Zakończona✔
Dwa różne życia, które nigdy nie mogły połączyć się w świetle prawdziwych uczuć.
Jungkook nigdy nie sądził, że życie pociągnie go w cień zemsty, a
pragnął tylko sprawiedliwości.
Nie sądził, że droga do zemsty będzie tak trudna, kiedy st...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Jasnowłosy zagryzł się na dolnej wardze, gdy słowa Jungkooka były jak cios w samo serce, przez co sam nie wiedział, co począć z samym sobą. — Skoro tak uważasz, to po co to ciągniesz? — zapytał Namjoon, który spoglądał w stronę przejścia do łazienki, gdzie udało mu się dostrzec część ciała stojącego Kima, który w mgnieniu oka zaszył się ponownie w łazience.
— Powiedziałem, że nie jest idealny i jest nikim przy niej, ale tylko dla ciebie, bo dla mnie jest ważny — spojrzał z powagą w jego oczy, by zaraz wysypać do śmieci resztki mąki. — Jest najważniejszym elementem mojej zemsty i czy jest nieidealny czy idealny, to mnie nie obchodzi. Chcę tylko zniszczyć jego pewność siebie i doprowadzić do szaleństwa — dodał z chłodem, a Namjoon zmrużył swoje oczy.
— Nie rozumiem cię — szepnął zmieszany. — Ty chcesz się mścić, czy co? — uniósł oczekująco brew.
— Powtórzę ci Namjoon — zbliżył się do niego, gdzie jego węglowe tęczówki, patrzyły na niego groźnie. — Nie mieszaj się do tego! — warknął, jak najciszej mógł, tłumiąc w sobie krzyk. — Jesteś jak wrzód na tyłku, a mówiłem ci, żebyś nie wspominał Hyulee w tym mieszkaniu. Nie chce, żeby on nas jeszcze usłyszał, bo potem ciężko go udobruchać — westchnął, odsuwając się od przyjaciela, który uśmiechnął się chytrze pod nosem.
— Jesteś głupcem w tej sprawie. Nie rozumiem twojego podejścia, bo twoja zemsta trwa za długo i bez rezultatu — powiedział, pokręcając lekko głową.
— Nie zamierzam się śpieszyć — rzekł, zdejmując w korytarzu swoją kurtkę, a Joon zmarszczył brwi.
— Bo jeszcze się zakochasz — zasugerował.
— Oj, z tym trzeba uważać — mruknął, starając się unikać tego tematu jak ognia.
— Czy może już wpadłeś? — uniósł brew, a Jeon niechętnie spojrzał na niego.
— Jestem zmęczony, a ty upierdliwy. Daj mi spokój i po prostu nie mieszaj się do nas — rzekł z ciężkością w głosie.
— Już mówisz "nas" — zacytował. — Chyba czas zacząć się bać. Ogarnij się i wróć do Lee — powiedział, patrząc na bruneta z powagą w oczach.
— Nie kocham jej — oznajmił nagle, a oczy Joona otworzyły się szeroko w zaskoczeniu.
— Co ty pierdolisz?! — podniósł głos.
— To, co słyszysz. Nie kocham jej i nie zamierzam nigdy więcej do niej wracać. Od czasu, kiedy nie ma Jirae wyrzekłem się czegoś takiego, jak miłość. Już ci mówiłem, że żyje tylko dla zemsty — odpowiedział mu ze spokojem, gdzie podszedł do stołu, przed którym się zatrzymał. — Hyulee jest dobrą dziewczyną i zasługuje na kogoś lepszego, niż ja. Jestem zbyt zepsuty i będąc z nią, wykonywałem tylko moją powinność — westchnął, spuszczając głowę.
