DENİZ KIZI

10 - "Kamp part 2"

Şaşkınlığım büyürken Çağrı elindeki çantayı yavaşça yere bırakıp bendekinin aynısı bir şaşkınlıkla bana  doğru adımladı. Ne yani , Çağrı Özel Çağrı Koleji'ndeki Çağrı mıydı ? Çağla ve Çağan'ın  abisi olan Çağrı ? Ve başından beri benimle dalga mı geçmişti. Ben ona Çağan'a olan öfkemi anlatırken o...

"Sakın" dedim elimle 'dur' işareti yaparak. "Yaklaşma."

Biranlık afallamayla durunca ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi.

"Güzel eğlendin mi bari ?" Dedim dalga geçercesine. Öfke damarlarımda dolaşmaya başlamıştı bile. Belki de Çağan o yüzden hiç bir şey olmamış gibi duruyordu. Zamanı geldiğinde fe yüzüme vuracaktı.

"Ne demek istiyorsun ?" Dedi meraklı bir şekilde. Hiç bir şeyden haberi yokmuş gibi durması sinirlerimi bozmuştu.

"Ona da anlattın mı ?" Derken Çağan'ı işaret etmiştim ama yüzüne bakmamıştım. Nasıl bakabilirdim ki ? Onu önemsediğimi düşünüyor olmalıydı. Ne kadar dalga geçse azdı. Barda hiç tanımadığım birine ondan bahsetmiştim.

Bir süre anlamaya çalışır gibi yüzüme baktığında daha fazla duramayıp arkamı döndüm ve nereye olduğunu bilmeden yürümeye başladım. Sessiz sakin olam yürüyüşüme bir süre sonra ayak sesleri eşlik etmeye başlamıştı ama dönüp kim olduğuna bakmamıştım. Çağrı'ya güvenebileceğimi düşünmüştüm oysa. Ne kadar da aptalım değil mi ? Bir de bana yol tarif ettirmişti değil mi ? Belki de Oğuz'un evini biliyordu. Çağan biliyorsa onun da bilmesi normaldi. Kafa kafaya verip benim halimle dalga geçmişler miydi acaba ?

"Ada konuşabilir miyiz ?"

Gözlerimi devirip omzumun üzerinden yüzüne baktım. Daha ne konuşacaktık.

"Ne konuşacağız?  Benimle nasıl eğlendiğinizi mi ?"

Topallayarak yürüdüğüm için bana yetişmesi kolay oldu ve kolumdan tutarak beni durdurdu.

"Hayır" dedi kesin bir dille. "Beni nasıl yanlış anladığını konuşacağız."

"Seni yanlış anladığımı sanmıyorum. Bana kim olduğunu söylemedin. Beni Oğuz'un evine bıraktığında bile hiç bir şey belli etmedin. Tekrar görüşmeyi umduğunda aslında tekrar karşılaşacağımızı biliyordun değil mi ?" Sesim ister istemez öfkeli ve suçlayıcı çıkmıştı. Benim aksime Çağrı daha kontrollüydü.

"Bak" diyerek açıklamaya başladı. "Seni o barda ilk defa gördüm ve kim olduğunu bilmiyordum. Ayrıca bana bahsettiğin kişinin kim olduğunu bile bilmiyorum çünkü hiç ismini söylemedin. Ben zenginliğiyle övünen biri olmadığım için sana Çağ Holdingin büyük veliahtı Çağrı Kolejlerinin sahibi olduğumu söylemek istemedim. Doğru bulmadım. Ve o evin Oğuz'un olduğunu bilmiyordum. Yeni aldığı için herkes bilmiyor o evini. İstersen Oğuz'a sorabilirsin."

Yaptığı açıklama karşısında ne diyeceğimi bilemedim. Haklıydı. Ona Çağan'ın adıni hiç söylememiştim ve onun da zenginliğini gösterip kız tavlayan biri olmadığını anlamıştım. Sanırım yine ön yargımin kurbanı oldum. Utançla gözlerimi kaçırdığımda hafif bir gülme sesi geldi.

"Sanırım affedildim."

Gülümseyerek gözlerimi devirdim. "Her neyse. Çağan'ın abisi olup ona benzememen de çok ilginç."

Yürümeye başladığımda bana eşlik etmeye başladı.

"O, benden ve Çağla'dan biraz farklıdır."

"Bunu farkettim."

"Ama kötü biri değildir. O sadece duygularıni böyle gizler."

Merakla yüzüne baktım. "Neden duygularını gizlemek istiyor ki ?"