DENİZ KIZI

22 - " İmkansızlara "

Selammmm
Ben geldimm bebişlerim. Nasılsınız ?Ben şu sıralar meşgulüm ama hemencecik bir bölüm yazarak geldim. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Artık sınır yok çünkü çabuk geçiyor ve beni strese sokuyor :))
Sizi seviyorumm.
Multide Çağla ve Çağrı var.

Keyifli okumalar.

Tanımadığınız bir insanın hayatı sizin ellerinizde olsa ne yapardınız ? Umursamayıp kestirip atar mıydınız, yoksa ne olursa olsun o da bir 'hayat' olduğu için elinizden geleni yapar mıydınız ?
Elinden geleni yapmak... Herkese göre anlamı ve içeriği değişen bir kavramdır aslında. Bana göre elinden geleni yapmak değer verdiğin şeylerden vazgeçebilmektir. Herkesin kuralları vardır hayatta. Sınırları vardır. Bazı şeyler kimilerine göre kolayca yapılabiliyorken kimisine göre gurur kırıcıdır ve sınır orasıdır.

Benim sınırım da tam oradaydı ve şimdi hiç tanımadığım bir hayat için o sınırımın geçilmesine izin veriyordum. Ne olursa olsun doğru olan buydu. Belki peşimizde kana susamış bi mafya vardı. Ya da onu herkesin içinde patakladığım için beni kendi yöntemleriyle pataklayacak bir mafya vardı ama ne olursa olsun genç bir kızın umutlarını elinden alamazdım. Onu da en iyi ben anlayabilirdim. Tüm umudum bu okula bağlıydı. Tıpkı onun da bu okula bağlı olduğu gibi. Ne gibi zorluklar yaşadı bilmiyordum ama bildiğim bir şey vardı. Umudumuz olmadan yaşayamazdık.

"Teklifi kabul etmenin yolu bayan AVM'nin okulda kalmasını sağlamam mı ?" Dedi benden tarafa dönmeden. Yüzünü görmediğim için ne düşünüyordu bilmiyordum ama ses tonundaki şaşkınlık elle tutulur cinstendi. Derin bir nefes aldım pes etmişçesine. Başka yapabileceğim bir şey yoktu.

"Evet" dedim kısaca. Cevap vermedi. Bir süre öylece bekledikten sonra tek kelime etmeden sınıfa ilerledi. Geç kalmamak için ben de adımlarımı harekete geçirdiğimde ne düşündüğünü merak ediyordum. Bu anlaştık anlamına mı geliyordu yoksa her türlü kızı okuldan atacak mıydı?  İçimden bir ses ilki olduğunu söylüyordu.

Sınıfa girdiğimde Çağan'ı Umay'la konuşurken görmeyi beklemediğimden sessiz kalıp konuşmalarını dinledim. Bu önemli bir konuydu. Böylece anlaşıp anlaşmadığımızı rahatça öğrenirdim.

Sessizce Çağan'ın arkasına yaklaştığımda ikisi de beni görmüyordu.

" Yerinde olsam bundan sonra adımlarıma dikkat ederdim bayan AVM." Dedi sertçe. "Senin umrumda dahi olmayan geleceğin başkalarının umrunda. Ve bu gelecek için asla yapmayacağı şeyleri yapmayı kabul edenler var." Bir adım yaklaştı Umay'a. "Abin olacak mafya bozuntusunu bizden uzak tutacaksın. Aksi takdirde umrumda olmayan geleceğini gözümü kırpmadan yakarım. Başkaları o gelecek için elinden geleni yapmış olsa bile."

Aniden arkasını döndüğünde irkilerek bir adım geri çekildim. Çağan beni gördüğüne şaşırmamıştı aksine çatık kaşlarının altından ters bir bakış atarak omzuma çarpıp gitti. Sınıftan çıktığını fark ettiğimde Umay'ın korkmuş yüzüne zoraki bir tebessümle bakarak yanındaki yerimi aldım.

"Ne istedi ?" Dedi tereddütle yüzüme bakarak. Kaşlarımı çattım.

"Nasıl ne istedi ?"

"Okulda kalmam karşılığında senden ne istedi ?"

Derin bir iç çekerek bakışlarımı sınıfa girmekte olan hocaya çevirdim.

"Önemsiz bir şey. Sen derslerinle ilgilen."

Kolumda hissettiğim sıcak baskıyla yüzüne baktım.

"Ada benim yüzümden zor durumda kaldığın için üzgünüm. Gerçekten böyle olsun istemezdim."