Ejdertanrı Efsanesi

Bölüm 62 - Böcekleri Katletmek (2)

Aracın içinde;

Yüzü peçe ile kapalı bir kız oturuyordu. Oldukça güzel bir yüzü olacak ki saklama gereği duymuştu. Fakat ne yazık ki oldukça orantılı çekici vücudunu gizleyememişti.

Böylesine bir güzelliğin gözlerinden ise bilgelik akıyordu.

Önündeki kadına baktı..

"Teyze sence ne zaman yardım gelir?"

Dışarıda olanlardan sanki habersizmiş gibi oldukça rahattı.

Teyze dediği kadın ise oldukça çekiciydi. Siyah kaşları, at kuyruğu şeklindeki saçları vardı. Kadının kendisine has olgun bir cazibesi vardı.

Bu zarif beyaz vücudunda giymiş olduğu göğüs dekolteli bir elbise oldukça tahrik ediciydi.

"Muhtemelen bir kaç saat içinde gelmesi lazım. Askerlerimiz bir kaç saat dayanamayacak kadar çöp değildir." diye gururla övündü.

Askerleri bizzat o seçmişti. Yani bu şekilde övünmesi oldukça anlaşılırdı.

Peçeli kadın peçesinin altında belli olmasa da gülümsedi.

"Sanırım haklısın. Askerlerin birkaç dakika dayanamayacak kadar çöp değiller."

Kısa bir duraksadı. Dudakları alaycı bir şekilde kıvrılıp devam etti. "Daha da kötüsü her biri, bir kaç dakika bile dayanamayacak bir hiç. Çoktan kayıp vermeye başladık..."

Tahrik edici kadın oldukça şaşkın ve kafa karışıklığı içinde baktı.

Hemen dışarı çıkıp bakmak istedi. Fakat peçeli kadın birden ayağa kalkıp onun kolunu tuttu.

"Şu anda çıkmamız durumu daha da zorlaştırır. Bu nedenle şimdilik sakince beklemeliyiz. Tahminimce birazdan bizi kurtaracak birileri gelecektir."

Peçeli kadın cümlesini bitirdikten sonra kadının kolunu bırakıp oturdu. Tahrik edici kadın ise peçeli kadına karşı gelmedi ve yerine geçip derince bir iç çekti.

...

Dışarıda;

Kan gövdeyi götürüyordu. Kurtlar acımasız yaratıklar gibi her yönden saldırıyordu.

Haydutlar canları pahasına savaşsalar da boşaydı. Bu canavarlara en ufak bir çizik bile atamıyorlardı.

Haydutlar hızla can verdiler.

Asker olanlar karşısında hem şaşkın hem de huzursuzdu. İlk başta kurtların onlara da acımasızca saldıracaklarını düşünüp canları pahasına savaşmaya kendilerini hazırlamışlardı.

Fakat tahminlerinin aksine hiç bir kurt onlara saldırmamış hatta bazı kurtlar istemeden de olsa hayatlarını kurtarmıştı.

Yine de tedirginlerdi.

Bu kadar haydudu rahatlıkla katledebilen kurtlar neden onları bağışlamıştı? Anlayamıyorlardı.

Gözlemleme yeteneği oldukça iyi olan kişiler Kızıl Dolunay Kurdunu ve onun üzerinde ki genç adamın silüetini görebiliyorlardı.

Gözleme yeteneği iyi olanlar gördüklerinde şaşırmış aynı zamanda mutlu olmuştu. Bu genç adam onları kurtarmaya çalışıyordu!

Gözlemleme yeteneği iyi olanlar hemen diğer askerlere gördüklerini ilettiler.

Onlar yaşam ile ölüm sınırı arasında yürüyen insanlardı. Haliyle yoldaşlarına sıkı sıkıya bağlılardı ve inanmamak söz konusu bile değildi.