Edhe ai pak qiell qe me kishte mbetur mbi koke, u shemb, ra dhe u be copash bashke.
Per te dyten here, u shemba aq keq perbrenda sa zgjidhja e vetme m'u duk vdekja.
Buzeqesha dhe, duke rrotulluar rrotat fillova te eci drejt daljes se atij spitali. Nevila me shikonte e trishtuar ndersa une i buzeqeshja.
Me thene te drejten e humba komplet mendjen, cdo gje me dukej pa vlere dhe pa ngjyra, me dukej sikur po jetoja ne nje bote bardh e zi!
Nuk mundesha me keshtu, nuk e duroja dot kete gjendje, po me mbyste, po me merrte frymen!
Ndihesha sikur me kishin futur me nje dhome te ngushte, nuk mund te jetoja dot ashtu, isha mesuar te isha i lire.
- Gjithcka do behet mire - me thote Nevila duke me dal perpara dhe ulet ne gjunje para meje.
- Po pra dhe une jam presidenti Amerikes, asgje nuk do behet mire - i'a ktheva duke e shikuar ne sy.
-Do behet, do ja dalim bashke, si gjithmone - vazhdon ajo.
- Si gjithmone? E ke fjalen si atehere kur me braktise? Apo si ate dite kur dole me dike tjeter? Si do ja dalim - e pyes i nervozuar.
- E di qe bera gabime, por nje dite do me kuptosh, do ulemi diku dhe do te tregoj gjithcka dhe te siguroj se do me kuptosh - shtoi dhe zeri filloi ti dridhej, nderkohe njerezit kalonin dhe na shikonin te cuditur.
- Nuk ka me vlere asgje tani, ka marre fund, dhe ti ben mire te distancohesh nga une - shtova pas saj.
- Jo kurre - klithi ajo e friksuar dhe u ngrit ne kembe.
- Nuk do te le vetem, harroje shtoi dhe filloi te me shtynte!
Nuk fola me asnje fjale, pavarsisht se cfare thonte ajo, pavarsisht donte apo s'donte une e kisha marr vendimin tim dhe, ajo do distancohej nga une sado qe te kundershtonte.
I zhytur ne deshperim, me mendimin se tani mbeta keshtu si mbeta, e vetmja zgjidhje me dukej vdekja.
Per nje moment m'u erresuan syte dhe nuk mendova per asgje.
Dola para pasqyres dhe pash veten te ulur ne nje karrike me rrota, i padobishem, nje barre me teper ne shtepi dhe shoqeri, nje gjysem njeriu! Sa me shume mendoja, aq me shume me forcohej ideja per te vrare veten!
Pervesha duart, mora briskun nga sirtari dhe, ashtu i perlotur, me lotet qe me kishin lagur fytyren, vura briskun mbi damaret e dores!
Mbylla syte dhe, per nje moment e gjithe jeta me kaloi para syve, momentet kur isha femije, zenkat me shoket, zenkat me motren, buzeqedhja saj e bukur, ndjesia e perqafimit qe kishin krahet e nenes, ftohtesia e tim ati i cili edhe pse ishte i ftohte e dija se me donte fort, fytyra e motres duke buzeqeshur, pastaj shoket, shoqet! Momentet me Nevilen, njohja me te, netet e ftohta jashte buze detit, puthjet, premtimet, perqafimet ne erresire, gjithcka!
Me pas imagjinova veten ne arkivol dhe njerez te shkatrruar qe qanin per mua dhe, gjithcka ndodhi per nje fragment sekondi!
Shtrengova syte fort, lotet u shtrdhen duke rene mbi duart e mia te zbuluara, brisku i mprehte dhe i ftohte preku mishin dhe...
- Tristan - u degjua zeri Neviles, pastaj tre goditje te forta mbi dere
- Tristan hape - thote dhe serish goditi fort deren.
Hapa syte dhe pash veten ne pasqyre, me erdhi te vjell nga dobesia, kisha rene shume poshte, preka fundin.
- Cfare ka ndodhur? - e pyes kur hapa deren.
- Asgje, doja te rrija me ty sot, dua te jem afer teje - thote ajo dhe hedh syte tek durt e mia qe ishin perveshur, me poshte ishte brisku!
- Cfare po ben Tristan? - me pyet ajo dhe mori briskun ne dore!
Filloi te dridhej, syte ju permbyten ne lot dhe duke qare bertet
- Cfare po ben Tristan?
- Po i jap fund, nuk duroj dot me - pergjigjem dhe ula koken, nuk mund ta shikoja me ne sy, me vinte turp.
- E di? Te kuptoj, e kam menduar edhe une kete gje, madje e kam bere, shikomi damaret si i kam me shenja, por nuk eshte kjo zgjidhja - me thote ajo dhe me tregoi duart e saj te cilat ishin me shenja te prerash.
- Eshte teper e veshtire, nuk jetoj dot keshtu - them dhe lotet filluan te ndiqnin rrugen drejt qafes!
Vertete nuk mundesha me, nuk kisha me force per te jetuar.
- Me ke mua ketu, ke motren, babain, ke nenen, ke Leandren, nese do te jesh i lumtur me te une do e pertyp dhimbjen mjafton te shoh ty te lumtur dhe jam vete e lumtur! Nuk je vetem - shtoi ajo dhe me puthte duart duke qare....
