Four Years Later

Hoofdstuk 21

Marc stond voor het raam met zijn rug naar mij toe. Tranen stroomden over mijn wangen omdat hij niet tegen me praatte. Ik had hem net verteld dat ik dus blijkbaar zwanger was en dat ik ook het kind had verloren in het ongeluk.

Hij was direct opgestaan en ging voor het raam staan. Ik wilde uit dit bed opstaan en hem van achteren omhelzen en op zijn borst uithuilen. Maar ik kon niet opstaan en de afstand tussen ons leek met de seconde steeds groter te worden.

"Marc" Piepte ik. Hij bewoog niet. "Waarom had je niks gezegd?" Vroeg hij. "Ik wist het niet zeker, ik wilde je niet bang maken voor ik het zelf zeker wist" Hij draaide zich om. "Was het wel van mij?" Tranen stoomden over zijn wangen. "Ja!"

Hij leek opgelucht. "Jij bent de enigste geweest die ik in maanden heb gehad. Die stomme date, daar was ik vijf minuten om hem af te zeggen, maar te zorgen dat hij niks tegen Tiffany zei. Ik kom moeilijk nee zeggen, want ik kon er met geen enkele smoes onderuit komen, dat had ik geprobeerd! Maar ik kon niet zeggen dat ik al iemand anders zag"

Hij knikte en liep terug naar de stoel naast mijn bed. Maar hij ging niet zitten. "Ik was gewoon chagrijnig omdat ik dacht dat je ons niet serieus nam. Daphne vertelde namelijk vrolijk dat je eerder weg was gegaan omdat je een date had, dat kwam gewoon als een klap aan. Ik dacht echt dat je ons niet serieus nam en een ander had." Ik schudde huilend mijn ogen.

"Nee, ik wilde je dus bellen in de avond maar toen nam je al niet meer op" Hij ging zitten en legde zijn hoofd in zijn handen.

"Het spijt me" Ik schudde mijn hoofd. "Het is niet jouw schuld" Ik legde mijn hand op zijn hoofd. Hij keek op en pakte mijn hand tussen zijn handen. Er viel een grote stapel bakstenen van mijn schouders.

Ik werd moe en sloot mijn ogen. "Wil je dat ik ga?" Ik schudde mijn hoofd. "Blijf" Hij drukte een kus op mijn handen.

~*~

De verpleegster kwam binnen toen ik weer wakker werd. Marc was opeens uit de kamer verdwenen. "Hij is alleen naar de toilet" Zei ze glimlachend. Ik knikte. "Voel je je al beter?" Ik knikte. "Nog wat moe en beurs, maar het gaat wel" Ze knikte.

"Ik heb met de dokter overlegd, en hij vind dat je vanavond wel naar huis mag" Marc kwam binnen. "Je mag alleen niet alleen zijn, er moet iemand je helpen want je mag niet lang staan of veel lopen aangezien je rustig moet herstellen. Voorlopig dus ook niet werken" Ik zuchtte.

"Ik kom zo terug" Zei ze. Ik knikte en keek naar Marc. "Hanna, blijf bij mij slapen, je kan niet de hele dag alleen zijn. Ik moet dan wel werken, maar dan ben je niet alleen in de avond en de nacht. Bij mij hoef je ook niet die trap op als je even eten wil halen of naar je bed wil" Ik knikte.

"Dat is wel een goede keuze" Hij knikte.

"Kan je wel iets voor mij doen?" Hij knikte wederom. "Een nieuwe telefoon halen, ik betaal wel gewoon, maar deze doet niks meer, en ik kan echt niet zonder een telefoon" Hij lachte. "Is goed. Dan ga ik nu even, haal ik direct ook wat spullen bij je thuis op en dan ga ik nog even werken en bel me dan maar als ik je kan komen ophalen"

Ik knikte. Hij drukte een kus voorzichtig op mijn voorhoofd en stond op. Hij pakte mijn oude telefoon en ging weg.

De verpleegster kwam binnen. "Geregeld?" Ik knikte. "Er zijn wel twee mannen van de politie die nog even met je willen praten" Verbaasd keek ik op toen twee mannen in een uniform binnen kwamen.

"Hoe gaat het met je?" Ik haalde mijn schouders op. "Beter dan enkele uren geleden" De agenten knikten. "Wil je aangifte doen over de aanrijding?" Ik keek hen verbaasd aan. "Aangifte? Ik was degene die niet keek met oversteken" De man schudde zijn hoofd. "Het was groen voor jou."

De andere man kwam iets dichterbij. "We zijn van de veronderstelling dat deze automobilist je stond op te wachten want we hebben beveiligingsbeelden bekeken. Hij stond voor het gebouw waar je uitkwam te wachten en reed hard door rood om jou te kunnen onderscheppen" De automobilist gaf me een foto aan.

Ik bestudeerde de auto goed. Snel pakte ik de vaste lijn en belde ik de firma. "ik moet Tiffany spreken" Al snel werd ik doorverbonden. "Met..." "Tiffany, kijk in map 26 of 27 daar staat informatie over een van de verdachte in. Welke auto heeft die"

"Even kijken" Ik wachtte nerveus op een antwoord. "Het is een zwarte Mustang met brede banden en een kenteken 758-HGB" Ik slikte. "Dank je, ik laat je nog iets weten."

"Ik weet wie de bestuurder is. Hij is een verdachte in de moordzaak waar mijn cliënt ook in wordt verdacht..."