Four Years Later

Hoofdstuk 6

Het was tijd voor de rechtszaak. Ik had mijn back-up plan al helemaal in mijn hoofd zitten, hopelijk hoefde ik hem niet te gebruiken.

De hele nacht en ochtend was ik met Marc op kantoor gebleven om ons perfect voor te bereiden. Nu was het echt zo ver en stonden we voor de rechtszaal. Ik haalde diep adem en liep naar binnen. In de banken zaten Damian en de drie mensen die ook slachtoffer van Dean waren geworden. In de voorste bank zat Jaden, hij wilde weten of het me nu was gelukt, en of de zaak echt zo moeilijk was.

Hij wist nog niet dat Dean dadelijk binnen zou lopen en tegenover me moest gaan zitten. De zaal begon steeds voller te raken met pers die wilde aanschouwen wat er ging gebeuren.

Ik was best nerveus en dat was ik eigenlijk nooit voor een rechtszaak. Ook June en de helft van de firma was komen kijken. Het was echt een grote zaak en het kon goed uitlopen op een verlies wat niet goed zou zijn voor onze naam.

Marc leek redelijk rustig onder de zenuwen. Of hij was top in het verstoppen van zijn gevoelens of hij was gewoon niet nerveus. Waarschijnlijk zag je het aan mij ook niet. Ik ging geconcentreerd nog een keer door mijn aantekeningen. In mijn tas stak mijn back-up mogelijk uit.

Marc zou het woord gaan voeren en ik zou bijspringen als Marc vast zou lopen.

Eindelijk gingen de deuren open en kwam de advocaat van Dean eerst binnen, gevolgd door Dean zelf. Hij was geen spat veranderd en leek nog steeds de jongen die ik ooit goed kende. Hij ging zitten en keek de zaal rond. Eerst zag hij mij zitten. Hij keek me lang aan. Ik deed net of ik hem niet zag.

"Laat niet met je sollen" Siste Marc. Ik knikte. "Komt goed, die tijd is voorbij" Ik ging rechtop zitten en hief mijn kin op. Jaden boog naar mij toe. "Je had niet gezegd dat dit heel interessant ging worden" Ik glimlachte naar hem.

Dean had zijn blik nu gericht op Damian die een paar banken achter Jaden zat. Hij keek nerveus voor zich uit. Waarschijnlijk had hij ook wel door dat dit nog wel interessant kon worden voor hem, of beter gezegd, voor zijn vrijheid.

De rechter en de jury kwamen binnen en gingen zitten. Ik bekeek de jury goed. Ik had geleerd hoe je de jury in kon schatten. Of ze meer van de harde vragen waren achter elkaar of meer van de rustigere aanpak. Of je ze makkelijk kon in pappen in een slotpleidooi of dat ze al snel hun mening klaar hadden staan.

"Orde in de zaal. We zijn hier vandaag bij elkaar gekomen voor de heropening van de zaak van Dean versus Hailey. Zijn alle partijen aanwezig?" Marc en de advocaat van Dean bevestigden hun aanwezigheid.

De rechter begon eerst alle feiten uit de vorige rechtszaak voor te lezen. "Wat was de reden voor nieuwe rechtszaak?" Vroeg ze aan Marc. "We zijn achter nieuwe feiten gekomen waardoor we beter de schuld kunnen bewijzen van de moord op Hailey." De rechter knikte.

"U mag beginnen"

Marc begon met het openen door wat over Hailey te vertellen. Ik wist heel goed dat hij alleen maar de jury probeerde in te palmen door Hailey als een lief onschuldig meisje neer te zetten.

Daarna was het de beurt van onze gevonden getuigen.

Na drie kwartier was de jury nog niet overtuigd. Marc raakte volgens mij hoop kwijt. De rechter keek de zaal rond. "Als u niks meer toe te voegen heeft, sluit ik deze rechtszaak met mijn oordeel" Het zag er niet goed uit voor ons.

"Marc, laat mij, alsjeblieft" Hij knikte.

