Four Years Later

Hoofdstuk 4

Marc zat achter zijn computer en was druk aan het typen. Ik klopte op zijn deur en liep naar binnen. "Niet nu, ben druk bezig" Ik rolde met mijn ogen. "Jammer dan. Ik heb iemand gevonden die wil getuigen tegen Dean. Hij vertelde ook dat rond dezelfde tijd van Hailey, Dean een slecht naam had, hij zou slechte drugs hebben en zou meerdere mensen in het ziekenhuis hebben laten belanden door een overdosis" 

Marc stopte met typen en keek op. "Dus het lag misschien wel aan zijn drugs? Waarom zijn er geen gegevens van die andere mensen." Ik haalde mijn schouders op. "Ze hebben nooit aanklacht ingediend tegen Dean. Dus hen terugvinden gaat ook niet makkelijk worden. Ziekenhuizen in de buurt willen waarschijnlijk ons niet door die gegevens laten gaan" 

"Dus eigenlijk zijn die mensen een hopeloze zoektocht" Ik knikte. "Ik ga mijn best doen ze toch te vinden en ze te vragen om toch te praten en wellicht een aanklacht in te dienen, misschien levert ons dat iets op" 

"Goed werk" Hij ging weer verder met typen op zijn computer. "Hoe ging het gesprek met zijn advocaat?" Marc keek op. "Hij wenst ons veel succes met nieuwe aanwijzingen vinden die er niet zijn! Hij zegt dat ze niks te verbergen hebben en dat Dean nog steeds onschuldig is." 

"Daar komen we nog wel achter, ik ga op zoek naar die mensen uit het ziekenhuis" 

Ik liep naar mijn kantoor en ging zitten. Ik zocht naar mogelijk wegen die konden lijden naar namen. Ik zocht naar oude krantenartikelen allen ook daar kwam niks uit. Niks was er te vinden. Blijkbaar waren een grote groep met mensen met een overdosis in New York niet meer bijzonder genoeg. 

Ik zuchtte. Om 7 uur 's avonds gaf ik mijn zoektocht op. Ik sloot mijn computer af en pakte mijn jas en tas. Ik liep naar de lift. Marc kwam aanlopen. "Nog iets kunnen vinden?" vroeg hij terwijl we op de lift stonden te wachten. Ik schudde mijn hoofd. "Helaas niet" 

Ik stapte de lift in en drukte op het knopje. "Wie was eigenlijk die getuigen waar je het over had?" "Damian, de oude beste vriend van Dean. Hij was drugsdealer maar is gestopt toen hij eindelijk het licht zag. Hij wil Dean ook het liefst achter tralies want hij veranderd nooit." 

Marc knikte en trok zijn stropdas recht. "Kunnen we een ex-drugsdealer wel vertrouwen?" "Ja, Damian kunnen we vertrouwen, anders was ik niet naar hem toe gegaan. Zonder hem wisten we niet van die andere mensen in het ziekenhuis" Marc haalde zijn schouders op. 

"Weet je, ik doe kei hard mijn best hier om me voor jou te bewijzen. Ik ben misschien wel pas 21 maar ik ben een prima advocate. Ik heb mijn studie een halfjaar korter gedaan en ben als een van de beste van mijn klas afgestudeerd! Ik zou me niet eens hoeven te bewijzen. Je moet me gewoon respecteren. Ik doe kei hard mijn best om deze zaak te winnen en het enige wat jij kan doen is bot zijn en een eikel zijn. " 

Hij pakte mijn pols vast. "Luister eens. Ik ga geen excuses aanbieden omdat jij zo nodig je denkt te moeten bewijzen tegenover mij. Ik ben vandaag gewoon extra chagrijnig omdat ik bijna geen kans zie om te winnen." 

"Misschien moet je me dan vertrouwen in wat ik doe in plaats van de enige persoon die ik heb gevonden die wil praten, af te kraken" Ik stapte de lift uit en liep het gebouw uit. "Hanna wacht!" Ik seinde een taxichauffeur en stapte in. 

~*~

Thuis viel ik doodmoe op de bank neer. Mijn telefoon ging af en Jaden belde. "Zin om iets te gaan eten" Vroeg hij. "Ik ben doodmoe, dus alleen als het bezorging is in mijn appartement" Hij lachte. "Pizza of iets anders?" "Pizza is goed" "Oké, dan ben ik er over een halfuurtje" 

Ik zapte wat rond op de televisie toen er op de deur werd geklopt. Ik opende de deur en Jaden stond daar nog in zijn pak, met twee pizza's op zijn arm. "Je bent geweldig" Hij glimlachte en liep naar binnen. 

Ik zette een film aan en nam de pizza op schoot. "Lange dag?" Vroeg Jaden. Ik knikte. "Dat kun je wel zeggen. Ik kan er niet tegen dat ik niet verder kom in mijn zaak. Ik heb dat gevoel dat er iets mist, maar ik kan er niet achter komen wat het precies is. Ik loop de hele tijd tegen dezelfde muur aan. Ik weet dat er getuigen zijn, maar die zijn onvindbaar" 

Jaden knikte. "Ze zijn altijd wel te vinden. Hoe dan ook. Je moet natuurlijk wel via de regeltjes, maar je moet wel de grenzen van de regels opzoeken om ze te vinden" Ik knikte. Jaden werkte dus voor een andere firma en mochten we dus niet over zaken praten. Niet zolang de zaak nog bezig was. 

"Maar dit wordt zo'n zaak die sowieso naar de rechtszaal moet" Hij knikte. "Een zware dus" Ik knikte. "Ik wil er echt meer over zeggen maar dat mag niet. Dit wordt waarschijnlijk ook een langslepende zaak en ik word er nu al gek van" 

Jaden knikte. "Laten we er dan niet meer over hebben, en gewoon genieten van de pizza" Ik knikte. Ik stond op en liep naar de keuken. "Wat wil je drinken?" "Heb je bier?" "Ja" Ik liep terug met een glas rode wijn en een flesje bier.

"Waarom heb je eigenlijk bier, je haat bier?" Vroeg Jaden. "Omdat jij zeurt als ik alleen wijn in huis heb" Hij begon te lachen. "Daar heb je gelijk in."  

"Proost op een avond zonder aan drama te denken!" Ik klonk mijn glas tegen zijn flesje bier en nam een slok.