BİR ŞEHRİN HİKAYESİ(Tamamlandı.)

3.8.BÖLÜM-EV

Bugün, dün okulda yaptıkları temizlik esnasında tespit ettikleri eksikleri listeleyen annem ile babam, biraz sonra listedeki maddelere çizik atmak için kasabaya, alışverişe gideceklerdi. Dün ayrılmadan önce bugün için fırıldağa söz verdiğimden ben kasabaya gitmeyecektim. Önce bahçemizdeki akasya ağacımız altında duran masamızda güzel bir kahvaltı yaptık. Sonra da bulaşıkları yıkadık ve biraz sonra Koca Yusuf at arabasının oturağında bahçemize girdi. Yanında Hacı ve annesi de vardı. Kısa bir selamlaşmanın ardından ayaküstü kısa bir sohbet edildi. Bu esnada benim kasabaya gitmeyip, fırıldak ile takılacağımı öğrenen Hacı'da köyde kalmaya karar verdi.

Biraz sonra at arabası bahçemizden çıkarken kapımızın önündeki eşikte Hacı ile oturuyorduk. Konuşmaya, birbirimizi daha iyi tanımaya başladık. Daha doğrusu Hacı konuşuyordu ve bende dinliyordum. Herhalde Hacı kendisini tanıtma hususunda karanlık nokta kalsım istemiyordu ki anlatmaya ta doğumundan başladı. Hacı biraz detaylı anlattı ama ben kısaca özet geçeceğim.

Koca Yusuf, Hacı'nın annesi yani eşi Meltem hamile kaldığında evinde eşe dosta akrabaya yemekli bir şölen vermiş ve yağlısından iki koçu da kurban etmiş. Derilerini yüzmüş, etleri kesmiş ve dizmiş şişlere, avluya koca bir mangal ateşi yakmış ve şişleri üstüne koymuş. Öyle bir şolen hazırlamış ki sofrada bir kuş sütü eksikmiş. Akşam olmadan tüm hısım akraba gelmiş yemeğe oturmuşlar ve yarım saate kalmadan, iki gündür yapılan hazırlıklarını hepsi midelere inmiş. Çaylar yudumlanır, şarkılar söylenirken Koca Yusuf ortaya bir laf atmış. Benim hanım 9 ay sonra en az 70 kilo alır, demiş. Yok alır, yok alamaz derken Hacı'nın 2 amcası, 3 halası ile Koca Yusuf iddiaya tutuşmuşlar. İddianın ödülü de iki tane süt ineğiymiş.

Gel zaman git zaman ağaç yaprakları sararmış, dökülmüşler. Esen rüzgârlar bu yaprakları süpürmüşler. Yağmurlar yağmış, şimşekler çakmış. Bir gün kalkmışlar, beyaz örtü ile karşılaşmışlar. Karlar yolları kapamış ve insan boyunu asmış. Sonra güneş doğmuş, bahar gelmiş. Havalar iyicene bir ısınmış ve dokuz ay geride kalmış. Koca Yusuf iddiayı unutmamış. Yine yağlısından ve irisinden iki koç kurban etmiş. Eşe dosta akrabaya yine bir şölen vermiş. İki gün süren hazırlıklar yine yarım saate mideye inmiş. Tartı salonun ortasına gelmiş ve etrafını insanlar sarmış. Hacı'nın annesi, tartının üstüne çıkınca ibre gelmiş 250' ye dayanmış. Koca Yusuf ve eşi Meltem abla oynamaya başlamışlar. Onlarda ki sevinci gören akrabalarda kaybettikleri iddianın üzüntüsünü unutmuşlar ve parmakları şaklamaya, göbekleri hoplamaya başlamış.

Bu anda Meltem Teyze çığlığı basmış. Eğlenceyi duyan Hacı, 5 gün erken doğmak istemiş. Bir telaş baş göstermiş. Güngörmüş teyzeler, erkekleri avluya kovalamış. Su dolu koca kazan, ateşin üstüne konmuş. Temiz havlular ortaya yığılmış. Koca Yusuf ebe Fatma'nın evine koşmamış. Kilolu olduğu için zamandan kazanmak amacı ile genç bir delikanlı koşturmuş ve ebe Fatma'yı getirmiş. Hacı tam 6 kilo doğunca Koca Yusuf pek sevinmiş ve ebe Fatma'yı uzun uzun kucaklamış ama bıraktığı anda kadın yere yığılmış. Başına toplanmışlar ve ebe kadının öldüğünü anlamışlar.

Ebe Fatma 100 yaşında varmış. Ufak, tefek parmak kadar bir kadınmış. Koca Yusuf sevinç ve heyecan ile kadını kucağına basınca, soluğu kesilip oracıkta ölüvermiş. Ebe Fatma'nın oğlu ve gelini de oradaymış. Ağıt yakmaya başlamışlar. Hacı'da avazı çıktığı kadar ağlıyormuş. Konuklar ile Koca Yusuf şaşkınmış. Meltem teyze doğumun ağır yükünden yorgun, bayılmış kalmış.

Ebe Fatma'nın oğlu ile gelini, takdir Allah'tan, eceli gelmiş demişler ve Koca Yusuf'u suçlamamışlar. Jandarmaya haber verilmemiş. Ertesi gün öğle namazına müteakip, köyün mezarlığına ebe Fatma defnedilmiş. Cenaze namazı kalabalıkmış. Çünkü Koca Yusuf ile Meltem teyze de dâhil, köyün çoğunu bu kadın doğurtmuş. Hacı ile Ebe Fatma'nın kırkı aynı gün çıkmış. Aynı gün kuranlar okunmuş. Mevlitler verilmiş. Ebe Fatma'nın oğlu namaz çıkışı cami önünde, kete ile meyve suyu dağıtmış. Koca Yusuf ile Meltem teyze ise evlerinde etli pilav yedirmişler.