Four Years Later

Hoofdstuk 10

We liepen de supermarkt rond terwijl we spullen voor het avondeten zochten. Eigenlijk klopt dat niet. Ik zat voorop het karretje terwijl Marc rond reed en spullen voor het avondeten zocht. Dat klopte wel. 

"Nu lijkt het net of we normale mensen zijn die boodschappen doen" Zei ik. Hij lachte. "Normaal?" "Nou ja, redelijk. Aan ons leven is ook niet veel normaal. Ik werk 60 uur, terwijl mijn vrienden 20 uur werken en uitgaan" 

"Daar heb je gelijk in." We gingen de laatste gang in. Ik rende naar het vriesvak en haalde een grote bak ijs tevoorschijn. Marc schudde zijn hoofd. "Je bent echt net een klein kind" Ik haalde mijn schouders op. "En ik vind het leuk" Zei ik. Ik stak mijn tong uit en zette de bak in het karretje en ging nu als een normaal persoon naast het karretje lopen. 

"Heb je alles?" Vroeg ik terwijl ik de verzameling van boodschappen bekeek. Hij knikte. We liepen naar de kassa. Ik wilde betalen, aangezien hij voor mij al eten ging maken maar Marc weigerde. Met de boodschappen in papieren tassen liepen we terug naar mijn appartement. 

We parkeerde de tassen op het aanrecht. Ik haalde twee wijnglazen tevoorschijn en vulde die van mij met witte wijn. Ik ging op het aanrecht zitten en keek toe hoe Marc alles begon uit te pakken. "Waar staan je pannen?" Ik wees alles aan wat hij nodig had en keek daarna toe hoe hij aan de gang ging. 

"Waar heb je zo leren koken?" Hij haalde zijn schouders op. "Ik heb niet heel mijn leven in een stad gewoond. Ik woonde in een klein dorpje in het midden van Amerika waar nog nooit iemand over heeft gehoord. Het was vroeger mijn moeder, Hailey en ik. Iedere avond kookten we met zijn drieën en bijna altijd probeerden we iets nieuws. Recepten die een succes waren schreven we op. En iedere avond werden er steeds gekkere dingen gemaakt, maar ze bleken vaak wel lekker" 

Ik knikte. "En je vader?" Hij haalde zijn schouders op. "Die is er vandoor gegaan toen ik nog maar een klein jongetje was. Hailey was nog niet geboren, mijn moeder was pas net in verwachting" 

"Het spijt me, dat wist ik niet" "Maakt niet uit, ik mis hem niet" Ik knikte. "En je moeder woont nog steeds in het dorpje?" "In hetzelfde huis" Ik glimlachte. "Zat Hailey hier op school?" Hij knikte. "Ze studeerde in Brooklyn, op de art academie.

Het was even stil. Het enige geluid kwam uit te pannen die rustig op het vuur stonden. "En jij?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik woonde tot mijn zesde in Seattle, daarna heb ik tot het eind van de lagere school in Los Angeles gewoond, toen heb ik vier jaar in New York gewoon, weer een jaar Los Angeles en daarna Boston voor mijn studie en nu woon ik weer in New York, dus ik ben opgegroeid in grote steden" 

"Waarom zo vaak verhuisd?" "Mijn ouders zijn de eigenaars van het Valencia hotel, en die zitten over heel America verspreid" Hij knikte. "Lijkt me leuk, in een hotel wonen" ik schudde mijn hoofd. "Ouders waren zelden thuis, tot het wat minder met me ging. Ik had wel een goede band met mijn broer maar ik ben meer opgevoed door nanny's" 

"Minder met je ging?" Ik knikte. "Toen mijn relatie met Dean langzaam tegen een einde liep stopte ik met dansen, ik zonderde me af van iedereen, at bijna niks meer en spijbelde veel zodat niemand vragen kon stellen aan mij" 

"Was je relatie met Dean zo slecht?" "Hij was geen goede vriend, alleen in het begin. Hij werd daarna bezitterig, te beschermend, was er nooit. Drugs kwamen steeds vaker voor. Uiteindelijk heb ik er eindelijk een punt achter durven te zetten" 

"Dat is vast moeilijk geweest?" Ik haalde mijn schouders op. "Het moeilijkste was denk ik dat ik alles voor mezelf hield. Mijn ouders wisten alleen dingen die ze via de politie moesten horen, de rest weten ze niet." 

"Politie?!" Ik knikte. "Op een gegeven moment kon Dean drugs af en toe niet afleveren, of was hij zo druk dat ik iets af moest geven. Ik was net 16 dus kreeg  geen strafblad maar mijn ouders werden wel gebeld" 

Ik nam een slok van mijn wijn. "Ik heb nooit echt een fijne jeugd gehad. Wel leuk met mijn broer, maar de leuke gezinssituatie heb ik nooit gehad. We gingen zelden nog op vakantie's of dingen doen met zijn vieren" 

"Je vertrouwt mensen niet snel. hè?" Ik schudde mijn hoofd. "Is wel makkelijk met werk. Ik geloof niet zomaar iemand zijn verklaring en moet het dan perse tot de bodem uitzoeken" 

Marc leunde tegen het aanrecht. "Vind je het zwaar over je verleden praten?" Ik knikte. "Vooral over mijn relatie met Dean. Ik schaam me er zelfs een beetje voor. Maar ik ben gewoon bang voor wat mensen van mij denken" Hij knikte en ging voor me staan. 

"Maak je geen zorgen. Je hoeft niet bang te zijn voor wat ik denk, dat zijn alleen positieve dingen" Ik glimlachte. Hij pakte mijn hand en keek me toen recht in mijn ogen aan. "Hanna..."