DENİZ KIZI

56 - "İhanet"

+70 vote +70 yorum = yeni bölüm

Eve döndüğümde Çağrı evden çağırdıkları için hiç istemese de gitmişti. Ogün abi de dışarı çıktığı için İrem ile yalnız kalmıştık. Hala ruh gibi hissediyordum kendimi. Şu bir günde yaşadıklarıma hala inanamıyordum. Bir yanda Kuzey Turan ve hakkında öğrendiğim gerçekler... Diğer yanda Çağan ve hakkında öğrenemediğim gerçekler... Tabi bir de beni kandırmış olması... Ama son andaki telaşlı yüzü ve acı dolu ifadesi de oldukça kafa karıştırıcıydı. Diğer yandan ise Çağla'ya hala ulaşamıyordum. Neredeydi bu kız ?

"Başbaşa kaldığımıza göre..." İrem elindeki kahve kupasını uzattı. Kupaya ince parmaklarımı sardıktan sonra derin bir nefes çektim içime. "Olanları anlatabilirsin."

Çaprazımdaki tekli koltuğa oturduktan sonra bacaklarını bağdaş kurarak topladı ve tüm dikkatini bana verdi. Saçlarını salaş eve topuzu yapmıştı ve altında polar eşofman altı vardı. Üzerinde ise kalın kırmızı bir kazak.

Kahvemden bir yudum alırken vakit kazanmaya çalışıyordum. En yakın arkadaşıma kandırıldığımı söyleyecektim değil mi ? İşte bu hiç kolay değildi.

"Çağan'a ve diğerlerine ulaşamadığımı söylemiştim, hatırlıyor musun ?"

Kahvesine üflerken belli belirsiz kafasını sağladı. Hiç bir zaman kahvesini sıcak içemezdi zaten.

"Çağan'a ulaştım." Dediğimde kaşlarını şaşkınca havaya kaldırdı.

"Ee, nerelerdeymiş ? Neden ona ulaşamamışsın ?"

Öfkem tekrar gün yüzüne çıkarken dişlerimi sıktım. Bana rolüm için teşvik ettiğini söylediği an aklımdan çıkmıyordu.

"Benimle işi bitmiş" dediğim an İrem bu sırada içtiği kahveyi püskürterek irice açılmış gözlerini yüzüme dikti.

"Ne ? Ne demek işi bitmiş ?" Yerinden kalkarak yanıma oturdu ve bedenini bana doğru çevirerek meraklı gözlerini üzerime dikti.

Kahvemi uzanıp sehpaya koydum ve geriye yaslanarak derin bir nefes aldım sakinleşmek adına. "Benimle oyun oynamış, eski sevgilisinden intikam almak için kullanmış anlayacağın."

"Yuh !" Dedi kendini tutamayarak. "Bu kadarı da pes doğrusu."

"Onun hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum" derken başım sızı halinde ağrımaya başlamıştı. Elimle şakaklarımı hafifçe ovuşturdum. Kafam hala bulanıktı. Çağan beni kandırmış olsa da sakladığı şeyler olduğunu biliyordum.

"Seni gerçekten sevdiğini düşünmüştüm" diye mırıldandı İrem kendi kendine. "Oysa Çağla ve Çağrı çok iyi insanlar. Çağan neden böyle ?"

"Çağla'ya ulaşabildin mi ?" Dedim sorusunu es geçerek. Daha fazla Çağan hakkında konuşmak istemiyordum.

"Hayır. Belki de bu olanlardan sonra senden utandığı için ortaya çıkmıyordur. Kardeşi adına utanç duyduğu için."

Mantıklı bulduğum için belli belirsiz başımı salladım. Bu yüzden ortaya çıkmaması muhtemeldi.

Telefonumun zil sesi ortamı doldurmaya başladığında hafif doğrularak elimi cebime attım ve telefonumu çıkardım. Arayan Oğuz'du.

"Oğuz arıyor."

"Açsana. Ben de onları arayacaktım ama bir türlü fırsat olmadı."

Cevaplayarak sesi hoparlöre verdikten sonra "Ogi ?" Dedim sesimi keyifli tutmaya çalışarak. Bu olanlardan Oğuz'un haberi olmamalıydı.