"Ik heb eigenlijk nog iets, edelachtbare." Ze knikte. "Verspil alsjeblieft mijn tijd niet" Zei de advocaat van Dean. "Ik hou het kort" Hij haalde zijn schouders op. "Ik roep Dean op als mijn getuigen" Marc keek me verbaasd aan.

Dean ging zitten en zwoor dat hij de waarheid zou vertellen. Tegen mij kon hij toch niet liegen want dat had ik direct door. Ik pakte een paar papieren uit mijn tas. Mijn back-up plan.

"Dean, hou jij afschriften bij van je ingekochte drugs, aan wie je ze verkoopt, je winst opschrijft of iets over je drugs. Ow mag je ik je herinneren dat je de waarheid moet vertellen" Hij haalde zijn schouders op. "Nee die heb ik niet, dat heb ik al gezegd"

Ik knikte. "Kun je mij vertellen wat er op dit blaadje is?" Ik legde een blaadje voor hem neer. "Dit is een afschrift, hoe kom je hieraan?" Ik haalde mijn schouders op. "Komt het je bekend voor dan?" Hij zuchtte. "Hoe kom je hieraan?" Ik gaf een kopie aan Marc, de advocaat van Dean en de rechter.

"Dit is een afschrift van de drugs die je aan Hailey hebt verkocht, of niet?" Dean zuchtte. "Antwoord?" Vroeg de rechter. "Ja dat klopt" Zei Dean. "Maar net zei je dat je geen afschriften bij hield?" Deed ik nep-verbaasd.

Hij zuchtte. "Hoe kom je hieraan? Niemand kan daarbij" De advocaat van Dean stond op. "Dit is meineed! Ze heeft geen rechtelijke verklaring over hoe ze aan dit bewijs komt, dan is het niet toelaatbaar"

Ik lachte. "Ik haalde nog een papiertje en een zakje uit mijn tas. "Hier is mijn toelatingsbewijs voor deze afschrift" Ik gaf die aan de rechter. "Dean, kun je mij vertellen wat er in dit zakje zit"

Ik legde het voor hem neer en hij keek me nijdig aan toen hij een sleutel uit het zakje haalde. Ik hief mijn kin op.

"Wat staat er op de hanger?" "De sleutel van mijn huis en mijn hart. Je bent altijd welkom, liefs Dean" Ik knikte. "Komt het je bekend voor?" Hij keek naar zijn advocaat. "Edelachtbare, dit kan niet" De rechter wees zijn verzoek af en keek naar Dean.

"Die heb ik je enkele jaren geleden gegeven toen we samen waren" Ik knikte. "De sleutel van je huis, ik was altijd welkom, dus ik had gewoon toegang van je gekregen, en zo kon ik bij dat afschrift"

Hij schudde zijn hoofd. "Maar hij zit in een kluis" Ik liep terug richting mijn stoel. "Moet je de combinatie maar niet mijn verjaardag maken" Dean haalde diep adem. De mensen in de zaal keken geschrokken naar elkaar. Marc en June keken me ook verbaasd aan.

"Orde! Een korte pauze van vijf minuten, ik zal straks mijn oordeel geven" De rechter sloot de rechtszaal. Opgelucht ging ik op mijn stoel zitten en haalde diep adem. Marc draaide naar me toe. "Hoe lang had je al toegang tot die papieren" Ik schudde mijn hoofd dat ik geen zin had om antwoord te geven. "Ik wilde het eerst proberen zonder"

~*~

"Ik heb overlegd en we zijn er unaniem over uitgekomen. Dean wordt schuldig gevonden op de moord van Hailey en krijgt levenslang voor de moord, daar komen nog twaalf jaar boven op voor drugshandel en 4 jaar voor het verborgen houden van de waarheid onder ede. Hierbij beslis ik dat de mogelijkheid naar hoger beroep is uitgesloten en dat ook een verkorting van zijn straf door goed gedrag is uitgesloten. Dean wordt gezien als een gevaar voor de maatschappij en zal dus niet meer op straat komen" Ik haalde opgelucht adem.

Dean werd meteen in hechtenis genomen. Marc stond op en gaf me een knuffel. Ik glimlachte en pakte mijn tas. "Ik deed enkel mijn werk" Ik gaf Jaden nog een knuffel en ging toen naar huis.