Elif'in Mim Durağı - Kitap Oldu

Bölüm 27 - Vardır Şerrim de Velakin Kalanım Hayırdır..

" Bu ne kızım ya? Beynim eridi, bitti, pekmeze döndü resmen. Her an burnumdan akıp gidebilir bak benden söylemesi." Kampüsün serin havasında, bahçedeki bir banka gelişi güzel hatta sere serpe kurulan Zehra elini kolunu havaya kaldırıp indirerek kendinden bezmiş bir tavırla arkadaşına bu hayattan ne kadar sıkıldığını anlatıp duruyordu sabahtan beri.

" Senin beynin genel olarak cıvık bir kıvamda olduğu için çok da sorun olmamalı Zehra." Halime Zehra'nın en yakın arkadaşıydı. Tam iki senedir bu kızın söylenmesini dinliyordu her ders çıkışında. Derslerde de pek rahat durduğu söylenemezdi. Halime arkadaşını çok seviyordu ama bazen tahammül sınırlarını aşacak kadar abartabiliyordu o da. Çekilmez ama inadına da bir o kadar sempatik ve kimseye gösteremediği kırılgan yanları olan bir kızdı Zehra. Halime'nin ona olan sabır gücü sırf bu sempatikliğinin hürmetine oluyordu bazı zamanlar.

" Sağ ol Halime'm ince hakaretlerin konusunda hiçbir fırsatı es geçmiyorsun. Vallahi tebrik ve takdir ediyorum seni son iki senede kendini aştın bu konuda. Dört saat iktisat dersi yazıp üstüne de iki saat muhasebe dersi koyan akıllı insanı bulursam da şahsen tebrik etmek istiyorum şu an, kafasını duvara vura vura. Benim pilim bitti Halime, ben o derse giremem, çekemem o kadını iki saat daha. Buna da kafa diyorlar bidon değil ki!" Eğer Zehra hala okula devam edebiliyorsa bundan Halime desteğinin büyük etkisi vardı kesinlikle. Bir anne gibi şefkat ve sabırla arkadaşını teşvik ediyor ve genelde yapmacıktan olan isyanlarını bastırıp gönlünü alıyordu. Bu aralarındaki arkadaşlığın görünmeyen bağlarından biriydi. Zehra duygusal ve romantik anları pek sevmezdi bu yüzden neşeli, keyifli ve bol sataşmalı zamanları oluyordu.

" Saçmalama kızım, çenen için harcadığın enerjiyi muhafaza etsen en az bir ay yeter sana. Abartma iki saat derse girip çıkacağız. Sen daha senenin başında böyle olursan bu sene bitmez!" Halime artık çileden çıkmaya başlıyordu. Derse girmek onun için de eğlenceli bir durum değildi ama ailesine verilmiş bir sözü vardı. Bir yandan da Zehra'nın sorumluluğu da üzerinde hissediyordu. Genç kızın durumunu bildiği için onun da okulu bitirmesi gerektiğini ve kendini kurtarmasının elzem olduğunu düşünüyordu.

" Zengin insanlar para kazanacak biz de hesabını tutacağız işte bu kadar abartıp beynimizi hoşafa çevirmenin ne anlamı var m-ki? Hayat zaten zor bari derslerde kolaylık yapsalardı. Yazıkım ben ya çok yazıkım ben şu an Halime." Zehra son gaz devam ediyordu söylenmeye ve inatla derse girmemek için Halime'yi kandırmaya çalışıyordu. O da genç kızı ebeveyni gibi görüyordu ve önce onu ikna etmesi gerektiği bilincine sahipti. Çırpınışlarının en büyük nedeni arkadaşını da yanına alıp okuldan uzaklaşma isteğiydi elbette ki.

" Mandıra filozofuna bağladın yine içine panda yavrusu kaçmış insan evladı. Yürü, yürü de enerjin boşa gitmesin. Tüm enerjin çenenden boşalıyor şuan. Günlük logore (ağız ishali) limitini aştın bugün. Yeter da!" Laz kızı Halime de sabır limitini zorluyordu yine. Zehra'yı kolundan çekiştirerek yürütmeye çalışmalarına başladı. Tüm gün hem derslere girmiş hem de arkadaşının çemkirmesini dinlemişti. Bir laz kızı için bu kadar sabır doğasına aykırı bir durumdu.

" Hakaretlerinde giderek level atlıyorsun halime. Gerçi son benzetmene alınmadım bilakis gurur duydum, pandaları severim. Panda ve koala ideal hayatlar yaşayan gıpta ettiğim hayvanlar arasındadır." Zehra hayal âlemine dalmış bir genç kız gibi iç geçirdi. Halime genç kızı âlemden âleme sokmak isterken o pandaları düşünüyordu.

" Hangi dediğime alınıp harekete geçtin ki zaten!" Halime gözlerini devirip genç kızı iteklemek için harcadığı gücü artırmaya çabaladı. Daha güçlüce asıldı kollarına.

" Çekiştirmesene kızım, girmeyeceğim ben derse. Kaldırmıyor narin beynim, yazıkım be ya.. Kimse beni anlamıyor." Zehra dudaklarını büzmüş gözlerini kırpıştırarak arkadaşının vicdanına oynamaya başlamıştı. Bu da işe yaramazsa artık tek taktik olarak çirkefleşme kalıyordu geriye.