Zakończona✔
Dwa różne życia, które nigdy nie mogły połączyć się w świetle prawdziwych uczuć.
Jungkook nigdy nie sądził, że życie pociągnie go w cień zemsty, a
pragnął tylko sprawiedliwości.
Nie sądził, że droga do zemsty będzie tak trudna, kiedy st...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dźwięk silnych uderzeń odbijał się echem w niewielkiej sali, która znajdywała się w piwnicy na przedmieściach Seulu. Skupiony i zdeterminowany brunet, uderzał w worek przeznaczony do uderzeń, próbując się w taki sposób rozgrzać i przygotować do zbliżającej się walki. Kim Namjoon siedział na krześle, patrząc w stoper, który trzymał w swojej dłoni. Uważnie obserwował poczynania Jungkooka, który według niego zasłużył na mistrzostwo w tegorocznych walkach MMA.
Zasapany Jeon po serii wielu uderzeń, odsunął się od worka, zdejmując z rąk rękawice. Podszedł do okna, gdzie z parapetu zabrał butelkę wody. Z upragnieniem wypijał płyny, które potrzebne były jego organizmowi. — Chyba jestem dobrze rozgrzany, Joon — stwierdził, patrząc w stronę szatyna, który próbował zatrzymać stoper, jednak z marnym skutkiem.
— Kurwa! — krzyknął zirytowany. — Kolejne gówno się zepsuło — westchnął ciężko, odkładając nieużyteczne urządzenie. Wstał na równe nogi, podchodząc w stronę ringu. — Również uważam, że jesteś już dobrze przygotowany. Powalczysz trochę dzisiaj, a już w sobotę swoim zwycięstwem dostaniesz się do mistrzostw krajowych — rzekł dumnie.
Namjoon od dwóch lat był menadżerem Jungkooka, który zajmował się jego treningami i promocją. Jungkooka nie było stać na profesjonalnego trenera, a Namjoon sam zaoferował mu swoją pomoc, za co był mu niezgodnie wdzięczny. Kochał całym sercem walki i lubił w taki sposób odreagować swój gniew. Gdy był młodszy, często bywał agresywny, ponieważ nie potrafił kontrolować swojego gniewu, co oczywiście nie czyniło go od razu złym człowiekiem. Po prostu nienawidził niesprawiedliwości i ludzi, którzy poprzez pieniądze i pochodzenie okazywali mu, że jest nikim. Dlatego w szkole często walczył i sprawiał problemy rodzicom. Jego problemem również bywa dominacja i pełnienie kontroli nad wszystkim. Uważał to za duży minus, ale nie miał na to zbyt dużego wpływu. Czasem utrzymanie równowagi bywało niemożliwe.
— To, co zaczynamy? — zapytał Kim.
— Pewnie — skinął pewnie głową, a trenujący chłopaki, ustawili przed ringiem, czekając na polecenia Namjoona, który miał wybrać jednego z nich do pierwszego pojedynku z Jungkookiem.
— Może to chwilę poczekać? — usłyszawszy głos dziewczyny, wszyscy spojrzeli w jej stronę. Dwudziestolatka o pięknych ciemnych włosach przywitała ich swoim najszczerszym uśmiechem. Jungkook na jej widok uśmiechnął się szczerze, ruszając w jej stronę.
— Dla ciebie mogę w nieskończoność zwlekać — powiedział z pewnym uśmiechem, gdzie objął w talii dziewczynę, którą podniósł, a ona oplątała swoje nogi wokół jego wyrzeźbionych bioder. Dwójka z uczuciem wpasowała się w swoje usta, chcąc się przywitać w krótkim pocałunku.
— Dobra chłopaki, zostawiamy naszą parę — rzekł Namjoon w stronę chłopaków, którzy razem z nim postanowili opuścić salę, by dać zakochanym swobodę.
— Nie lubię, kiedy walczysz. Wtedy się o ciebie boję — powiedziała, obejmując dłonią policzek Jeona.
— Jesteś słodka, skarbie. Kocham walki i nie zmienię tego. Dasz radę nadal z tym żyć? - zapytał, unosząc z zaciekawieniem brew ku górze.
