လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၁၉ ) ( Zawgyi )

" တီႏွင္း‌ေရ ... ကြၽန္ေတာ္ သြားၿပီေနာ္ ... ဘာမွာဦးမလဲ ... ဘာဝယ္ေပးခဲ့ရမလဲ "

ဖိနပ္စီးေနရင္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေရာက္ေနသည့္ တီႏွင္း ၾကားေအာင္ ေလးဆက္ ေအာ္ေမးလိုက္သည္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေန တီႏွင္းရဲ႕ေအာ္သံတစာစာက ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။

" မမွာေတာ့ဘူး သြင္ကေလးေရ ... အိမ္ကိုသာ ေစာေစာျပန္လာခဲ့ ... ဒီေန႔ ရွင္ေလး ႀကိဳက္တဲ့ဟင္းေတြ က်ဳပ္ ခ်က္ထားတယ္ "

" ဟုတ္ကဲ့ ... တီႏွင္း "

တီႏွင္းရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ သံပန္းတံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ေနရင္း ေလးဆက္ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ တီႏွင္းတို႔ အိမ္ေရာက္လာကတည္းက ေလးဆက္အတြက္ ဘာတစ္ခုမွ လိုေလေသးမရွိေအာင္ တီႏွင္းက တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးခ်က္ျပဳတ္ေကြၽး‌ေမြးတတ္သည္။ သူ႔တူေတာ္ေမာင္ အစားနည္းသည္ကို သိေနသျဖင့္ သူတို႔ မျပန္ခင္ေလးမွာ စားခ်ိန္ေသာက္ခ်ိန္ပုံမွန္ျဖစ္သြားေစခ်င္သည္ထင္ပါရဲ႕။

ေလးဆက္ ငါးလႊာကေန ဆင္းလာၿပီး တိုက္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည္က သူတို႔တိုက္၏မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ႏွစ္ထပ္တိုက္‌‌ေရွ႕ေနရာလြတ္တြင္ရပ္ထားသည့္ ကားနက္ျပာေလးတစ္စီး။ ျမင္ရပါမ်ားလြန္းသျဖင့္ အရမ္းကို ရင္းႏွီးေနသည့္ ကားနက္ျပာေလးျဖစ္သည္။

ထိုကားနက္ျပာကို ၾကည့္ေနရင္း ေလးဆက္ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းသလိုခံစားရသည္။ ပုံမွန္ဆို ဒီကားနက္ျပာေလး ရပ္ထားသည့္‌‌ေနရာေနာက္က ႏွစ္ထပ္တိုက္ပိုင္ရွင္က အရမ္းကိုဇီဇာေၾကာင္ကာ ေမာက္မာလြန္းသည္ေလ။

အမ်ားပိုင္ေျမကြက္လပ္မွာ သူတို႔ရဲ႕တစ္စီးတည္းေသာကားမွလြဲ၍ မည္သည့္ကားကိုမွ ရပ္ခြင့္မေပးေပ။ အမွန္ဆို သူတို႔တိုက္ေရွ႕မွာ ကားႏွစ္စီးမွ် လြတ္လြတ္ကင္းကင္းရပ္၍ရေသာ္ျငား တျခားကားလာရပ္သည္ႏွင့္ သူတို႔က အတင္းေမာင္းထုတ္တတ္ၾကသည္။

တစ္ခါတေလဆို ကားရပ္သည့္ကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး ရန္ပြဲအႀကီးအက်ယ္ေတာင္ ျဖစ္တတ္ၾကေသးသည္။ ေလးဆက္မွာေတာ့ ကားမရွိသျဖင့္ ဒီလိုရန္ပြဲမ်ိဳးက သူႏွင့္မပတ္သတ္ေခ်။ သို႔ေသာ္ျငား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနေနရသည္မို႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ရန္ပြဲအက်ိဳးအေၾကာင္းကိုေတာ့ သိေနလ်က္ရွိသည္။