"We zijn samen gekomen om de zaak van Ward Roberts. Je wordt verdacht van de moord op Thijmen Samson en poging tot moord op Hanna Taylor, advocate van Lee Umen, een andere verdachte in de moord op Thijmen Samson. Wil één van de partijen daar nog op reageren?"
Ik zat in het publiek. Marc en Tiffany zaten samen met Lee voor me. Marc stond op en streek zijn pak glad. "Wij willen er nog doodslag aan toevoegen, edelachtbare" Tiffany keek verbaasd op maar de rechter knikte.
"Laten we daar dan mee beginnen, doodslag op wie?" Marc keek me gelukkig niet aan. Ik was namelijk doodsbang. "Op de ongeboren baby van mijn collega, Hanna Taylor" June en Tiffany keken me bij die worden verbaasd en geschrokken aan. Ik durfde ze niet aan te kijken.
De rechter knikte. "Laten we beginnen" Marc knikte. "We roepen Hanna Taylor op als onze eerste getuigen" Ik stond op en zwoor de waarheid te spreken.
De rechter keek me aan. "Je weet dat je een openbare verklaring voor de hele rechtbank moet afleggen om deze strafbare feit te kunnen bevestigen?" Vroeg hij zacht aan mij. Ik knikte en keek ongemakkelijk de zaal in. June vond ik het engste om naar te kijken. Zij wist namelijk van mijn relatie met Marc en kon één en één op wel bij elkaar optellen.
Marc stelde de eerste vragen over of ik zeker wist dat ik zwanger was, vroeg naar de bevestiging van het ziekenhuis en vroeg naar alle informatie die nodig waren om het te bevestigen. Daarna was de advocaat van Ward Roberts aan de beurt.
"Hoe lang was u al op de hoogte van deze zwangerschap?" Ik wist het officieel niet zeker maar voor ik werd aangereden wist ik het wel. "Sinds de dag van de aanrijding" Dat was geen leugen, het was 2 minuten voor de aanrijding dat ik een zeer sterk vermoeden had.
"Is de vader van het kind nog in uw leven?" Ik keek de man aan. "Wat heeft dat te maken met de poging op doodslag?" Vroeg ik terug. "Ik vroeg het eerst" Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Beantwoord de vraag" Zei de rechter. "Ja, ik zie hem nog vaak" De advocaat knikte. "Was de vader op de hoogte van het kind?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik was er zelf nog maar zeer kort achter, ik had de kans nog niet gehad om hem te vertellen over de zwangerschap"
De man knikte. "Had u het kind gepland?" Marc stond op "Edelachtbare, dit heeft niks te maken met het feit dat ze haar kind heeft verloren omdat Ward Roberts haar had aangereden" De rechter keek naar de andere kant. "Ik moet meneer gelijk geven met zijn argumentatie"
"Als ze haar kind niet wilde houden, of was gepland, dan proberen ze nu alleen maar extra straf uit een onbekende feit te halen" Zei de advocaat tegen de rechter. De rechter knikte. "Beantwoord de vraag"
Ik haalde diep adem. "Ik had de zwangerschap niet gepland, maar dat is zelden dat een zwangerschap is gepland. Ik had nog niet eens de kans gehad om na te denken over het houden van het kindje of het werd al van mij afgepakt. Door meneer Roberts heb ik de kans niet eens gehad om van de zwangerschap te genieten, omdat hij me met voorbedachte rade aan heeft gereden"
"Geen vragen meer" Ik mocht terug gaan zitten naast June wat me alleen maar ongemakkelijk liet voelen.
"We gaan verder met de moord op Thijmen Samson..."
~*~
Na overleg kwam de rechter terug met de Jury de rechtszaal binnen. "Ward Roberts, u wordt schuldig bevonden op de volgende drie strafbare feiten. Moord op Thijmen Samson, doodslag op een ongeboren kind en de poging tot moord op Hanna Taylor. Dit zal u de volgende straffen opleveren, 21 jaar voor de doodslag, 36 jaar gevangenis straf voor de poging tot moord op advocate Hanna Taylor en als laatste 89 jaar voor de moord en marteling van Thijmen Samson. Dit samen is een gevangenisstraf van 146 jaar in de staatsgevangenis van New York"
De zaak werd gesloten en iedereen liep naar buiten. Tiffany was de eerste die naar me toe kwam. "Je was bijna twee maanden zwanger, waarom heb je niks verteld over dat je iemand zag" Ik slikte. Marc kwam erbij staan. "Twee maanden geleden was het nog niet serieus en we wilden rustig aan doen en kijken waar het op uit kwam" Zei ik uiteindelijk.
"Hoe wist hij eigenlijk wel van je zwangerschap en ik niet" Ik keek naar Marc en toen naar mijn voeten. Tiffany haar mond viel open toen niemand iets zei. "Bedoel je dat... Jullie?" Ik keek op. Marc keek kort naar mij en toen naar Tiffany.
"Het zou fijn zijn als je je mond houdt" Zei Marc. Tiffany knikte. Marc liep richting June die verderop stond. "Ik ben toch gekwetst dat je mij niks had verteld" Ik knikte. "Dat snap ik" "En de date met Nathan?" Ik haalde mijn schouders op. "Heb hem overtuigd jou te vertellen dat het gezellig was maar dat we niet bij elkaar pasten en toen ben ik thuis weer gaan werken"
Ze knikte. "Ik ga naar huis" Ik zag aan haar dat ze boos en teleurgesteld was en dat ze niet blij was was. Dat begreep ik en waarschijnlijk had ze gewoon tijd nodig om dit te verwerken. Ik wist eigenlijk ook wel zeker dat wanneer Marc en ik het bekend zouden maken we meer van deze reacties zouden krijgen...
Heyyy peepss
Als dank voor alle lieve reacties zal ik vanavond nog een hoofdstuk erop zetten, maar dan wil ik wel 40 reacties en 60 votes hebben :) Zodra ik die heb zet ik het volgende hoofdstuk erop
Lovee yaa all ♥
JE LEEST
Four Years Later
Teen Fiction{ Deel 3 van de MBBF } Hanna haar leven is de afgelopen jaren een hoop veranderd. Ze heeft vrienden verloren en nieuwe vrienden leren kennen. Ze heeft ontdekt wat liefde was en welke problemen een relatie met zich meebrengt. Ze heeft pijn en verdrie...
