Pjesa anesh syrit saj ishte nxire gjithashtu edhe pjesa poshte faqes. Dhe pse ishte munduar ta pudroste mire dukej qart se dikush kishte vene dore mbi ate vajze, dikush kishte rrahur nje engjell.
Nuk dukej e madhe, pak a shume kishte moshen time por nuk arrita t'ia dalloja mire fytyren pasi floket e saj te zinj dhe te gjate shtriheshin si nje perde ne fytyren e saj. Aq sa munda te shoh ne sy kishte trishtim. Dukej sikur e kishin mbrethyer me zinxhire forca te errta dhe ajo me ate shikim lutej per ndihme. Nuk me tha asgje ne lidhje me xhupin e saj te djegur, me ktheu kurrizin dhe vazhdoi rrugen.
Me zor po prisja mbremjen, do falja gjithe ditet e mia vetem qe te jetoja ne mbremje.
Doja te ndieja aromen e saj, te puthja ato buze dhe ta shtrengoja fort ne krah. Pa e kuptuar kisha rene ne dashuri por akoma nuk isha i vetdijeshem per kete gje, nuk e dija se zemren ma kishte mbeshtjelle peluhura e dashurise.
Me pelqente ajo ndjenje dhe kaq me mjaftonte te dija, ose aq doja te dija nuk doja te mendoja se tepermi dhe te friksohesha se mos e pesoja si heren e pare. Mes shume femrash besimin e gjeta vetem tek ajo, nuk kisha frike ti besoja madje do i jeoja doren dhe do ecja me sy mbyllur ne nje rruge te ngushte buze gremines.
Ajo ishte shprese, ishte nje drite ne mes erresires, ajo ishte vajza qe une kisha pritur gjate gjithe jetes.
Ishte e mrekullueshme ajo ndjenje mes gjoksit, e ndieja brenda vetes por se dija se ku ishte kjo ndjenje, nga ku dilte, ku e kishte burimin.
E di ? Shpirti nuk eshte asgje tjeter vecse nje ndienje lumturie ose dhimbje. Kur jemi te lumtur eshte ajo ndjesia qe kemi brenda vetes, dicka qe na ben te fluturojme ndersa kur ndiejme dhimbje, ndiejme sikur jemi perdhe, sikur na kane vrare por jemi akoma gjalle.
Kjo ishte ajo qe ndieja une, deshire per te fluturuar.
Ajo dite m'u duke si nje vit i tere, sekondat u bene si te ishin minuta por mbremja erdhi. Vesha xhupin dhe dola jashte, u nisa per tek stolat. Ishte heret por nuk doja t'ia dija, kisha ndermend te prisja derisa.ajo te vinte dhe keshtu bera, prita.
Mesi nates po afronte por asnje shenje nga vajza e panjohur, fillova te ndieja ankth, nuk qendroja dot as ulur. Prita por nuk erdhi, as ne mesnate dhe as pas mesnate. I zhgenjyer mora rrugen per ne shtepi, mendoja se ndoshta nuk ka pasur mundesi te dali per te mos e bere fajtore ne syte e mi. Por kjo nuk ishte hera e pare qe prita gjate, kaluan disa net te tjera ku une prisja se mos ajo do vinte. Kjo gje nuk ndodhi me, as pas nje jave, as pas nje muaji. Shkova nje jave rrjesht cdo mbremje atje, me pas vajtjet u rradhuan dhe shpresa se nje dite ajo do vinte serish u paksua, derisa nje dite ajo vdiq.
Nuk besoja me se ajo do kthehej, hoqa dore nga vajtja tek stolat sepse tashme dukej qart se isha harruar nga ajo por jo ajo nga une. Dhe pse kishin kaluar disa muaj ajo vazhdonte te ishte pjese e mendimeve te mia, ishte futur aq thelle tek une sa nuk shikoja dot asnje femer tjeter, nuk mund te imagjinoja asnje njeri te me puthte pervec asaj. Nga ai qe isha u bera nje tjeter njeri, me i ndjeshem dhe me i bute dhe gjithe kjo ishte dhurate nga ajo e cila ndryshoi jeten time vetem ne pak momente. Ndoshta jeta po bente punen e saj, po na largonte por e dija se nje dite do e shikoja serish, e dija se nje dite do mesoja emrin e saj gje qe me torturonte cdo dite.
Boshlliku brenda meje filloi te zgjerohej serish, kete here me shpejtesi me te madhe por ndryshe nga heret e para kisha dicka te bukur qe mund ta kujtoja, dicka qe me bente te buzeqeshja kur e sillja ndermend. Neper gishta kisha akoma pamjen e fytyres saj, kisha ne rroba aromen e saj dhe butesine e buzeve te saj nuk e kisha harruar, e puthja cdo dite neper kujtime.
***
Kaluan 8 muaj qe nga takimi im i fundit me te, ajo vazhdonte te qendronte e strukur brenda zemres time, ishte zbehur pak por nuk ishte zhdukur ende. Gjimnazi mbaroi, ishte koha per te shkuar ne Universitet, nje rruge e gjate me priste dhe e dija se nuk ishte rruge e mbushur me petale lulesh.
Sa u futa ne Universitet ndjeva se ky vend do ndryshonte jeten time. Kishte shume cuna dhe goca, disa njerez ne dukje te pare te thjeshte ndersa disa te tjere mendjemedhenj.
Mes shume vajzash te bukura syte me shkuan tek njera e cila ishte mes dy vajzave, po qeshte me ate qe po flisnin dhe per nje moment syte i'u perplasen tek syte e mi. E qeshura, ngadale i'u transformua ne nje buzeqeshje te embel. Me shikoi per pak pastaj uli syte dhe i ngriti serish. Shoqet e moren nga krahu dhe u u futen brenda ne godine duke e larguar nga syte e mi.
E kisha pare diku ate shikim, me dukej si e njohur ajo por nuk mbaja mend se ku e kisha pare.
