လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၃၀ ) ( Zawgyi )

ညဆယ္နာရီခြဲခန႔္အခ်ိန္၌ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ၿပီး ေခတ္မွီဆန္းျပားသည့္အေဆာက္အဦးတစ္ခု၏ကားပါကင္သို႔ ကားႏွစ္စီးဆိုက္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ညအခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္ျငား ထိုကားပါကင္၌မူ ကားေတြသည္ ေနရာလြတ္မက်န္ရစ္ေလာက္သည္အထိ ျပည့္က်ပ္ေနသည္။

ကားႏွစ္စီးေပၚမွ အတူတူဆင္းလာၾကသည့္ လူငါးေယာက္လုံး၏မ်က္ႏွာတို႔သည္ ၿပဳံး႐ႊင္ေနၾကၿပီး တစ္စုံတစ္ရာအေၾကာင္း ေျပာဆိုကာ ရယ္ေမာေနၾကသည္။

ယခု သူတို႔ေရွ႕မွာ ေရာက္ရွိေနသည့္အေဆာက္အဦးကား အျပင္ပိုင္းအဆင္အယင္နဲ႔တင္ ရႈေမာအံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ၾကည့္လိုက္႐ုံနဲ႔တင္ ေတာ္႐ုံလူမလာႏိုင္သည့္ေနရာတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း သိသာလွသည္။

Royal Bar & Club ဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ကလည္း တကယ့္ကို နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ ခမ္းခမ္းနားနားတင့္တင့္တယ္တယ္။

အေဆာက္အဦးထဲ မဝင္ခင္ ေလးဆက္ လက္ရွိေရာက္ေနသည့္ေနရာပတ္လည္ကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ရင္း

“ ဒါက ဘယ္ေနရာလဲ ဥဥ ”

ေလးဆက္ရဲ႕အေမးကို ဥဥက တမင္မေျဖေသးဘဲ သူ႔ေနာက္ကေန လိုက္ခဲ့ဖို႔ လက္အမူအယာျဖင့္ ျပသၿပီး ေရွ႕ဆုံးကေန ဦးေဆာင္ဝင္သြားသည္။

ထိုအေဆာက္အဦး၏ မွန္တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေအးစိမ့္ေနသည့္ အဲကြန္းေလက အလုအယက္တိုးဝင္လာသည္။ ဧည့္ေကာင္တာမွာ ဝန္ထမ္းမိန္းမပ်ိဳေလးသုံးေယာက္က စာရင္းဇယားေတြႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီး ေရာက္ရွိလာသည့္ ဧည့္သည့္ေတြကို ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနသည္။

ထိုဧည့္ေကာင္တာႏွင့္ မနီးမေဝးတစ္ေနရာ၌ ဗလေတာင့္ေတာင့္ေဘာ္ဒီဂတ္ေလးေယာက္ကလည္း မာန္အျပည့္ႏွင့္ ျပႆနာမျဖစ္ပြားေအာင္ ေစာင့္ၾကပ္ေပးေနသည္။

ဥဥက ဧည့္ေကာင္တာနား ေရာက္သြားေတာ့

“ မဂၤလာပါရွင္ ... Royal Bar & Club မွ လႈိက္လွဲစြာ ႀကိဳဆိုပါတယ္ ”

လန္းဆန္းတက္ႂကြသည့္ အသံေလးျဖင့္ စတင္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည့္ ဝန္ထမ္းငယ္ေလးေၾကာင့္ ေလးဆက္စိတ္ထဲမွာ သေဘာက်သြားကာ အမွတ္ေတြ ပိုတိုးေပးလိုက္မိသည္။