Four Years Later

Hoofdstuk 19

Na nog nacht doorwerken en gewoon een normale werkdag erachter aan was ik doodmoe. De nacht van te voren was ik ook al doorgewerkt, dus ik miste al twee nachten slaap. Ik pakte mijn spullen om naar huis te gaan en liep naar de lift. Marc kwam net aanlopen en stond ook te wachten op de lift.

Ik was te moe om een gesprek aan te gaan. Eindelijk was de lift er. Marc stapte in en drukte op het knopje. Ik leunde tegen de wand en deed mijn best niet in slaap te vallen. De reis in de lift was pijnlijk stil.

De deuren gingen open. Ik liep langzaam naar buiten en hield een taxi aan. "Hanna" Ik draaide me om en Marc stond met zijn handen in zijn zakken. "Niet nu" Ik wilde naar huis en ik wilde gaan slapen.

Ik stapte in de taxi en gaf mijn adres door. Ik gaf het geld en ging naar boven. Ik dumpte mijn tas en viel direct neer op mijn bed. Zonder eerst nog om te kleden, ging ik slapen.

~*~

De volgende morgen ging ik wat later naar het werk, dat kwam eigenlijk omdat ik geen wekker had gezet en dus me gewoon had verslapen.

Ik kwam binnen en Tiffany kwam net de lift in. "Ik ga weer naar Dean" Ik knikte. "Ik ga daar niet meer naar toe" Ze knikte. "Dan ga maar verder met achtergrondinformatie zoeken" Zei ze.

In de kantine zaten Xander en Marc samen aan een zaak te werken. Ik vulde snel mijn kop met koffie. "Hanna, je ziet er verschrikkelijk uit" Merkte Xander op. Ik zuchtte. "Ik weet het" Xander glimlachte. "Misschien moet je eerder gaan en wat yoga gaan doen" Ik slikte en voelde de ongemakkelijke sfeer groeien. "Liever niet"

Zuchtend viel ik in mijn bureaustoel en staarde naar de stapel mappen. Ik opende de bovenste map en las alles nog een keer. Ik had allang dit allemaal al gelezen en zat gewoon vast. Het lag er nu gewoon aan wat Dean nu allemaal aan Tiffany ging vertellen.

Eigenlijk kon ik nu niet zo veel doen. Ik ging achterover hangen en zuchtte. Ik zat eigenlijk niks te doen. Ik draaide me om in mijn stoel en staarde naar buiten.

Ik schrok op toen iemand op mijn deur klopte. Ik draaide me om en daar stond Xander. "Gaat het allemaal wel goed?" Ik haalde mijn schouders op. "De zaak loopt een beetje vast, maar het komt wel goed" Hij knikte. "En met jou?" Ik zuchtte. "Ik weet het niet, ben gewoon moe en heb veel aan mijn hoofd"

"Ga anders op het dak staan. Je kunt daar goed nadenken, frisse lucht en even geen mensen die je storen" Ik knikte. "Is goed" Ik stond op en ging met de trap naar boven. Ik leunde tegen het kleine muurtje op de rand van het gebouw en liet de wind door mijn haren gaan.

Na een uur naar een horizon te staan staren besloot ik naar huis te gaan, er was niks wat ik nu kon doen aan mijn zaak en thuis kon ik nog rustig bijslapen van mijn gebrek. Ik stuurde Tiffany een berichtje en ging toen snel weg.

~*~

De lift deuren gingen open. Ik was doodmoe en had thuis nog wat proberen te slapen maar dat was amper gelukt. Ik stond nu voor de deur van het appartement van Marc. Ik wilde me niet laten kennen en als eerste naar hem toe komen, maar aan de andere kant wilde ik dit uit mijn hoofd hebben.

Ik zuchtte en klopte een keer op de deur. Ik weet dat hij een week geleden een sleutel had gegeven, maar dit leek me niet het juiste moment om die te gebruiken. De deur ging open en Marc stond in een spijkerbroek en een t-shirt voor me.

"Kunnen we praten?" Vroeg ik voorzichtig. Hij knikte en stapte opzij. Een spanning hing gelijk in de lucht zodra ik voor hem langs liep. Ik ging ongemakkelijk op zijn bank zitten. Marc ging tegenover me zitten.

"Ik heb duidelijkheid nodig. Naar mijn gevoel ben je al drie dagen heel chagrijnig, dat kan versterkt worden door mijn slaaptekort, maar ik heb het idee dat ik iets fout heb gedaan. Je hebt meer stemmingswisselingen dan een zwangere vrouw vol hormonen!" Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Ik? Ik ben niet op een date geweest met iemand anders. De enige die hier lijkt op een zwangere vrouw vol hormonen ben jij!"

"Wat zei je?" Hij rolde met zijn ogen. Ik stond op en ging met mijn handen door mijn haren. "Ik moet gaan. Ik..." Ik trok de deur open en drukte duizendmaal op het knopje. "Hanna!"

Beneden rende ik het gebouw uit en rende ik terug naar mijn huis. Ik was net te laat, maar toen ik overstak zag ik opeens twee koplampen op me af komen...