Zakończona✔
Dwa różne życia, które nigdy nie mogły połączyć się w świetle prawdziwych uczuć.
Jungkook nigdy nie sądził, że życie pociągnie go w cień zemsty, a
pragnął tylko sprawiedliwości.
Nie sądził, że droga do zemsty będzie tak trudna, kiedy st...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~Witajcie 🤗
- O czym ty do cholery mówisz?! - zapytał z bezradnością w głosie. Jungkook patrzył w osłupieniu na chłopaka, który nie wyglądał, jakby owa sytuacja go zaskakiwała. Był opanowany i znacznie lepiej od niego przeżywał nowe wiadomości. Nie był w stanie dopuścić do siebie myśli, że Hyulee mogła nie żyć, a tym bardziej widząc jak dla Soohana był to jeden problem z głowy. Mimo że nigdy nie kochał Hyulee tak, jak na to zasługiwała, to czuł smutek na wieść, że już jej nie ma.
- Żałosny jesteś, Jungkook - pokręcił w niedowierzaniu głową. - Żal ci dziewczyny, która pierw stanęła między nami, a teraz była gotowa niszczyć Taehyunga. Prosiła o kilku ludzi tylko po to, żeby go zgwałcili. Wciąż jest ci jej żal? - uniósł kpiąco brew, a brunet oddychał niespokojnie, gdzie przez pytanie chłopaka odwrócił w zdenerwowaniu głową.
- Z tego powodu w ogóle nie jest mi jej żal, bo nie powinna robić czegoś takiego. Jednak nikt nie miał prawa odbierać jej życia, Soohan. Może i to ona mnie wsadziła do więzienia, ale nie mógłbym cieszyć się z tego nieszczęścia - rzekł z opanowaniem w głosie, gdzie przekierował swoje oczy na rozbawionego chłopaka. - Jednak dlaczego ty zgodziłeś się jej w tym szaleństwie pomóc? - zapytał go z niedowierzaniem w głosie.
- Bo cię nienawidzę - odpowiedział wprost.
- Kto ją zabił? - zapytał, oczekując jakichś wyjaśnień w tej sprawie.
- Skąd mam niby wiedzieć? - uniósł brwi. - Nie było mnie tam, tylko twój były chłopaczek wie, co tam się wydarzyło - odparł z pewnością w głosie. - Chociaż nie zdziwiłbym się, gdyby to on ją zabił. W końcu mógł się bronić przed nią i doszło w tym wszystkim do nieszczęścia - rzekł z pewnym uśmiechem, a Jungkook zacisnął szczęki, gdzie uderzył pięścią w blat.
- On nie zrobiłby czegoś takiego! - warknął przez zęby, nie chcąc wierzyć w coś tak absurdalnego.
- Skoro twoją siostrę potrafił doprowadzić do śmierci, to nie miałby problemu z zabiciem - parsknął śmiechem, a brwi bruneta zmarszczyły się w zdenerwowaniu. - Chociaż twoja żałosna siostrzyczka i tak zasłużyła na taki los. Cieszy mnie to, że tracisz kolejną osobę. Ciekawe, kiedy to wszystko się zakończy. Pierw rodzice, siostra, a teraz twoja była... może następny będzie Taehyung? - uniósł w rozbawieniu brew, a Jungkook nie kontrolując swojej wściekłości, rzucił słuchawką w szybę, o którą jedynie odbiła się słuchawka.
- Spieprzaj! - krzyknął, nie chcąc widzieć ani słuchać Soohana. - Nikt nic nie zrobi Taehyungowi! Nie pozwolę na to! - wykrzyczał, a do sali wizyt wszedł strażnik, który próbował uspokoić chłopaka.
- Jestem ciekawy jak, skoro tutaj siedzisz - rzekł niewzruszony, gdzie podniósł się na równe nogi. - Ty masz takiego pecha, że zawsze jesteś nie na czas. Zresztą nie pozwolę ci się zbliżyć do niego. Nie będziesz blisko osób, które kochasz. Zrezygnowałeś z niego i nie ma powrotu, tak jak ty nigdy nie wróciłeś do mnie. Jeśli się wyrzekasz, to na zawsze - dodał, po czym odłożył słuchawkę.
