Four Years Later

Hoofdstuk 69

Ik liep de firma in en liep richting mijn kantoor. Ik viel in mijn stoel en keek naar buiten toe. "Ik dacht dat je vanavond op tijd naar bed ging?" IK draaide me naar de deur en zag Marc staan. Ik haalde mijn schouders op.

"Mijn avond liep... Wat anders..." Ik brak uit in huilen. Marc liep snel naar mij toe, trok me uit mijn stoel en sloeg zijn armen om mij heen. "Wat is er gebeurd?"

Ik huilde eerst een keer goed uit. "Patrick..." Verder kwam ik niet voor er een nieuwe tsunami over mijn wangen vloog.

"Vier jaar praat de eikel niet tegen me, en vandaag trouwt hij die slet" Marc keek me aan. "Waarom heb je dat niet verteld?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik dacht dat het me niet zou schelen. Ik wilde gewoon thuis zijn maar ik wilde je niet storen met je werk om het te zeggen. Ik heb hem vier jaar niet gesproken, om hem gehuild of hem überhaupt gezien"

"Wat is er vanavond gebeurd?"

Ik legde uit wat er in de club was gebeurd, wat er was gezegd en hoe het uiteindelijk was afgelopen. "Lieverd, je had me moeten bellen, of het vanmiddag al moeten zeggen" "Nee, je moet aan die zaak werken, nu hou ik je ook al van je werk..."

"Hanna, ik heb liever dat ik een zaak verlies dan dat ik er niet voor je ben, dat weet je." Ik zuchtte.

"Wil je dat ik je naar huis breng?" Vroeg hij na een stilte. Ik schudde mijn hoofd. "Ga maar verder met je zaak" "Ik wil je niet alleen laten, wil je me anders helpen? Dan denk je er tenminste niet meer aan" Ik knikte en drukte mijn lippen op zijn mond.

"Ik weet niet wat ik zonder je moest" Marc lachte. "Je naam op een andere manier veranderen" Ik lachte ook. "Je bent een eikel" Hij sloeg zijn arm om mijn middel en liep met me mee naar zijn kantoor.

~*~

De volgende ochtend waren we alleen snel voor een douche naar huis gegaan en daarna gingen we weer aan het werk. Ik zat op mijn kantoor en werkte weer aan mijn eigen zaak terwijl Marc naar zijn schikking ging in een ander filiaal.

"Hanna er staat iemand voor je in de wachtkamer. Hij zegt dat hij je broer is, kan ik hem doorsturen?" Klonk de stem van Daphne. Ik keek op. "Mijn broer? Stuur maar door"

Patrick kwam mijn kantoor in en keek even naar mijn naambordje. "Senior Partner" las hij. "Ik zei toch dat er veel was veranderd." Mompelde ik chagrijnig.

"Je had gelijk" Ik keek verbaasd op. "Kom je nou al je echtscheiding aanvragen?" Hij zuchtte. "Ga je Sabrina ooit accepteren?" Ik trok een bedenkelijk gezicht. "Uhmmm... Nee" Hij knikte. "Ik wil je dol graag terug in mijn leven, maar niet als je Sabrina niet accepteert."

"In dat geval, ik zal je de uitgang wijzen" Ik stond op. "Hanna... Ik weet dat je pap en mam steeds meer haat, maar wat je gister zei over een Taylor zijn, dat deed pijn" Ik haalde mijn schouders op. "Ooit gaf ik iets om je gevoelens, die probeerde ik toen ook te beschermen, maar nu kan het me geen moet meer schelen, je kan kiezen. Sabrina of ik"

Hij stond op. "Hanna je kan me niet laten kiezen tussen mijn vrouw en mijn zusje" Ik schudde mijn hoofd. "Dat doe ik nu anders toch" "Ik laat jou toch ook niet kiezen tussen je verloofde en je broer"

"Maakt niet uit, die keuze heb ik namelijk zo gemaakt" Patrick schudde zijn hoofd. "Ik weet niet eens wie je verloofde is." "Dat hoeft ook niet, we zijn geen vrienden en zoals ik gister al zei, we zijn ook geen familie meer"

Ik liep naar de deur. "Je hebt drie keuzes, keuze één is binnen tien seconde mijn kantoor uit zijn, en naar je slet gaan, keuze twee is dat je mijn kantoor verlaat binnen tien seconde, doe je dat niet dan laat ik de bewaking je weg slepen, of keuze nummer drie, je blijft in mijn kantoor, vraagt een echtscheiding aan en misschien laat ik je dan mijn verloofde ontmoeten"

Patrick stond op. "Je bent onmogelijk om tegen te praten" Hij liep langs me af. "Ik snap niet dat je zo harteloos kan zijn" Ik haalde mijn schouders op. "Ik ben niet harteloos, ik heb gewoon geen gevoelens meer voor je" Marc kwam aanlopen en kwam naast me staan.

"Wie is dit?" Vroeg Marc. "Niemand, hij ging net weg" Patrick schudde zijn hoofd. "Ik snap niet hoe je verloofd kunt zijn, je bent echt harteloos" Marc zijn wenkbrauw schoot omhoog. "Pardon? Laat me raden, jij bent de broer die met een slet is getrouwd die nu waarschijnlijk met een ander in bed ligt en waar Hanna je allang voor had gewaarschuwd" Ik lachte zachtjes.

"En jij bent?" Marc stak zijn hand vrolijk uit. "Marc, ik ben de verloofde" Patrick zijn mond viel open. Ik keek hem lang aan. "Je tien seconde zijn voorbij dus je hebt nog maar twee keuzes" Patrick schudde zijn hoofd. "Hanna... Je bent echt... Niet te geloven" Hij liep weg met zijn handen in zijn zakken.

Ik keek naar Marc die zijn hand om mijn middel legde. "Gaat het?" Ik knikte. "Dat voelde een stuk beter" Marc lachte. "Ik voel me ook een stuk beter, ik denk alleen dat hij me niet mag" Ik haalde mijn schouders op. "Dat maakt me dus niks uit" Ik drukte mijn lippen lang op zijn mond. "Dank je" Fluisterde ik zacht.