I vura duart ne faqe, mu lagen me lotet e saj te ngrohte, m'u lagen duart me lot engjejsh!
Trishtimi i ishte pikturuar ne fytyre, e shkatrruar, e vrare thelle ne shpirt me shikon me syte e lagur porsi syte e femijve te vegje, sy te pafajshem!
Une, per nje moment vdiqa.
Ishte e tmerrshme ta shikoja ne ate gjendje, ishte nje vdekje qe e lehte dhe e dhimbshme, megjithate isha gjalle dhe me dhimbte shume!
- Ai ndryshoi serish, e urrej me gjithe shpirt - klithi dhe me shtrengoi pas vetes.
- Mos me ler vetem te lutem - shtoi dhe vazhdonte te me shtrengonte.
- Kurre engjell, jam ketu - i them dhe fillova t'ia fshij fytyren me duar!
Truku i paket qe kishte vendosur ne fytyre ju fshih dhe ne pah doli e gjithe e nxira qe kishte ne fytyre.
Dridhej e gjitha, ai i ftohti i mengjesit te futej deri ne kocke!
- Harrova dhe te vishem, vetem dola jashte dhe vrapova, ishte e tmerreshme, behet cdo here dhe me i frikshem - thote me gjysem zeri!.
- Ikim ne shtepi - i them dhe i hodha xhiboksin mbi supe!
Morem urbanin dhe u nisem drejt shtepise time qe kisha me qera!
U shtri ne divan dhe e mbulova me batanije.
U ula ne dysheme prane saj, i vura doren mi faqe dhe fillova ta perkedhelja!
Ishte zjarr e nxehte, digjej por jo aq sa c'po digjej perbrenda!
Me shikonte, e heshtur e friksuar, lotet nuk dinin te ndalonin vetem rridhnin sikur ta kishte pasur nje det te madh!
- Mund te rri ketu sot? Kam frike te iki te vajzat, ai me tha se do vinte te me merrte plus kam edhe turp nga shoqet, muk dua te me shohin keshtu - tha ajo dhe fshiu lotet me dore!
- Gjithe jeten mund te rrish - i them dhe e putha ne faqe, buzeqeshi, e adhuroja cdo here e me teper buzeqeshjen e saj.
- Te sjell per te ngrene? - e pyes por tundi koken duke refuzuar .
- Dua vetem te shtrihesh ketu prane meje dhe te me perqafosh fort - peshperiu dhe u shty me tutje duke me liruar vend!
U futa poshte batanijes, e mora mes krahesh dhe e shtrengova fort!
- Do te vras nese bredh me cuna me tha dhe filloi te me gjuante, vetem godiste edhe pse i lutesha te ndalonte, me dhemb ne shpirt! - me tregoi dhe filloi serish te qante, kur e shikoja ashtu te shkaterruar dhe te lenduar me vinte te vdisja!
Nuk ishte e lehte te shikosh ate qe do ne ate gjendje, nuk ishte aspak e lehte.
- Por ai sikur nuk kishte kundershtim kur e mori vesh?.
- Oh por ishte esull ate dite, nuk e marr vesh me ate njeri, nuk e ndiej dashurine e tij kur me godet pa meshire, dhemb shume ajo dashuri e tille - me thote dhe mbuloi koken duke qare me ze aq sa u mek!
E vetmja gje qe mund te beja ishte ta perqafoja dhe te mos e lija te ndihej vetem, nuk ishte vetem dhe ajo e dinte kete gje!
Gjysma e asaj dite kaloi ne gjume.
Kur hapa syte pash se ajo nuk ishte, nga guzhina vinte nje zhurme sikur dicka po skuqej!
Barku po hante veten e tij perbrenda, po vdisja per te ngrene!
- U zgjove gjumash, te kam bere per te ngrene - me thote ajo dhe la dy pjata mbi tavoline pastaj iku prap ne guzhine!
U ngrita dhe shkova ne guzhine, e pash duke gatuar dhe per nje moment u mbusha me lumturi, me dukej vetja si nje familjar, sikur tani kishim familjen tone!
U afrova tek ajo dhe pash veze ne ftere! Vezeee, i urrej vezet thashe me vete.
- Pse i shtrembron turinjte? - me pyeti duke buzeqeshur, syte i kishte te skuqur dhe te lagur, kishte qare prap por po buzeqeshte tani!
- Asgje jo jam pergjumesh - i them dhe shkova u ula ne tavoline!
Hengra veze ate dite sa desh vdiqa nga alergjia, dukeshin sikur i kishte futur me det dhe i kishte nxjerr prap, te mbytura me kripe!
- S'ja them fare per te gatuar por vezet dhe sallamin di ti skuq - me thote duke qeshur!
Edhe helm te ishte do e kisha ngren vetem ajo te ndihej mire!
Pas drekes dolem jashte ne qytet, kishte nevoje te hiqte mendjen nga gjerat e keqia, kishte nevoje te harronte qofte edhe per pak kohe!
Shkuam nga parku ku shkonim gjithmone, u ulem poshte nje peme afer liqenit dhe po shijonim qetesine e atij vendi!
E ulur prane meje dhe e humbur me shikimin drejt liqenit buzeqeshte, e doja buzeqeshjen e saj, e doja cdo gje te sajen!
- Te kujtohet kur me gjuajte me shpulle atje tek ai stoli? - i them dhe hodha veshtrimin drejt stolit.
- Te ka marre malli? U be kohe qe s'te kam rrahur - me thote dhe u drejtua nga une.
- Nese do ikje nga une, do me merrte malli edhe per shpullat e tua - i them dhe i buzeqesha lehtazi!
- Por une nuk do iki kurre nga ty, si mund ti ikesh dashurise? - me thote dhe u mbeshtet tek une.
- Nuk mund t'i ikesh - i'a kthej.
- Te perndjek per gjithe jeten nese i iken, te mbyt me pendes dhe trishtim - shtova dhe e putha tek koka!...
