Zakończona✔
Dwa różne życia, które nigdy nie mogły połączyć się w świetle prawdziwych uczuć.
Jungkook nigdy nie sądził, że życie pociągnie go w cień zemsty, a
pragnął tylko sprawiedliwości.
Nie sądził, że droga do zemsty będzie tak trudna, kiedy st...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~3day 😊
Jungkook spojrzał ze zdumieniem na starszego mężczyznę, który nieproszenie wtrącił się do jego rozżalania. Nie potrzebował nikogo do rozmowy, chciał sam zamknąć się w swoich myślach i pozwolić sobie na wszystko, byleby ograniczyć się w rozmowie. Jednak ciążący nad nim mężczyzna, nie wydawał się, aby chciał mu odpuścić. Jungkook nie potrzebował krytyki, gdy sam potrafił nią w siebie wymierzyć. — O co panu chodzi? — zapytał nerwowo, gdy i tak już był rozjuszony po rozmowie z Hyulee.
— No, żebyś się nie załamywał dzieciaku. To tylko pocałunek, a nie koniec świata — odpowiedział, nadzwyczaj spokojnie, by podejść do swojego łóżka, gdzie zajął miejsce. Jungkook patrzył na niego ze zmieszaniem w oczach, nie rozumiejąc, co mu do jego osobistych spraw.
— Nie pana interes. Niech każdy z nas trzyma się swoich spraw — mruknął z chłodem, a mężczyzna uśmiechnął się pod nosem.
— Prawdopodobnie jeszcze miesiąc ze mną tutaj pobędziesz, dzieciaku. Za miesiąc mam sprawę i może w końcu wyjdę — powiedział z opanowaniem, gdy Jeona ani trochę to nie interesowało. — Poza tym, to twój chłopak? — zapytał z zaciekawieniem.
— Mój mąż, jeszcze — odpowiedział, odkładając fotografię na bok.
— Jeszcze? — uniósł brew. — Czyli co? Chcesz się rozwodzić podczas rozprawy? — zapytał z niedowierzaniem w głosie.
— Ja chce, żeby umorzyli to małżeństwo — rzekł nerwowo, a starszy zmarszczył w zdenerwowaniu swoje brwi.
— Kochasz go? — zapytał wprost.
— Nie powinno to pana obchodzić — burknął niemiło.
— Rozumiem, że jesteś zraniony, ale dzieciaku jest wiele gorszych rzeczy na tym świecie i wiele innych powodów do rozwodów, ale żeby od razu umarzać małżeństwo?! — zdenerwowany podniósł się na równe nogi, a Jeon wywrócił oczami, widząc, że mężczyźnie brakuje piątej klepki.
— Nie rozumie pan całej sytuacji. Ja go wykorzystałem, bo chciałem zemsty — rzekł z chłodem, gdzie położył się na materacu i odwrócił plecami do stojącego mężczyzny, nie chcąc dłużej słuchać jego uwag.
— Chciałbym bardziej zrozumieć twoją sytuację, ale poddając się, będziesz żałował. Jeśli się kogoś kocha... to powinno się o tę osobę walczyć. Ja siedziałem kilka lat przez osobę, którą kochałem, ale straciłem ją. Ty masz szansę coś zmienić — rzekł pouczająco, a ciemnowłosy zamknął swoje oczy, myśląc nad jego słowami. Przeważnie powinno słuchać się starszych osób, co mają do powiedzenia, jednak on nie miał na tyle sił, by pamiętać o grzeczności.
— Zmienić to może się jego życie, kiedy się w końcu ode mnie uwolni i to na lepsze — powiedział cicho, a stojący mężczyzna pokręcił głową w zrezygnowaniu.
