Zakończona✔
Dwa różne życia, które nigdy nie mogły połączyć się w świetle prawdziwych uczuć.
Jungkook nigdy nie sądził, że życie pociągnie go w cień zemsty, a
pragnął tylko sprawiedliwości.
Nie sądził, że droga do zemsty będzie tak trudna, kiedy st...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Prośba Taehyunga wydawała się jakimś absurdem dla Jungkooka, który nie spodziewał się, że młodszy postanowi jeszcze kiedyś pytać o jego siostrę. Wypchnął nerwowo językiem swój policzek, nie chcąc mówić niczego chłopakowi, jednak patrząc w jego oczy, czuł jakąś niewytłumaczalną słabość i potrzebę zbliżenia w tym nieznanym kierunku, próbując wyprzeć się tej strony, która nigdy nie powinna czuć tej słabości. — Po co chcesz to wiedzieć? — zapytał go.
— Chciałbym więcej wiedzieć o tobie — odpowiedział mu wprost. — Zawsze jesteś taki zdystansowany i czuję, jakbyś trzymał mnie jak najdalej od ciebie, a tak być nie powinno. Ty byłeś blisko mnie i poznałeś nieco mojego świata oraz ojca.. — spuścił wzrok. — Dlatego, chcę być ci bliższy. Nie tylko jako mąż, ale też przyjaciel? — szepnął nieśmiało, gdy Jeon przyglądał mu się ze zmieszaniem. — Nie chce mi się wierzyć, że nie posiadasz słabości i zawsze jesteś taki chłodny.. Chciałbym wiedzieć, co się za tym wszystkim ukrywa — spojrzał mu w oczy, a Jeon westchnął głęboko.
— Nie jest mi za bardzo na rękę rozmawiać o czymś takim, a ty stajesz się zbyt ciekawski — powiedział, podnosząc się do siadu, gdzie oplótł ręce wokół talii chłopaka, który siedział na nim okrakiem. Ich twarze spotkały się ze sobą bardzo blisko, a dzieląca ich odległość była wręcz niewidoczna. — Jednak masz rację, nie zawsze byłem taki zdystansowany i chłodny — oznajmił spokojnie, a Kim patrzył na niego z zaciekawieniem.
— Nie powiem, ale ostatnio jesteś strasznie zmienny. Raz mnie zawodzisz i ranisz, a potem się troszczysz — zauważył, a jego dłoń umiejscowiła się na policzku bruneta. — Jesteś niczym wulkan emocji, które z pewnością trzymasz w sobie — rzekł z własnymi przekonaniami.
— Ty również wiele ukrywasz i nie chcesz o sobie mówić — zauważył, a młodszy odwrócił wzrok. — Jednak nie będę nalegał. Kiedyś zdobędę całe twoje zaufanie — rzekł z pewnością w głosie.
— Przecież ci ufam, tylko o tym nie chce mówić — burknął pod nosem.
— To działa w dwie strony, tygrysku — uśmiechnął się delikatnie, a Taehyung wydął dolną wargę w niezadowoleniu, by palcem wskazującym sunąć po torsie bruneta.
— Czyli, co? Nie powiesz mi? — zapytał zasmucony.
— Skoro chcesz tak bardzo to wiedzieć, to opowiem ci trochę — odpowiedział, nie potrafiąc mu teraz odmówić, a Taehyung od razu podniósł na niego swoje rozanielone oczy.
— To opowiadaj — uśmiechnął się, a jego tyłek niespokojnie się poruszał na udach bruneta.
— Tylko się uspokój, bo jeszcze pomyśle, że masz robaki w tyłku — zaśmiał się, a Taehyung po jego słowach nieco się uspokoił. — Ech, właściwie nie wiem, od czego zacząć — westchnął, drapiąc się po tyle głowy. — Może zacznę od tego, jak przeżyłem moje pierwsze zakochanie w chłopaku, bo właściwie od tego momentu wszystko zaczęło się komplikować — rzekł z namysłem.
