Four Years Later

Hoofdstuk 27

Maandag op het werk zat ik samen met Marc in de kantine te praten over welke auto ik moest kopen. Ik wilde een nieuwe auto kopen maar ik had absoluut geen verstand van auto's dus vroeg ik Marc of hij enig idee had welke auto ik moest kopen.

"Hanna, Marc" Zei Xander als wijze van een begroeting. Ik glimlachte kort en ging toen weer verder met het gesprek. "Ik denk dat je naar Rodger moet gaan, hij zal beledigd zijn als je ergens anders een auto kocht" Zei Marc. Ik knikte.

"Hanna, ga je vaker naar de opera?" Ik schudde mijn hoofd. "Soms, ik ben geen grote opera fan" Xander knikte. "Toen je zei dat je een vriend had dacht ik van jou leeftijd, ik wist niet dat je op oudere mannen viel." Ik verslikte me in mijn koffie en begon hard te hoesten. "Wat?" Vroeg ik met een rood hoofd.

Marc keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan alsof ik iets verkeerd had gedaan. "Waar heb je het over?" "Je vriend, bij de opera" Opgelucht haalde ik adem toen ik me bedacht dat hij niet wist van mij en Marc. Daarna keek ik hem geschrokken aan.

"Dat was mijn vader!" Marc begon hard te lachen. Xander wist niet waar die moest kijken of wat hij moest zeggen. "Je vader? Dus je valt niet op oudere mannen?" Ik trok mijn wenkbrauw op. "Wat wil je precies weten?"

Marc stond op en zette zijn kop in de gootsteen. "Hij wil weten of je hem zou doen" Daarna liep Marc de kantine uit. Xander kreeg een groot rood hoofd.

Marc! Ugh...

"Ik ga maar eens verder met die mappen" Ik stond op en liep de kantine uit. Marc zat grijnzend achter zijn bureau. Ik rolde mijn ogen en wierp hem een vernietigende blik toe. Ik besloot om de mappen in mijn eigen kantoor af te werken en niet bij Xander te zitten.

Gelukkig was de zaak binnenkort afgelopen en kon ik hopelijk bij een ander team aansluiten.

"Hanna, ik moet even met je praten" Marc kwam binnen en ging zitten. "Ik haat je" Zei ik. Hij lachte kort. "Niet nu. We hebben een bekentenis gekregen. De automobilist die je heeft aangereden heeft bekend dat hij met opzet op je in is gereden. Het was inderdaad de verdachte die jij al aanwees. Hij zal morgen in de rechtszaal zijn straf toegewezen krijgen. Verder willen we hem ook nog een bekentenis voor de moord laten afnemen, die zal waarschijnlijk vanmiddag worden afgenomen. De politie heeft toestemming gegeven om ons aan de andere kant mee te laten praten, dus ik wilde weten of je zo met me mee ging? Anders vraag ik of Tiffany mee gaat"

Ik haalde diep adem. "Dat was veel informatie" Hij knikte. "Dat klopt" Ik leunde achterover in mijn stoel. "Ik weet niet of ik mee wil. Aan de ene kant wil ik wel mee, om te zien wat hij te zeggen heeft, en omdat ik zo veel uur in de zaak heb gestoken, wil ik het goed kunnen afsluiten"

"Maar je vind het raar om hem te zien?" Ik knikte. "Hij kon me wel dood hebben gereden. Ik heb nog ontzettend veel geluk gehad" Marc knikte. "Dan komen we eigenlijk bij het tweede punt wat ik wilde bespreken."

"Hij kan een straf verhoging krijgen als je bekend maakt dat je zwanger was, maar dan zal je dat ook voor de rechtszaal moeten verklaren in getuigenis." Ik knikte. "Maar daar is Tiffany bij, misschien June ook" "June weet van ons" "Ook dat ik zwanger was?" Hij schudde zijn hoofd.

Ik beet op mijn lip. "Tiffany gaat flippen als ze daar achter komt" Hij knikte. "Ik weet het, maar ik wilde de keuze aan jou over laten" Ik knikte. "Stel dat ik kies voor dat aan te geven, wanneer moet de politie het uiterlijk weten"

"Vanavond" "Ik ga dadelijk mee, dan kan ik dan kiezen om het te zeggen. Maar ik wil wel dat je met mij mee beslist, want het gaat ook op een zekere manier over jou" Hij knikte. "Laten we dan zo gaan, want ik weet niet niet precies de tijd dat de overhoring begint"

Ik stond op en trok mijn jas aan en pakte mijn tas. In de auto bleef het stil. Ik staarde uit het raam.

We werden begeleid naar een klein kamertje. Door het raam zag je de verdachte zitten. Marc legde zijn hand op mijn rug wat me eigenlijk echt geruststelde.

Een politieagent kwam binnen en begon vragen te stellen over de moord. Hij schoof foto's naar voren. Het leek meer alsof ik CSI op de televisie aan het kijken was. "Heb jij de moord gepleegd?" Hij zuchtte. "Ja" Mijn hart maakte een klein sprongetje van blijdschap dat ik gelijk had, maar ook van angst. Ik wist het.

"Dus je bekend bij deze dat je een moord hebt gepleegd en dat je een poging tot moord bent begaan" De man voor me leek zo veel op Dean dat ik me misselijk begon te voelen. "Ja" Ik keek naar Marc. "Ik wil weg" Marc knikte.

"Hij hoort achter de tralies voor zo lang mogelijk, hij verdient het meer dan wie dan ook. Hij had niet eens spijt van zijn daden. Ik wil in de rechtszaak vertellen dat ik zwanger ben. Maakt me niet uit wie het hoort! Ik ben advocaat geworden om mensen te straffen als ze dat verdienen, hij verdiend zo veel mogelijk jaren."