BAZI GİZLİ SIRLAR (Hayatımın Kazası)(tamamlandı)

Bölüm 11

Ben kafamda bunlarla boğuşurken, dışarıdan duyulan ve gittikçe yaklaşan silah sesleriyle Ferit'le göz göze geldik.

Ferit hızla beni masadan aşağı çekti, yere yatırıp üzerime kapandı. Silah sesleri yaklaştıkça çığlık atmaya başladım. Bir eliyle ağzımı kapatıp susmamı sağladı. Sesler, bağrışlar, köpeklerin havlaması hepsi birbirine girdi, korkudan bayılabilirim. Ferit sessizce sakın ses çıkarma ve olduğun yerden kalkma dedi, başımı sallayınca elini ağzımdan çekti. Neler oluyor Ferit dedim nefes nefese? Tek kaşını kaldırıp bilmiyorum dedi. Sen buradan sakın bir yere ayrılma ve sessiz ol deyip tam ayaklanırken kolundan yakalayıp nereye gidiyorsun dedim. Sakin ol, korkma dedi, cevap veremedim. Korkmamam mümkün değil. Tam kalkarken lütfen dikkatli ol dedim, gözümün taaa içine baktı veee gülümsedi. Gitti.

Biraz öylece durduktan sonra silah sesleri azalmaya başladı. Kalkıp dışarı bakmak istedim, kapıya vardım ki içeri giren iki kişiyi gördüm ve hızla koltuğun arkasına saklandım. Bir adam elinde ki silahı Ferit'e doğrultmuş yavaş adımlarla üzerine doğru yürüyordu, Ferit'te geri geri adımlar atıyordu. Yanımda geçip ortaya doğru ilerlediler. O nerde diye bağırıyordu adam,burada değil, bilmiyorum nerede olduğunu dedi Ferit. Yine kafamda deli sorularla boğuşmaya başladım, kimden bahsediyorlar?

O arada adam silahın ağzına mermiyi sürünce panikle kapının yanında duran o kocaman vazoyu elime alıp adamın kafasına vurdum. Adam arkasını dönüp bana bakınca çığlık atmaya başladım, Ferit hızla adamın elindeki silahı almaya çalıştı, ikisi arasında boğuşma çıktı, ben hala zıplayarak bağırıyordum. O arada silah patladı ve ikisi birden yere yığıldı. Bilin bakalım ne oldu? İkisinin arasından o kurşun kurtulup benim omzumu buldu. Ben çığlıklarıma çığlık ekleyip daha çok bağırmaya başladım. Sonrasında Ferit adama ne yaptı, o adama ne oldu bilmiyorum bayıldım çünkü.

Uyandığımda yatağımdaydım, omzum bandajlıydı ve hiç ağrım yoktu. Ferit diye avazım çıktığı kadar bağırdım, daha sesim kesilmeden içeri girdi. Ne oldu? İyi misin? gibi gibi soruları arka arkaya sıralıyor. Bir sus bee diye bağırınca sustu. Ne oldu o adama dedim, hak ettiği yerde dedi. Kolum koptu dimi? Ve sen hastaneye bile götürmedin beni? Evde diktirdin. Kesin yamuk yumuk dikmişlerdir diye diye konuşunca Ferit gülüp kurşun sıyırmış, merak etme kolun sapa sağlam duruyor dedi. Elimle kolumu okşayıp canım kolum dedim kıkırdayarak. Baktım o da gülüyor, Ferit dedim böyle yumuşak, uysal, sakin bakıp, boynumu da büktüm hafiften, gözlerimi kırpıştırarak bu deliliğim sayende biliyorsun değil mi dedim. Tek kaşı havaya kalktı, hemen kalkıp ben odamdayım bir şey olursa seslenirsin dedi ve gitti.

Arkasından kahkaha atmaya başladım hayır gerçekten akıl sağlığımın bozulduğunun farkındayım. Ağlarken oynayasım, gülerken zıplayasım falan var, bu kadar macera bünyeye zarar bir kere. Düzenli bir hayat yaşa sen 23 sene, ailenle hep mutlu mesut ol, hem sev hem sevil. Sonra bir kaza yap, duvar cinsinden bir adamla yaşamak zorunda kal. Tüm hayatın yerle bir olsun, üstüne birde bu durumda sağlıklı düşünebilmen beklensin. Yok öyle bir dünya, dediğimi yaptım güle güle ağladım, ağlaya ağlaya uyudum.

Ferit

Ben daha üstündeki yırtık kıyafetlerin şokunu atlatamadan, dışarıdan gelen silah sesleri panik olmama sebep oldu. Gözleri fal taşı gibi açılmış bana bakan Melek'in ne kadar korktuğu belli oluyordu. Onu hızla aşağı çekip üzerine kapandım, çığlık atmaya başlayınca ağzını kapatmak zorunda kaldım. Onun burada olduğunu öğrenirlerse her şey daha kötü olurdu. Sakın yerinden kalkma deyip dışarı çıktım, tam o esnada adamlardan biri silahını bana doğrulttu.

İçeri girmemiz, Melek'in adamın başına vazoyu vurması, boğuşma ve Melek'in yaralanması hepsi sanki bir anda oldu. O an ben vurulsam bu kadar acı çekmezdim sanırım. İçeri dalan adamlarım diğerini tekme tokat dışarı çıkarttılar. Baygın ve kanlar içindeki Melek'i kucağıma alıp, hızla yatağına çıkarttım. Aile dostumuz ve doktorumuz Veysel'i arayıp hemen çağırdım.