda kollarım yatağın içinde bir yandan Kemal'i arıyordu gözlerimi açıp ona doğru döndüğümde yoktu. Çoğu zaman yoktu evlendiğimizden bu yana kocamı yatakta görmek adeta bir mucize olarak tarihe geçecekti yüksek ihtimal.

Yatağın içerisinde doğrulup kalktığımda ayaklarımı yavaşça yere doğru çekmiştim, yere bastığımda ayağıma değen şeyle birlikte gözlerimi yere doğru indirdim ve odanın heryerinde gül ve gül yaprakları vardı. Yüzümde oluşan gülümseme büyümeye başlamıştı, yerdeki bir bütün gülü elime alıp kokladığımda neden bugün Kemal'in evinde olduğumuzu da anlamış olmuştum, üstüme sabahlığımı almadan odadan çıkmıştım. Salona geldiğimde amerikan mutfağın iyi yanı beni karşılamıştı, hala kahvaltı hazırlamaya çalışıyordu ağır adımlarla sessizce ona doğru yürüdüm ve sırtından ona sarılıp çıplak üstünün faydası olarak belirgin kaslarından öptüm. Geldiğimi anlamıştı bana doğru dönüp kucağına aldığında ayaklarımı beline sarmıştım.

Dudaklarıma yapıştığında akşamı yaşadıklarımızı hatırlamış ve bedenimi tekrar alevlendirmişti. Dudaklarımız ayrıldığında nefes nefese kalmış ve nefes alıp vermelerimi kontrol altına almaya çalışıyordum;

"Günaydın gökyüzü gözlüm"

"Günaydın sevgilim, beni her gün böyle mi uyandırsan"

"Okula geç kalarsan sorumlu ben değilim o zaman"

"Kemal neden herşeyi işine gelir yönden alıyorsun ben güllerden bahsetiyorum"

"Hayatım bu pozisyondayken nasıl anlamamı istersin, sıkı bacakların belimi sararken aklım doğru çalıştığını düşünmüyorum" inmeye çalıştığımda beni sıkıca tutup bastırmaya başlamıştı.

"Kemal üslü durur musun hem ben çok acıktım"

"Bende sana acıktım tutkulu mücevherim"

"Sevgilim, dün akşamı sana hatırlatırım şimdi inmeme izin verir misin? Bu nefis kahvaltıyı yapmak istiyorum"

"Zeynep'im.." konuşmasını izin vermeden öpmüştüm onu, dudağını bıraktığımda yavaşça gözlerini açmıştı.

"Akşam sana bir sürprizim var"

"Hmm ne gibi"

"Akşam görürsün hadi indir beni" yavaşça kucağından indiğimde masaya doğru ilerlemeye başlamıştım. Yerime oturduğumda Kemal elinde iki kupayla gelip oda oturmuştu.

Hemen hemen, sevdiğim herşey vardı masada ne ara kalkıp yapmıştı bunları merak ediyorum en azından ne ara su böreğini almıştı, onu yapabileceğini düşünmüyorum. Börekten küçük bir dilim alıp kestikten sonra ağzıma atmış ve çiğnemeye başlamıştım. Damağıma bıraktığı lezzet bana üst düzey zevk vermişti sanki kirik yıldır yemek yemiyordum ve bugün ilk kez yemiş gibiydim.

"Imm çok lezzetli, annemin yaptığı gibi"

"Annen yaptı zaten sevgilim"

"Ne ara aldın"

"Dün rica ettim sen uyurken bir kaç birşey almaya çıktığımda yol üstünden onu da aldım"

"Çok özlemişim" istemsizce gözlerim dolmuştu, Kemal bana hiç hissettirmiyordu ama odamı, Atlas ve Zehra ile uyumayı çok özlemiştim.

"Ama sen mutlu ol diye ben getirmiştim su böreğini ağla diye değil"

"Sadece onları daha çok özlediğimi hissettim"