၁၁၈။ အပြောင်းအလဲ - ၄
သည်ညက လူများ မမေ့နိုင်တော့မည့် ညတစ်ည ဖြစ်ခဲ့သည်။ အဆင့်မြင့် အရာရှိများ, ဗိုလ်ချုပ်များ အတော်များများက မာန်ကြီးကြကာ မတူသလို မတန်သလို ဆက်ဆံတတ်ကြသည်။ သူတို့ကို ရူလင်းစစ်တပ်က သူတို့ အိမ်တော်မှ အတင်းအကျပ် ဖိအားပေးကာ ဆွဲထုတ်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့က တအီအီဖြင့် ဟစ်အော် မြည်တမ်းနေကြသည်။
အစောင့်များ၊ ငှားရမ်းထားသည့် ကြေးစားများက ရူလင်းစစ်တပ်မှ စစ်သားများကို မယှဉ်နိုင်ကြချေ။ သူတို့အား တားမြစ်ကြသူများကို သတ်ပစ်လိုက်ကြပြီး သူတို့ အမိန့်ကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ကြသည်။
သေခြင်းရနံ့, သွေးနံ့တို့က နေပြည်တော်တစ်ခွင်တွင် ထူထဲသွားလေ၏။ ထိုအရာရှိများ ဗိုလ်ချုပ်များက ပြန်လည်ခုခံလျှင် သူတို့၏ လက်များကို ချိုးပစ်၍ နန်းတော်ဂိတ်တံခါးဝ ရောက်သည်အထိ ဆွဲခေါ်ခံကြရသည်။ သူတို့ တစ်ကိုယ်လုံးများ သွေးများ စွန်းထင်းကုန်ပြီး အားအင်ချည့်နဲ့သွားကြရသည်။
လွှမ်းမိုးခြယ်လှယ်လွန်းသော အင်အားလော။ ကြီးစိုးနိုင်လွန်းသော သြဇာအာဏာလော။
သည်ကိစ္စများက ရူလင်းစစ်တပ်ကြောင့် ဖြစ်လာရသည် မဟုတ်ပေ။
ဘုရင်ကြီးသည်ပင် သည်လို ကြမ်းကြုတ်ရက်စက်သည့် နည်းလမ်းကို သည်လောက်များပြားသည့် နန်းတွင်းအရာရှိများအပေါ် မကျင့်သုံးဝံ့ချေ။ သို့သော် သည်ကိစ္စများက ရူလင်းစစ်တပ်အတွက် မဖြစ်စလောက်သာ ရှိသည်။ သူတို့ မျက်လုံးက အဖမ်းခံရသူများ၏ အသနားခံ တောင်းပန်နေတာကို မမြင်သည့်အလားပင် ရှိနေသည်။ သူတို့က ဂျန်ဝုရှီပေးသည့် အမိန့်ကို နာခံရုံသာ ရှိသည်။
သူတို့ကို အမိန့်ပေးပြီးသည်နှင့် သေသည်အထိ အကောင်အထည် ဖော်ကြမည် ဖြစ်သည်။
ရူလင်းစစ်တပ်ကို ရပ်တန့်လို့ ရမည် မဟုတ်ပေ။ သူတို့က အားနည်းချက်ကို အားဖြည့်လျက် ဆက်လက်၍ သတ်ဖြတ်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
