{ Deel 3 van de MBBF }
Hanna haar leven is de afgelopen jaren een hoop veranderd. Ze heeft vrienden verloren en nieuwe vrienden leren kennen. Ze heeft ontdekt wat liefde was en welke problemen een relatie met zich meebrengt. Ze heeft pijn en verdrie...
Marc en ik zaten tijdens het ontbijt in de keuken van het penthouse in stilte tegenover elkaar. "Je had gelijk" Ik keek niet op en at nog een hap van mijn broodje. "Je had gelijk. Ik was toen geen deel van je leven, wat je toen hebt gedaan maakt niet uit. Als jij zegt dat je niet verliefd bent op Jaden moet ik je geloven. Je bent mijn verloofde dus je hebt honderd procent gelijk"
Ik keek op maar hield nog steeds mijn mond dicht. "Je was gisteren zo close met Jaden en Jaimy maakte gebruik van het moment om dat te zeggen. Ik wist dat je close bent met Jaden, dat wist ik maar toch geloofde ik het." Ik knikte.
"Ik begrijp je. Ik wil gewoon weten waarom Jaimy dat zegt, want ik heb gewoon verteld dat ik verloofd ben met jou, ik heb duidelijk gezegd dat ik verliefd ben op jou en niet op Jaden verliefd ben." Hij knikte. "Het spijt me"
Ik stond op en liep naar hem toe en ging op zijn schoot zitten. "Het is al goed." Ik leunde tegen hem aan. "Ik wil aan haar vragen waarom ze dat heeft gezegd, maar ik ben bang dat er dan een ruzie komt en ik heb geen zin in drama, mijn leven is al dramatisch genoeg" Marc glimlachte en drukte een kus op mijn wang.
"Laten we dan vandaag gewoon iets met zijn tweeën gaan doen vandaag" Ik knikte. "Dan ga ik wel eerst even douchen"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Samen met Marc liep ik door de stad en gingen we een klein beetje shoppen en daarna even terrassen. Samen keken we naar het strand. "Ik zou hier wel kunnen wonen" Zei Marc. Ik knikte. "Ik ook, de zee, het strand en de zon" "Net wat New York mist" Ik knikte en lachte.
"Als je moest kiezen, New York of LA?" Ik haalde mijn schouders op. "New York heeft iets wat Los Angeles niet heeft, maar New York heeft de stranden en zo niet en het is wat minder weer. Ik zou niet kunnen kiezen. Ik ga wel voor een half jaar New York en daarna een half jaar LA" Hij lachte.
"Jij hebt keuze problemen." "Niet altijd" Ik drukte mijn lippen op zijn mond en glimlachte. "Het is fijn om even alleen te zijn" Ik knikte. Marc sloeg zijn arm om me heen en trok me tegen hem aan. "We moeten er vaker gewoon even met zijn tweeën tussenuit, gewoon in de weekenden, dus wees geen bang, je mist geen werk" Ik lachte en knikte. "Klinkt als een afspraak"
"Over werk gesproken..." "Hanna, vakantie." Ik rolde met mijn ogen. "Ik wordt senior partner als we terug zijn. June heeft me dat verteld voor we op vakantie gingen maar ik was het vergeten te vertellen"
"Senior partner?" Ik knikte. "Inderdaad" Hij drukte een kus op mijn lippen. "Ik wist dat het eraan zat te komen, ik en June hadden het er al over gehad, maar zij mocht het vertellen" "Ik dacht ik verras je hiermee..."
"Han, ik ben managing partner, natuurlijk wist ik dit. June maakt geen beslissingen zonder mij. Maar zij mocht deze vertellen omdat het anders leek dat ik je promotie gaf omdat we samen zijn" Ik knikte. "Dat is ook weer zo"
"Dan moet je ook een eigen stagiaire aannemen, die helpen met zaken, naast je eigen zaken. Natuurlijk kun je ze ook dingen voor jou laten doen zoals helpen met je zaak, maar dat zou ik pas doen als ze zich al een deel hebben bewezen." Ik knikte.
"Ik weet hoe het werkt, ik was twee jaar geleden die stagiaire." Hij lachte. "In twee jaar ben je gewoon al zo ver gekomen, dat is geweldig. Ik ben trots op je" Ik glimlachte en sloot mijn ogen en genoot van de zon. "Zullen we een wandeling over het strand maken?" Ik knikte.
We liepen naar het zand toe, daar trokken we onze schoenen uit. In de ene hand hield ik mijn schoenen en mijn jasje en met mijn andere hand hield ik Marc zijn hand vast. "Ik ben blij dat het nu goed gaat tussen ons" Zei Marc.
"Kijk, we hebben wel eens ruzie, maar een relatie zonder ruzie's is een relatie met veel geheimen. Een ruzie maakt een relatie juist gezonder. We zijn niet perfect" Hij glimlachte. "Mooi gezegd" Ik lachte. "Ik weet het"
We liepen met zijn tweeën over het zand. "Laten we vanavond uit eten gaan en dan gewoon de rest van de avond gezellig samen op de bank liggen. Even geen drama, hoef je Jaimy ook niet te zien" Ik knikte en legde mijn hoofd tegen zijn schouder.
We liepen langzaam terug richting het hotel en gingen aan het water naar een restaurantje toe. De ober kwam direct naar ons toe. "Wat willen jullie drinken?" Vroeg hij terwijl hij de menukaarten neerlegde.
"Doe mij maar een rosé" Hij knikte en keek naar Marc. "Doe mij maar een witte wijn" De ober knikte en liep weg.
"Ga je tegen Jaden vertellen wat Jaimy heeft gezegd" Ik knikte. "Maar niet tot het einde van de vakantie of wanneer we terug zijn. Ik hoef geen drama of ruzies, niet waar de rest bij is.Ik heb haar gevraagd waar ze mee zat aan de telefoon en toen kon ze dat ook tegen me zeggen, en niet achter mijn rug tegen jou"
Marc knikte. "Het lijkt alsof ze ons uit elkaar wilde drijven, maar dat is stom, want daardoor maakt ze het zichzelf moeilijker" Ik knikte. "Dat dacht ik dus ook" Hij zuchtte. "Ach, laten we gewoon genieten van dit samen, niemand kan meer tussen ons komen." "Daar ben ik het mee eens"
