လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၁၅ ) ( Zawgyi )

ဒီေန႔ရဲ႕မိုးေကာင္းကင္ႀကီးက အရင္ေန႔ေတြနဲ႔မတူဘဲ အနည္းငယ္ အုံ႔ဆိုင္းဆိုင္းျဖစ္ကာ ညိဳးငယ္ေနသည့္ပုံေပါက္ေနသည္။

ေလျပည္အေဝွ႔တြင္ ျဖဳတ္ခနဲ႔ ေႂကြက်လာေသာ သစ္႐ြက္ေလးမ်ားက တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျပန႔္ႀကဲေနလ်က္ရွိသည္။

ညင္ညင္သာသာတိုက္ခတ္လာေသာ ေလျပည္တို႔တြင္ ေဆာင္းရာသီ၏အရိပ္အမြတ္ျဖစ္ေသာ ေအးျမမႈတို႔ အနည္းငယ္ပါဝင္ေနေၾကာင္း ေလးဆက္ရဲ႕ေအးစက္ေနေသာ လက္ဖ်ားေလးက သက္ေသခံေနသည္။

လွည္းတန္းကေန ႏိုင္ငံျခားဘာသာတကၠသိုလ္ရွိရာသို႔ သြားရာလမ္းျဖစ္‌ေသာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေလးဆက္ သီခ်င္းနားေထာင္ေနမိသည္။

လွပတဲ့လမ္းမထက္မွာ သံစဥ္ေကာင္းတစ္ပုဒ္‌နားေထာင္ၿပီး ေအးျမတဲ့ေလျပည္ရဲ႕‌က်ီစယ္မႈနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ဘဝရဲ႕ရသတစ္မ်ိဳးလို႔ ေလးဆက္ မွတ္ယူထားသည္။

နားမွတဆင့္ ႏွလုံးသားထဲ တျဖည္းျဖည္းစီးဆင္းလာတဲ့ သံစဥ္ေတြက ေလးဆက္ရဲ႕ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းမဲ့ေျခလွမ္းတိုင္းအတြက္ အေထာက္အကူျပဳေပးေနသေယာင္ေယာင္။

ဒီေန႔မွ ထူးထူးျခားျခား ေလးဆက္ ေက်ာင္းကိုသြားရတာ အရင္ကနဲ႔မတူဘဲ စိတ္ထဲေလးလံေနသလို ခံစားေနရသည္။ တစ္စုံတေယာက္က မသြားပါနဲ႔လို႔ ဆြဲထားသလိုမ်ိဳး။ ဒါေပမဲ့ ကတိဆိုတာ ေပးၿပီးရင္ တည္ရစၿမဲမို႔ ‌ဒီေန႔ ေလးဆက္ ေက်ာင္းကို အေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းဂိတ္ေပါက္ေရာက္လာေတာ့လည္း အရာအားလုံးဟာ အရင္အတိုင္း မထူးမျခားနားပင္။ ဒါေပမဲ့ ေလးဆက္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာကေတာ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့တစ္ခုခုေၾကာင့္ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ခံစားေနရသည္။ ဘာလိုလိုနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ေျခလွမ္းေတြက COE Hall သို႔ ေခၚယူသြားမွန္း ေလးဆက္ ကိုယ္တိုင္ပင္ သတိမထားမိေခ်။

COE Hall ေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ အထဲမဝင္ေသးဘဲ အျပင္ကေန အေျခအေနကို အရင္ဆုံးအကဲခတ္လိုက္သည္။

အထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႐ုရွားေမဂ်ာက ကေလးေတြ၊ ဆရာမေတြ စုံစုံလင္လင္ေရာက္ရွိေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး စီမံၫႊန္ၾကားေနၾကသည့္လူေတြကလည္း ပ်ားပန္းခပ္တမွ် သြားလာလႈပ္ရွားကာ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။