BAZI GİZLİ SIRLAR (Hayatımın Kazası)(tamamlandı)

Bölüm 23

Arkadaşlar belirli kişilerin dışında yorum yapılmadığı için beğenip beğenmediğinizi bilemiyorum. Oy vermeyi, yorum yapmayı ve paylaşmayı unutmayalım lütfen. Araya çok fazla mesafe koymadan yazdıkça bölümleri paylaşacağım. Seviliyorsunuz :-)

Ferit

Eve varıp içeri girdiğimde, Melek koltukta oturuyordu ve Meryem salonda bir sağa bir sola volta atıyordu. Melek beni görünce hemen yanıma gelip bir öpücük verdi ve boynuma sarıldı. Ağrıyan başımın ilacını buldum sanırım, huzur dolu kolların arasında ölmek istiyorum. Hep bu kollar sarsın beni ve ben buradan hiç çıkmayayım.

Kaşlar havada bize bakan Meryem " ooo gençler hayırdır ne iş?" dedi. Tabi yaa onun hiçbir şeyden haberi yoktu. "Gördüğün gibi işte" dedim sırıtarak. "neyse bu konuyu daha sonra ayrıntılarıyla konuşacağız, şimdi Sedat'ı bulmalıyız" dedi. Melek'in elinden tutarak koltuğa oturdum, onu da yanıma oturttum."anlat hadi Meryem" dedim. O dikkatle Melek'e bakıyordu, o varken mi anlatayım demek istiyordu sanırım. "anlat, sorun yok "dedim Melek'in omzuna elimi atarak.

" uzun süredir Sedat'ta bir haller var, nasıl desem, sanki bana biraz uzak gibi, çok konuşmuyor, eve geç geliyor, sorduğum soruları geçiştiriyordu. İki gün önce şirkete gittim, hem öğle yemeği yeriz, hem de sorunlarımıza bir çare buluruz diye. Gittiğimde gayet iyiydi, yemeğe çıkacağımız sırada telefonu çaldı. Arayan her kimse suratının şekli değişti ve gitmesi gerektiğini söyleyip hızla gitti. Arkasından bağırdım neler olduğunu sordum ama bana cevap vermeden koşarak çıkıp gitti. O saatten beri telefonuna ulaşamıyorum ve eve gelmedi. Şirkete de uğramamış, sen aradığında bir şey demedim ama git gide korkularım artmaya başladı".

"şüphelendiğin ya da tahmin ettiğin bir şey var mı peki?"

"yok ama, benden şüpheleniyor olabilir mi, ya da hakkımda bir şey öğrenmiş olabilir mi"

Melek'in ikimize de neler oluyor der gibi dik dik bakışına gülümseyerek karşılık verdim. Ona daha sonra anlatırım ama şuan önceliğimiz Sedat'ın nerede olduğunu bulmak. Arayabileceğim birkaç yeri aradım ama bir bilgiye ulaşamadım.

"Meryem, geçen Sedat'la aramızda ufak bir tartışma oldu, yaptığı işler yüzünden. kafasında seninle ilgili soru işaretleri var, sanırım senden şüpheleniyor, ben aksini düşündürmeye çalıştım ama ne kadar başarılı oldum bilemiyorum."

"Ferit, eğer bu yüzden Sedat'ı kaybedersem ne seni ne de kendimi asla affetmem."

"saçmalama, biz onun iyiliğini düşünüyoruz."

"ama bu bana olan güveninin sarsılmayacağı anlamına gelmez"

"Sedat' bir bulalım da gerisi hallolur, sen bugün eve gitme burada kal, evde ki adamları ara, Sedat gelirse ya da bir haber alırlarsa hemen haber versinler"

" ne eve gitmek istiyorum, ne de burada kalmak, sokak sokak dolaşıp Sedat'ı aramak istiyorum"

"üzülme, ben gereken her yeri arayacağım, her yere haber bırakacağım en kısa zamanda Sedat'ı bulacağız"

Yerimden kalkıp çalışma odama çıkacağımı söyledim, Meryem'de, Melek ve benim ısrarlarımla burada kalmayı kabul etti. Şu an her şeyi unutmuştum tek odak noktam Sedat'ı bulmaktı. Meryem'e çok belli etmek istemesem de ben de çok korkmuştum ve başına bir iş gelmese bunu yapacak bir adam olmadığını iyi biliyorum.

Ferit yukarı çıktıktan sonra, hala ayakta olan huzursuz olduğu her halinden belli olan Meryem'in koluna dokunup "korkma Sedat güçlü bir adam kendini koruyabilecek kadar da akıllı" dedim. Zora ki bir gülümsemeyle karşılık verip, "sen Sedat'ı ne kadar tanıyorsun ki" dedi. Bu sorunun içinde şüpheden çok, küçük görme vardı sanırım." Hadi geç otur sana bir kahve yapayım" dedim,ikili koltuğun sağ tarafına oturup başını koltuğa dayadı ve gözlerini kapattı. Geldiğinden beri elinden hiç bırakmadığı telefonunu kucağına bırakıp ellerini başının altına koydu.