Encountered a Mafia Boss

Chapter 67

EAMB Chapter 67

Third Person's POV

BAGO TULUYANG umalis sa mansiyon, tumawag muna ang binata sa taong isa sa mga pinagkakatiwalaan niya. Kim Jiangyan's right hand.

“What can I do for you, Mister Montenegro?” Rinig niyang tanong ng lalaking nasa kabilang linya.

“John,” Tawag niya sa pangalan ng kausap. “My love of my life is in my mansion, while we were at war.”

Mukhang nagulat at ilang segundong natahimik ang nasa kabilang linya. “War? Who are you with?”

“I'm with Klein. Don't ask too many questions. We're in a hurry. Go to my mansion. Now.” Madiing sabi ng binata at kaagad na pinatay ang tawag.

Kaagad niyang tinawagang muli ang binata nang may makalimutang siyang sabihin. Ilang beses lang ng nag-ring bago ito sumagot. “And oh, by the way, I forgot to say that, don't fucking touch my girl. I will burry you alive if you did.”

Isang malakas na tawa ang isinagot nito sa kan'ya dahilan para mainis siya at kumulo ang dugo. “Fuck! ‘Wag mo ‘kong tatawanan, Idiot!”

“Okay, I won't touch your girl.” Tumawa nanaman ito nang malakas. “I love my life, so I really won't.”

Tumaas ang sulok ng labi niya. “Good.” Pinatay niya ang tawag at tinuon ang atensiyon sa pagmamaneho.

Nasa likuran niya si Klein na may sarili ding kotse at nagmamaneho kasunod niya.

Noon pa niya inihahanda ang sarili para sa gyerang ito, kaya naman mas lalo siyang nasiyahan nang malaman niya mula kay Klein na ngayon gaganapin ang gyerang hinihintay niya mula pa noong kinse-anyos pa lamang ang binata.

Alam niyang hindi pa dito matatapos ang lahat, pero sino nga ang nakakaalam, 'di ba?

Pero at least, maipapaghigante niya na ang taong kumupkop sa kan'ya noon, ang taong pinatay ng mga kalaban niya ngayon.

And,

At least, naamin niya ang totoong pagkatao niya sa dalagang kaniyang iniibig. Sa dalagang kahit kailan, hinding-hindi niya papalitan. Sa babaeng, una palang, alam niyang gusto na niya.

He left a note on her milk. Makikita iyon ng dalaga maya-maya dahil padilim na din at palaging umiinom ng gatas si Zariyah bago siya matulog.

He smiled, sadly. After how many years, masasabi niya na sa sarili na in love siya.

Marahas siyang umiling bago walang buhay na tumawa. No, hindi pa siya mamatay. Bakit ganito ang naiisip niya sa mga sandaling ito?

Dapat siyang maging masaya kasi mapapatay niya na ang mga hayop na 'yon, hindi dapat siya mag-isip ng kung ano.

Masamang damo siya at hindi pa siya mamatay. Marami sila sa grupo, ngunit hindi niya alam kung gaano kadami ang kalaban niya.

Walang buhay siyang tumawa. Sobrang dami ng tauhan niya, at iilan lang sa mga mafia na may mataas na katungkulan ang sumama sa kan'ya.

Hindi sumama sa kan'ya ang iba marahil nakalimutan na nila ang mga ginawa ng ama-amahan niya.

Ngayon, patungo siya sa kuta nila at maghahanda sa paglusob sa mga kalaban.

_Agratha | Carla

Author's Note:
              Honestly, may naiisip akong katarantaduhan HAHAHAXD. Mukhang maganda nga gawin 'yon ah? Lalo na ngayong broken ako sa crush ko HAHAHAHA emz.

Anyways, sorry sa short update. Palagi nalang ako inaatake ng tinatawag na “Writer's block” na 'yan eh.

Maganda 'yong kasunod na chapter, promise IWBWJSNWJSNSOW. Maiiyak kayo sa sobrang ganda HAHAHHAA, kidding.

Mahal kita, Kyle...