Four Years Later

Hoofdstuk 89

June zat tegenover mij tijdens lunch. "Het verbaasd me dat je nog tijd hebt voor lunch want het aantal uren dat jij afgelopen twee weken hebt gemaakt is niet normaal meer." Ik knikte. "Anders kom ik niet meer toe aan mijn eigen zaken want het nieuwe kantoor zorgt voor veel vragen en die moet ik allemaal beantwoorden"

"Helpt het als ik vaker langskom en wat vragen van je rug neem" Ik knikte. "Als je daar tijd voor hebt, want ik snap dat jij het ook mega druk hebt"

"Hanna moet je niet thuis bij je vriend zijn?" Ik keek naar mijn bord.

"Het is over? Nu al?" Ik knikte. "Waarom?" "Hij zei dat hij me los liet zodat ik met Marc kan zijn want hij denkt dat Marc de ware is voor me" June trok haar wenkbrauwen op. "Heb je Marc al gesproken sinds het uit is met Jaden?"

"Nee, want ik weet niet wat ik moet zeggen. Hey, ik ben weer single dus laten we samen komen? Jaden komt om de dag wel langs om te vragen of ik nu eindelijk met hem heb gepraat." June lachte. "Nee vertel hem wat Jaden zei" "Dat heeft Jaden al gedaan" "Waarom is Marc dan nog niet naar jou toe gekomen?"

"Omdat ik de laatste keer dat ik Marc zag, liet ik een mega bom vallen. We zouden nu een kindje hebben als ik niet was weggerend. Waarom denk ik altijd, wat als ik niet was weggerend?" "Omdat je vaak wegrent als je een probleem hebt. En daardoor sta je je eigen geluk in de weg"

"Ik weet niet wat ik moet doen" "Ren voor één keer in je leven niet weg van je geluk en ren je geluk nou eens tegemoet. Bel Marc, ga naar hem toe en praat alles uit wat nog in de weg staat. Je staat je eigen geluk constant in de weg en inderdaad al je verhalen eindigen in wat als ik niet wegrent was, dus wat als je nou een keer je verhaal anders laat eindigen? Jezelf nou voor één keer geen drama bezorgd en jezelf nou eens gelukkig maakt?"

"Het is zo vervelend als je gelijk hebt" Ze glimlachte en vroeg de ober om de rekening. "Waarom zit je hier dan nog? Niemand houdt je tegen, alleen jij houdt je tegen" Ik zuchtte en stond op. "Ik hou van je, wil je dan vanmiddag even voor me invallen en mensen op het werk hun vragen beantwoorden" Ze knikte. "Maar dan kan het maar beter wel goed komen tussen jullie"

Ik hield een taxi aan en ging naar het oude kantoor. De bomen raasden voorbij en ik zag alleen maar gelukkige mensen op mijn weg. Het was druk in de stad en het leek wel eeuwen te duren voordat de taxi eindelijk voor het grote glazen gebouw stopte en ik af kon rekenen.

De lift werkte ook al niet mee en ging drie keer zo langzaam als normaal voor mijn gevoel. Op de afdeling liep ik direct door naar het kantoor van Marc. Hij stond bij het raam een document te lezen. Ik liep naar binnen en pakte het document uit zijn arm en drukte mijn lippen op zijn mond.

"Hanna..." Ik liep hem los. "Ik wil niet meer wegrennen, maar ik kan dat niet alleen. Ik wil dat je bij me blijft dat je me vertelt bij je te blijven en me komt halen als ik weg probeer te rennen want dat is wat ik constant doe. Ik ren weg en ik wil niet langer mijn eigen geluk in de weg staan. Alsjeblieft Marc, blijf bij me?"

"Ik was bang dat je niet meer zou komen. Ik wilde het jouw keuze laten zijn" "Ik weet niet hoe we dit gaan aanpakken... Maar ik wil het proberen" Marc knikte. "Oké, ik heb zo een zitting, maar daarna ben ik vrij" "June heeft voor de rest van de middag mijn kantoor overgenomen zodat vervelende mensen haar vragen kunnen stellen." Marc lachte. "Ga dan naar huis en kies uit je duizend kleren een outfit en dan gaan we straks uiteten" Ik knikte.

"Dat klinkt als een deal"

Ik drukte een kus op zijn wang en liep naar buiten. In plaats van mijn kast af te zoeken besloot ik mijn vrije middag te zoeken naar een nieuwe outfit zodat ik mijn nieuwe start nieuw kon beginnen. Ik ging mijn best doen om een betere versie van mezelf te worden. Het werd toch hoogstens tijd dat ik een keer een dramaloos leven kreeg.