Zakończona✔
Dwa różne życia, które nigdy nie mogły połączyć się w świetle prawdziwych uczuć.
Jungkook nigdy nie sądził, że życie pociągnie go w cień zemsty, a
pragnął tylko sprawiedliwości.
Nie sądził, że droga do zemsty będzie tak trudna, kiedy st...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Słowa bruneta odbijały się w uszach Taehyunga, który zadrżał przez falę uderzającego gorąca. Jego pierwszym pragnieniem był biedny człowiek, który jedynie pracował dla jego ojca. Zawsze myślał, że posiadał większe ambicje, jednak nie chciał o to dbać i przejmować się tym, kim naprawdę był Jeon Jungkook. Był nim tak bardzo zafascynowany, ponieważ był tym pierwszym, którego dotyku się nie bał, a te pierwsze pocałunki oddawał ze szczerością. Były chwile, gdy myślał, że nigdy nie będzie stać go na trzeźwość i szczerość przy drugiej osobie, dopóki nie pojawił się on. Pragnął wiedzieć, jak daleko będzie w stanie zajść przy jego boku i czy będzie w stanie zaakceptować jego skromną osobę.
Był przerażony własną impulsywnością i poddaniem samego siebie na taką próbę, ponieważ zawsze gardził takimi ludźmi, którzy nie sięgali mu do pięt. Nauczony zawsze był trzech zasad, które wpoił w niego jego ojciec. Nie przegrywam, nie daję, a dostaję. - Dla tych zasad zawsze żył, a teraz co robił? Oddawał siebie i przegrywał przy pocałunkach Jeon Jungkooka.
Usta chłopka intensywnie całowały jego wargi, w które dominujący wgryzał się niczym głodny drapieżnik. Taehyung poddawał się temu, a Jeon będąc między jego nogami, przycisnął zimną dłoń na nagie i rozpalone udo młodszego. Dopieszczał go swoim dotykiem i agresywnymi pocałunkami, zaczynając przelewać w nie zbyt wiele nienawiści wobec młodego arystokraty.
- N-nie - wyszeptał jasnowłosy między pocałunkami ochroniarza. Zacisnął swoje powieki, gdy jego krótkie słowo nie dochodziło do dominującego mężczyzny. - Jungkook - wypowiedział imię chłopaka z takim spokojem, jakiego dawno nie czuł. Z jednej strony chciał, aby chłopak wziął go tu i teraz, a z drugiej strony jego serce i myśli kazały mu zaprzestać tego szaleństwa. Nie był pewny tego, co właściwie oczekiwał od chłopaka, jednak pragnął go i to szalenie mocno. Zaskoczony chłopak oderwał się od jego ust, gdzie spojrzał na twarz młodszego, który trzymał mocno zaciśnięte powieki.
- Boisz się? - zapytał, a padające z jego ust pytanie spowodowało, że otworzył powoli swoje powieki, kierując spojrzenie na przystojnego mężczyznę, którego ciemne kosmyki włosów opadały w dół.
- Sam nie wiem - odpowiedział niepewnie. - Pragnę cię, ale nic nie zmienia faktu, że wciąż nie potrafię ci zaufać.. - odwrócił zdenerwowany wzrok, gdzie niewinnie wgryzł się dolną wargę. Jungkook ujął palcami jego podbródek, zmuszając dwudziestolatka do spojrzenia w jego oczy.
- W takim razie, będę czekał na taki dzień, w którym będziesz w stanie mi zaufać - powiedział ze spokojem w głosie. - Szaleje przez ciebie, ale postaram się być cierpliwy - dodał, a Taehyung obserwował go ze szczególną uwagą, widząc przed sobą prawdziwego mężczyznę, który za każdym razem udowadniał mu nieświadomie, że rzeźbi się w jego sercu na ideał. Jasnowłosy wyciągnął w jego stronę dłoń, którą niepewnie umieścił na policzku chłopaka.
- Zastanawia mnie to, czemu nigdy wcześniej ciebie nie spotkałem.. może byłbym teraz bardziej poskładany i nie testował cię w taki sposób - powiedział, obserwując z namysłem każdy detal tej idealności. - Gdy przyjdzie taki dzień, że tobie zaufam.. czego będziesz wtedy ode mnie oczekiwał, Jungkook? - zapytał, a chłopak odsunął się od niego. Powstał na równe nogi, a zmieszany blondyn podniósł swój tułów, nie odrywając swoich oczu z mężczyzny.
