{ Deel 3 van de MBBF }
Hanna haar leven is de afgelopen jaren een hoop veranderd. Ze heeft vrienden verloren en nieuwe vrienden leren kennen. Ze heeft ontdekt wat liefde was en welke problemen een relatie met zich meebrengt. Ze heeft pijn en verdrie...
Ik keek uit op central park vanuit mijn kantoor. De bladeren waren vuurrood en oranje. De herfst was op zijn hoogtepunt gekomen en het weer was al totaal omgeslagen naar een druilerige herfst, begin winter weer. Vies, nat en koud.
"Hanna" Ik draaide om en June kwam mijn kantoor in. "Wat doe je hier nog?" "Marc is weer met zijn vader weg voor een avondje, dus ik blijf even hier" Ze knikte en ging zitten op mijn bureau. "Hij is wel veel bij zijn vader" Ik knikte.
"Hij is altijd eigenlijk bij zijn vader. Ik begrijp het, hij heeft hem nooit echt leren kennen en ze hebben veel bij te praten. Maar ik moet het gewoon van mijn borst hebben. Ik vertrouw die man niet" June keek me ernstig aan.
"Waarom niet?" "Ik vertrouw hem gewoon niet. Hij komt hier binnen, zonder enige reden, verklaring of wat dan ook. En hij blijft nog net niet aan Marc plakken. Ik word er gek van. Ik durf die man niet alleen in mijn appartement te laten, bang dat het dadelijk leeg is ofzo"
"Heb je hier nog nooit met Marc over gehad?" Ik schudde mijn hoofd. "Die man veegt nog net zijn kont af! Marc is eindelijk zo vrolijk dat hij zijn vader heeft, en ik wil niet de jaloerse verloofde zijn die deze relatie verpest" June knikte.
Ik zuchtte en leunde met mijn hoofd op mijn hand. "Kom, jij hebt een meidenavond nodig" Ze sprong van mijn bureau en pakte mijn jas. "Tijd om te gaan!"
Nadat we thuis hadden omgekleed gingen we eerst iets eten.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
"Ik heb het idee dat ik hem voor een keuze moet zetten. Ik of zijn vader. Maar dat kan ik niet doen" June haalde haar schouders op. "Waarom kan je dat niet doen?" "Ik kan dat mezelf niet aan doen" "Ben je bang dat hij zijn vader over jou kiest?" Ik knikte.
"Tuurlijk ben ik daar bang voor. Ik ben zijn verloofde, maar dat is zijn vader. Hij droomt al sinds hij een klein jongentje was van deze relatie met zijn vader. Hij is zo gelukkig met zijn vader. Maar ik wil ook niet egoïstisch zijn. Marc is niet alleen van mij"
"Nee, maar de tijd mag wel beter verdeeld worden" "We zijn eindelijk in een perfecte plek, maar ik heb het idee dat ik op dun ijs aan het leven ben. En dat het ijs ieder moment breekt, en dan begint het pas echt"
"Je moet het zeggen, voordat wereldoorlog drie uitbreekt" Ik knikte. "Ik hoop zo dat ik ongelijk heb en dat die man gewoon te vertrouwen is en dat ik mijn excuses moet aanbieden, ik hoop het zo voor Marc, maar dan moet ik snel een verandering in die man zien anders zie ik niet hoe die voorbij gaat."
"Hanna, je bent zijn verloofde! Je betekend duidelijk ook veel voor hem, en jij was er sinds jullie elkaar echt kennen, je bent er altijd geweest, die man niet" Ik knikte. "Dat weet ik, maar ik weet niet hoe die ooit beter kan worden. Er moet iets veranderen"
We liepen naar de nagelsalon en lieten onze nagels doen. Daar praatten we nog verder over Marc. Ik wilde mijn gedachtes ergens anders neer leggen, maar als we eenmaal ergens anders over hadden, moest ik het er toch uit gooien.
Ik had gewoon even een vriendin nodig waar ik alles tegen uit kon gooien. Alles eruit en geen gezeur. June begreep me. "Ga naar huis, praat met hem" Ik knikte en gaf haar een knuffel. "Bel me als het moet oké?" Ik knikte.
In het appartement was het stil. Ik ging aan het kookeiland zitten en zuchtte. Ik begon met opruimen en legde mijn spullen waar ze hoorde, tasje in de kast, autosleutels in het bakje bij de deur, alles om even bezig te zijn zonder aan Marc te denken. Toen er echt niks meer te doen was trok ik mijn laptop tevoorschijn en ging ik aan mijn verhoogde tafel voor het raam zitten.
Voorzichtig typte ik de naam van de vader van Marc in. Het voordeel van advocaat zijn was dat ik zo in iedereen's dossier kon. Een akelig pagina-aantal verscheen onder in de hoek.
Openbaar dronkenschap, beledigen ambtenaar in functie, verstoring van openbare orde, rijden onder invloed. Enkele jaren behandeld voor verslaving van alcohol maar niet op advies van doktoren gebleven.
De akeligste dingen kwamen voorbij. Hij had grote schulden op zijn rekening staan. Ik zuchtte diep. Ik hoopte zo op een lege witte pagina.
Marc kwam binnen. "Hey, jij ziet er depressief uit" Ik draaide me naar hem. "We moeten praten" Nerveus draaide ik de verlovingsring rond mijn vinger. "Oké?" Hij ging op de bank zitten.
"Ik vertrouw je vader niet. Je bent altijd bij hem de laatste tijd en ik vertrouw hem nog steeds niet, hij is hier nu al drie maanden, leeft in je oude appartement. Ik krijg geen vrije tijd meer met je. Ik heb hem opgezocht, zijn dossier..." "Je hebt wat?"
Ik slikte. "Marc ik wil niet tussen jullie relatie komen of jaloers lijken" "Ja dat ben je wel! Je kan er niet tegen dat je nu je tijd moet verdelen! Dat jij geen goede relatie met je ouders hebt, betekend niet dat ik dat niet mag hebben" IK knikte en slikte mijn tranen in.
"Ik hoop zo dat ik ongelijk heb, echt waar, maar ik kan dit niet aanzien" Marc stond op. "Dan ga!" Ik stond op. "Serieus?! Je zet mij eruit!" Hij ging met zijn handen door zijn haren. "Je bent niet te geloven! Je probeert me mijn vader af te pakken!"
De eerste traan vloog over mijn wang. "Nee, zie dat toch eens in dat dat niet zo is! Ik hou van je! En dit is hoe je mij behandeld! Je laat me gewoon vertrekken?!" "Hanna! Jij bent hier degene die ruzie zoekt" Ik pakte de autosleutels en mijn telefoon. "Je wil me zien vertrekken? Dan kijk maar goed!" Ik rende de deur uit en smeet die zo hard mogelijk dicht.
Ik rende naar de garage. Shit... verkeerde sleutels. Ik had de sleutels van Marc zijn sportauto... Ach, wat zal het mij ook een worst schelen. Ik stapte in de auto en reed hard de stad uit, weg van deze onzin!
