လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင်း ( ၄၆ ) ( Unicode )

ည ၉နာရီအချိန်ခန့် ဖြစ်သည်။ နက်ရှိုင်းလှသည့် ကောင်းကင်ယံမှ ဝိုင်းစက်စက်လမင်းကြီး၏အလင်းပျပျကား အရပ်မျက်နှာတစ်ခွင်လုံးဆီသို့ ဖြာကျနေသည်။

မီးအလင်းရောင်ကဲ့သို့ နေရာအနှံ့ တောက်တောက်ပပမထွန်းလင်းနိုင်သော်ငြား လမင်းကြီးကတော့ အစွမ်းကုန်တာဝန်ကျေရှာသည်။

အနီးအနားမှာတော့ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်ကြယ်ရောင်စုံများကား သူတို့၏အထီးကျန်လမင်းကြီးကို အဖော်ပြုပေးကာ တတ်စွမ်းသမျှ နှစ်သိမ့်ပေးနေလျက်ရှိသည်။

“ ညီလေး အစ်ကို့ကို ကော်ဖီတစ်ခွက် ချပေးပါ ”

“ အစ်မကို ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်တစ်ပွဲ ... လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် ... ပြီးတော့ ... ”

အဆက်မပြတ်ထွက်‌ပေါ်လာသည့် စားစရာမှာကြားသံများကြောင့် မီနူးစာရွက်လာချပေးသည့် စားပွဲထိုးကောင်လေးမှာ အနည်းငယ်ခေါင်းရှုပ်သွားပုံပေါ်သည်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ ထိုကောင်လေးက လေးဆက်တို့အုပ်စု မှာသမျှကို သေချာမှတ်သားပြီး ဆိုင်ထဲသို့ ပြန်ဝင်သွားသည်။

ယခု ဈေးတန်းလမ်းရှိ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲမှာ သူတို့အုပ်စု ထိုင်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် မနန္ဒာနှင့် မယုယတော့ မပါပေ။ ယတြာကိစ္စအတွက် လုပ်စရာရှိသေးသည်ဟုဆိုကာ ရင်ပြင်တော်ပေါ်သို့ တက်သွားလေသည်။

ညအချိန်ဆိုသော်ငြား ရွှင်လန်းတက်ကြွမှုအပေါင်း ခညောင်းကာ စည်ကားနေဆဲပင်။ ယခုလက်ရှိ သူတို့ ထိုင်နေသည့်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာတောင် လူတွေကား အပြည့်အနှက် ... ။

“ ကိုကို ကော်ဖီ သိပ်မသောက်နဲ့ ... တော်ကြာ မျက်လုံးကြောင်ပြီး အိပ်မပျော်ဘဲနေလိမ့်မယ် ”

ခုနက စားပွဲထိုးကောင်လေးကို ကော်ဖီမှာလိုက်ကတည်းက ဈာန်က သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။

“ ငါ နည်းနည်းလေးပဲ သောက်မှာပါ ဈာန်ရာ ”

“ ကိုကိုကလေ ဘယ်တော့မှ ပြောစကားနားမထောင်ဘူး ... ကော်ဖီအရမ်းသောက်တာက ကိုကို့ကျန်းမာရေးအတွက် မကောင်းဘူးဆိုတာကို သိရက်နဲ့ ... ခုနကလည်း တစ်ခွက်သောက်ထားသေးတယ် ... အခုလည်း ထပ်သောက်ပြန်ပြီ ”