BAZI GİZLİ SIRLAR (Hayatımın Kazası)(tamamlandı)

Bölüm 3

Ferit

Her şey planladığımız gibi gitti ney seki. Araba bana neredeyse dokunmadı bile ama ben kendimi hızla yere attım. Zavallı kız öyle panik ve korkmuş durumdaydı ki. Hem gülmek hem de şaka şaka deyip gözlerimi açmak istedim ama ne yazık ki öyle bir şansım yok.

Ambulans, hastane derken benimle olan bölüm bitmiş ti. Sonrasında karakol, savcı ve cezaevi vardı ve neyse ki oralarda sorunsuz halledildi. O kadar masum ki nasıl her şey bu kadar hızlı gelişti itiraz bile edemedi.

Cezaevin de görüş odasında beni görünce gözlerin deki şaşkınlık beni iç ten içe güldürdü. Fakat ben en sert tavrımla tam karşısında durdum.

Tüm isteklerimi tek tek sıraladım. Bana ters cevap vermesi ve itiraz etmesi, ne yalan söyleyeyim beni oldukça şaşırttı. Kaşım istemsiz olarak havalandı, ellerimi masaya dayayıp tam karşısına dikilince, yutkunma sesini duydum, bu korktuğunu belli ediyordu. Ve nedense hoşuma gitmişti.

Masanın üzerinden yüzüne doğru yaklaşınca kokusunu taa içimde hissettim. Küçük bir kız çocuğu gibi ürkekçe gözlerini kırpıştırınca ellerim benden bağımsız kıvırcık saçlarına uzandı. Fakat üzgünüm ki bunu ona tehdit edermiş gibi göstermek zorundaydım. Ve yanaklarını okşarken tam da tahmin ettiğim gibi yumuşacık oluşu ellerimi titretti.

Gözleri dolu doluydu ama yine de bana hiç pabuç bırakacak gibi durmuyordu. Sesimi ve tehditlerimi sertleştirip kabul etmesi için tüm kozlarımı oynadım. Ve cevap vermesine fırsat vermeden odadan hızla çıktım. Kendimi kötü hissediyordum, arabama binince tüm hırsımı direksiyondan çıkarmak için, olanca gücümle ve iki elimle direksiyonu yumrukladım.

Bundan sonrası daha zor bir süreçti. Eğer kabul ederse ki, etmek zorunda onunla yaşamak zorunda kalacaktım. Bu benim için tüm düzenimin bozulması ve hayatımın alt üst olması demek ti. Bir de bu işin Defne boyutu var, ve ben daha oraları hiç düşünmedim bile.

Kabul etmezse farklı bir plan yapıp kabul edinceye kadar uğraşacaktım. Artık ok yaydan çıktı ve geri dönüşü yok...

Mahkeme de her şey benim lehime döndü. Ferit yoktu, fakat avukatları benim ne kadar pişman olduğumu, bunun tamamen bir kaza olduğunu ve benim masumiyetime inandıklarını, şikayetçi olmadıklarını anlatıp durdular. Hakim bence tamamen, avukatlar artık aynı şeyleri söyleyip durmasınlar diye beraat verdi. Akşam karanlığı çökerken beni de salıverdiler. Koğuştan kimseyle sarmaş dolaş vedalaşmadım. Eyvallah deyip çıktım, yani ilerde bir gün bu da benim kader arkadaşım diyebileceğim bir tane dost edinemedim.

Çıkarken bütün özel eşyalarımı da verdiler neyse ki. Çıkar çıkmaz babamı aradım bana yardım edebilecek tek insan şu an babam gibi görünüyor. Telesekreterle karşılaşınca anlık bir şok yaşadım.

İş dolayısıyla eşimle beraber yurt dışına çıkıyoruz

Kısa bir süre sonra döneceğiz

Sinyal sesinden sonra mesajınızı bırakabilirsiniz.

Şaka mı bu? Bana haber vermeden şu yirmi üç gün boyunca beni bir kez bile merak etmeden çekip gitmişler. Bu işte bir iş olmalı, kuzenim Zeynep'i aradım, Zeynep'te aynı şeyleri söyledi. Babam çok iyi bir teklif almış apar topar çıkıp gitmişler. Götüren şirketin tek şartı cep telefonlarını evde bırakmalarıymış orada onlara yenileri temin edilecekmiş vesaire vesaire...

Yine de aklımdan kötü kötü şeylerin geçmesine engel olamadı bu açıklama. Kesinlikle bu normal bir durum değil, babamla annem bana haber vermeden asla şehir dışına bile çıkmazlar. Tabi ki bunu araştıracağım, bu arada bir taksi çevirip bindim. Gamzeyi aradım hemen.