Four Years Later

Hoofdstuk 95

A year later

Ik ging langzaam met mijn hand over het witte jurkje. Vandaag was het tijd om terug te gaan naar de middelbare school. We hadden een reünie. Ik trok mijn strakke jurkje aan en keek in de spiegel. Twijfelend staarde ik naar mijn outfit. Ik deed nog snel een los vestje over het jurkje en keurde mijn outfit goed. 

Ik ging met de stijltang door mijn blonde haren en deed mijn make-up op. Ik deed nog snel mijn hakken aan en keek nog een laatste keer in de spiegel voor ik naar beneden liep. 

Jaden zat in de woonkamer met Marc te kletsen. "Ik ben klaar om te gaan" Jaden knikte en stond op. "Mijn auto staat voor de deur" Ik rolde met mijn ogen. "Jaden, ik ben zwanger, geen invalide" Hij lachte. "Ik zal het onthouden" 

Ik stapte in de auto en keek toe hoe Jaden naar onze oude middelbare school reed. Ik zuchtte en keek naar de weg. "Nooit verwacht dat ik ooit hier terug naar toe zou gaan" Jaden schudde zijn hoofd. "Jij en ik beide" 

We stapten uit en liepen naar binnen. De weg naar de gymzaal was versierd. We liepen naar binnen en iedereen was aan het verzamelen op de tribune's. Tess zwaaide vrolijk toen ik binnen kwam. Iedereen van de oude groep zat er bij. Sabrina was er alleen niet, maar niet dat we die misten. 

Ik ging zitten en zuchtte. "Raar om te zien dat we zo ver zijn gekomen sinds de laatste keer dat we hier waren" Zei Patrick. Ik knikte. "Dat is zeker waar" De directeur kwam binnen, nog even dik en kaal als vijf jaar geleden toen ik heb voor het laatst had gezien. Ik was misschien geen leerling in mijn eindjaar hier, maar ik heb grotendeels van mijn schooltijd hier doorgebracht. 

Ik keek naar mijn vrienden en glimlachte. Mensen over de hele tribune waren vervreemd van elkaar. Enkele waren vrienden gebleven maar er was eigenlijk geen enkele vriendengroep die bij elkaar was gebleven zoals de vriendengroep die ik heb.

"Dames en heren, mag ik jullie aandacht? Jullie zijn nog even luidruchtig als ik me kan herinneren" De tribune lachte en liet daarna de directeur zijn speech doen. 

"We hebben allemaal een hoop meegemaakt sinds we voor het laatst hier samen waren. Voor sommige is het nog maar een jaar geleden en voor sommige hier al tien jaar dat we elkaar hebben gezien. Jullie zijn gegroeid en hebben een carrière gemaakt, een gezin gestart. Het is goed om te zien dat jullie toch nog goed zijn opgedroogd" 

Hij haalde even adem en keek de ruimte rond. "Ik zal eerlijk zijn, ik had nier verwacht dat sommige zouden groeien zoals ze nu hebben bewezen. Ik heb net al een paar leerlingen gesproken die eerlijk toegaven dat ze misschien wat meer lessen hadden willen volgen, beter hun best hadden gedaan of zelfs het allemaal nog opnieuw zouden willen doen" 

"Helaas zie ik natuurlijk niet iedereen hier. Over de afgelopen jaren hebben jullie allen niet alleen succes en geluk leren kennen, maar ook verdriet en pijn. Hoe vervelend en naar het ook is, vandaag kunnen al 15 mensen hier niet aanwezig zijn omdat ze te vroeg zijn overleden. Voor deze mensen, die te jong zijn gestorven, die hier hadden moeten zijn, wil ik een minuut stilte..."

~*~

"Ondanks dat we geweldige mensen hebben verloren, hebben we ook ervoor gezorgd dat we een aantal geweldige mensen hebben kunnen opleiden tot de volwassene die ze nu zijn. Toen ik mijn speech ging voorbereiden ging ik langs een lijst met beroepen. Iedereen heeft zijn beroep en functie aangegeven. Ondanks dat sommige nog niet zijn waar ze willen zijn, ben ik trots op de tien klassen die ik nu voor me heb." 

"Sommige hebben het gemaakt voor het leven in de baan van hun dromen. Andere zijn een richting opgegaan waarvan niemand had verwacht dat ze op zouden gaan, ze verbaasden henzelf. Ieder jaar zie ik potentie door die deuren komen en zie ik ook clowns binnen komen, en het is goed om te zien dat beide het hier hebben gered. Ik hou het kort vanaf hier. Ik wil jullie nog een goede avond wensen, en ik spreek sommige dadelijk nog even" 

Iedereen stond op en liep naar grote tafels waar we gingen zitten. De directeur kwam naar onze tafel. "Het is alsof ik vijf jaar terug de tijd in ga als ik jullie samen zie dollen" We lachten. "Ik ben trots op jullie. Ieder heeft het gered uit deze groep en jullie zijn zelfs nog hechter dan op de middelbare school" 

"Hanna, ik moet eerlijk zijn vandaag. Ik had niet verwacht dat je je droom waar zou kunnen maken. In het begin zeker, daarna viel je een beetje van de wagen en zag ik je met moeite meekomen. Je zat niet met je hoofd op school. Maar toen ik je naam zag staan op de lijst met beroepen verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Je bent nu al op de top." 

"Ik heb hard gewerkt om te komen waar ik ben" Jaden lachte. "Ze overdrijft niet. Ze werkt 60 uur per week, soms nachten doorwerken en zelfs weekenden. Ze ging niet eens op vakantie in het begin van haar carrière." Ik lachte. 

"Nu zal je toch wel minder werken? Met een baby op komst?" Ik keek de directeur gekwetst aan. "Baby?" Hij keek me verbaasd aan. "Ja, ik bedoel... ik... ehmm..." Ik begon hard te lachen. "Ik kon het niet laten. Sorry. Nee, zelfs met een baby op komst werk ik door" Hij schudde zijn hoofd. "Deed je dat maar toen je nog hier op school zat. Je moet wel tijd maken voor de leuke dingen. Zie je de vader nog wel eens? Want zijn jullie?" Hij wees van mij naar Jaden. 

Jaden schudde zijn hoofd. "Ik word de peetvader. De echte vader is haar collega dus die ziet ze vaak. Ondertussen heb ik een andere vriendin." De directeur knikte. "Niet van hier?" "Ze woont wel in New York, ze heet June" De directeur glimlachte. 

"En de rest van jullie? Getrouwde? Ouders?" Hij keek de tafel onderzoekend rond. "Ik ben twee maanden zwanger" Zei Tess. Ik glimlachte. "Wij gaan over een maand trouwen" Zei Megan die met een schuin oog naar Greg keek. De directeur knikte. "Jullie verdienen het, het ga je goed in het leven!" 

heyyy

morgen is het laatste hoofdstuk van four years later al weer. Ook zal ik morgen het eerste hoofdstuk van mijn nieuwe boek erop zetten, maar meer daar over morgen x